Metro Exodus jest trzecią grą z uniwersum metra spod pióra świetnego pisarza Dmitrija Głuchowskiego. Exodus w przeciwieństwie do poprzednich dzieł studia 4A Games ma otwartą strukturę w prawie wszystkich rozdziałach nie licząc tych w Aurorze, co pozwala na eksplorację ciekawie zaprojektowanych terenów oraz wykonanie paru opcjonalnych aktywności. Głównie w grze eksponowany jest motyw drogi, przemierzanie zniszczonej rosji, zwiedzanie bardzo różniących się od siebie lokacji ale wszystko sprowadza się do jednego - odnalezienie bezpiecznego miejsca w zniszczonym kraju.

Twórcy w tej odsłonie postawili na rozwinięte i obszerne dialogi szczególnie w rozdziałach dziejących się w pociągu, przez co łatwiej jest się przywiązać do towarzyszy. Niestety, protagonista czyli Artyom dalej nie jest zbyt rozmowny, nie uczestniczy aktywnie w rozmowach pomiędzy innymi postaciami, jego głos można usłyszeć jedynie podczas ekranów wczytywania, a przemyślenia na dany temat sprawdzić w dzienniczku który możemy przejrzeć w pociągu.
Graficznie jest pięknie, istny kunszt postapo który miażdży wszystkie inne gry z tym motywem, tylu detali w lokacjach nie widziałem już dawno, podczas przemierzania mapy nie czuć pustki ani obiektów powtarzalnych. Warto wspomnieć że gra jest bardzo dobrze zoptymalizowana. W grze został zaimplementowany system craftingu gdzie za pośrednictwem części i chemikaliów można czyścić broń bądź tworzyć apteczki, filtry, amunicję dla wiatrówki czy wabiki. Można też ulepszać broń z znalezionych wcześniej dodatków, polega to na wymienianiu danych części spluwy, przykładowo z zwykłego poczciwego rewolweru można stworzyć prowizoryczną snajperkę która będzie witała przeciwników ołowianym całusem w głowę. Feeling strzelania jest dobrze zrealizowany, czuć moc strzału z prowizorycznej strzelby lub karabinu snajperskiego.

Gra jest dosyć długa, w okolicach 25 godzin jeśli trudnimy się eksploracją zaś gdy brniemy tylko przez misje fabularne grę można ukończyć w przeciągu 8 godzin. W grze są dwa zakończenia zależne od stylu gry, w przeciwieństwie do poprzedniczek dobre zakończenie jest dosyć łatwe do uzyskania ale osobiście uważam że złe zakończenie jest o wiele, wiele lepiej zrealizowane. Po ukończeniu kampanii jest możliwość ogrania nowej gry plus z opcjonalnymi modyfikatorami które mogą utrudnić rozgrywkę.

Niestety produkcja posiada kilka irytujących błędów, czasem podczas skradania nie wyświetla się opcja cichego ogłuszenia bądź zabicia oponenta. Postać miewa skłonności do latania gdy przypadkowo podczas biegu wbiegnie na jakiś element otoczenia albo odbijania się o nie niczym kauczuk. Przeciwnicy bywają na tyle bystrzy, że zdarzy im się pruć do gracza przez ściany zadając obrażenia albo czasem Artyom ma problem ze wspięciem się na obiekt. Gra także posiada nieco bugów, od błahych bardzo rzadkich T-pose kończąc na poważniejszych, raz na Wołdze gdy użyłem drabiny postać przestała się po niej poruszać przez co nic nie mogłem zrobić, jedynym ratunkiem było wczytanie gry. Drugi bug także krytyczny:
spoiler
Gdy z Damirem wybierałem się po cysternę z wodą i byliśmy nieopodal jaskini do której trzeba wejść, zaszedłem zbyt daleko ze swoją eksploracją przez co aktywowałem skrypt potrzebny do dostania się do jaskini. Nie zauważyłem tego i wróciłem do Damira przy miejscu gdzie trzeba się przecisnąć przez szczelinę. Jakie było moje zdziwienie gdy nagle się teleportował do mnie, przeszliśmy przez tą szczelinę ale już nie zszedł ze skał niżej na obszar z którego trzeba było wspólnie wejść do jaskini tylko stał jak słup soli.
Takie bugi mogą być bolesne w skutkach gdy ktoś przechodzi nową grę plus na trybie maniak gdzie zapis jest tylko na początku każdego rozdziału.

Ogólnie rzecz biorąc, dla mnie Metro Exodus jest prawie postapokaliptycznym arcydziełem i ląduje na moją listę dziesięciu najlepszych gier zajmując drugie miejsce pod Wiedźminem 3, jest to zarazem druga gra która wraz z wiedźminem trzecim wywołała u mnie tak skrajne emocje, od wielkiej radości, po druzgocący smutek i łzy w oczach.
Recenzja dosyć uboga ale myślę że wystarczająca, trzeba samemu zapoznać się z tym dziełem.
Nie żałuję żadnej złotówki wydanej na tą produkcje.
Radioaktywnie polecam.