O matko, czuję się znowu jak w 2003 roku, gdy nie musiałem płacić podatków, na MTV leciała muzyka, a ja mogłem bez poczucia winy spędzać całe dnie na piwniczeniu przy konsoli. Nie pamiętam kiedy ostatni raz gra sprawiała mi tyle radości, że wywoływała prawdziwy uśmiech na mojej zmęczonej, pozbawionej emocji wszelakich twarzy.

BIERZCIE I GRAJCIE