Od dawna brakowało mi przeintelektualizowanego RPGa
ze złożoną fabułą i ta gra zaspokoiła moją potrzebę.
Torment: Tides Of Numenera nie sięga do klasyków RPG
tylko pod względem rzutu izometrycznego i turowej rozgrywki,
ale przede wszystkim po KLIMAT kreowany przez dialogi, opisy przedmiotów i obiektów oraz postacie.

Plusy:
+ świat RPG kreowany przez dialogi i wiele możliwości odpowiedzi na nie, opisy przedmiotów, obiektów i zdarzeń;
+ ciekawa i niejednoznaczna fabuła, która wciąga
+ obiekty świata Sciene-Fantasy, których nie ujrzymy w innych grach
+ wybory w czasie gry, które faktycznie mają znaczenie, co pociąga za sobą chęć przejścia gry jeszcze raz (ang. replay value), co nie jest zbyt częste w dobie obecnie produkowanych gier
+ ładna grafika w rzucie izometrycznym (choć jest w grze parę lokacji wyglądających gorzej niż pozostałe)
+ muzyka podkreślająca tajemniczy klimat Dziewiątego Świata
+ możliwość rozwiązywania kryzysów w grze bez walki
+ więcej dialogów i "czytania" niż kryzysów
+ ciekawy system rozwoju postaci

Minusy:
- po miesiącu od premiery ukazała się pierwsza aktualizacja, ale nadal jest sporo błędów do poprawienia
- szeroko reklamowana „pełna, polska wersja językowa”, która ogranicza się do dubbingu paru wypowiedzi postaci i 4 minut wstępu Piotra Fronczewskiego, gdzie w grze, w której są duże ilości tekstu naprawdę fajnie można byłoby to zrobić
- parę crashy związanych z niedoszlifowaniem gry przez twórców
- portrety postaci są brzydkie nawet w stosunku do poprzedniej gry Briana - Wasteland 2

Torment: Tides Of Numenera naprawdę da się lubić tylko trzeba dać mu szansę.
Moja ocena: 8/10 - bardzo dobra