Recent reviews by Dictator Banana

Normal şartlarda uzun uzun incelme yazmak istiyordum fakat şaheserlere uzun cümleler gerekmez, son yılların en iyi oyunu.

Oyuna Tofaş geldi, bence satın almak için yeterli.

Warnerbros sonunda elindeki markaları mantıklı kullanmaya karar vermiş.

Ne kadar garip değil mi? Milyon dolarlık şirketler 7 yılda oyun çıkartıp elini yüzüne bulaştırmasına rağmen hayvan gibi övülüyor, oyunun içinde popüler bir aktör olduğu için milyonlar satıyor. Kendi oyunlarına "RPG" diyorlar ama "R"si bile yok. Chernobylite'ı oynadıktan sonra bunu yapan ekibe o kadar üzüldüm ki, hayır başarısız bir oyun olduğu için değil. Tam tersine imkanlarına göre müthiş bir oyun olmasından mütevellit. Oyunda RPG mekanikleri, savaş ve gizlilik sistemi, base building/üs inşa etme, yoldaş yönetimi, kaynak yönetimi, crafting gibi bir çok oynanış mekaniği var. Üstelik bunların hepsini gerçekten iyi yapıyor, kötü yaptığı tek bir şey bile yok. Oyunda aynı anda bir kaç görev bulunmakta bunlar; ihtiyaç/kaynak görevleri, yan görevler ve ana görevler, bu görevlerin hepsine yoldaşlarınızı gönderebiliyorsunuz fakat her yoldaşınızın iyi ve kötü olduğu belli başlı konular var, seçiminizi yerinde yapmazsanız yoldaşlarınıza veda edebilirsiniz. Bu yüzden başarı oranını arttırmak için silah ve zırh craftlamanız gerekiyor, bunu yaparken de kaynaklarınıza dikkat etmeniz lazım. Gelelim oyunun asıl müthiş mekaniğine, normalde oyunlarda öldüğünüzde kayıttan tekrar başlarsınız değil mi? Hayır burada öyle değil, burada ölmek başlı başına bir mekanik peki nasıl? Oyunda bulunan çok önemli bir item var ismi "Chernobylite crystal" bu kristalin bize sağladığı çok fazla olanak var ama ben size ölüm mekaniğinden bahsetmek istiyorum. Dediğim gibi bu bir RPG oyunu ve vermeniz gereken çok fazla kritik kararlar var ve bu kararlar gerçekten hikayeyi ciddi manada etkiliyor. Bu yüzden doğru karar vermek önemli olabiliyor, diyelim ki vermediniz ve dediniz ki; "ah keşke geçmişe dönüp değiştirsem" evet oyunda öldüğünüzde bir zamanda kırılma yaşıyorsunuz ve anıları Chernobylite crystal ile değiştirebiliyorsunuz, fakat değiştirdiğini anıya dikkat etmeniz lazım en ufak değişiklik o anıyı Kars kaşarı gibi uzatabilir bir anıyı değiştirdiğinizde yeni yap boz parçaları geliyor ve onları da rayına oturtmanız gerekiyor. Bakın bu oyunu milyar dolarlık bir şirket değil, indie oyun firması yaptı. CP77'nin ne kadar leş bir oyun olduğunu bu oyunu oynayarak anlayabilirsiniz. Kesinlikle öneriyorum, bu oynanması ve desteklenmesi gereken bir oyun projesidir.

Yani, oynayabilirseniz güzel oyun. Ben 7 saat oynayabildim ve 7 saat içerisinde güzel bir oyun deneyimi yaşadım, onun haricinde waiting simulator.-

Ds1 33 saatte keyf-i âlâ ile bitti, Ds3 200 küsür saat zevki keka şekilde oynandı, Ds2 24,5 saat çöpe gitti.

Beklenen Swat5 geldi, tabii Swat4'ün yapıp da bu oyunun yapamadığı bir çok şey var. Fakat patchler ile düzelteceklerine eminim. Swat4'ü oynadıysanız ve sevdiyseniz bunu da seversiniz.

Oğlum siz ne yaptınız lan bu oyuna? Soruyorum Allah için, ne yaptınız... Aragami'nin ilk oyununu oynayıp bunu beğenen insanları hayretle seyrediyorum gerçekten, arkadaşlar Aragami oyunu kendine has ağır ama çok daha özgür, çok daha kendine has, çok daha eğlenceli mekaniklere sahipti. "Gölgeler senin dostundur" metaforunu o kadar iyi işliyordu ki gölgelerde kendinizi yenilmez hissediyordunuz. Bir yerden bir yere ışınlanmak için o bölgede gölge olmasının zorunluluğu sayesinde bambaşka stratejiler geliştiriyor, hatta gölge yoksa o bölgede kısa süreli gölge yaratıp o şekilde "istediğimiz" bölgeye ışınlanabiliyorduk. Şimdi ise oyunun istediği yere ışınlanıyoruz, gölge mekaniği tamamen ortadan kalkmış durumda, kesinlikle farklı stratejiler geliştirmiyorsunuz ve düşmanları çatır çatır hoplaya zıplaya gayet kolay bir şekilde biçe biçe ilerliyorsunuz. Ne oynanış derinliği bırakmışsınız ne de strateji. İlk oyunun daha yavaş olabilirdi fakat kendine has mekanikleri o kadar tatmin edici ve ucu açıktı ki resmen gölgelerde hemen hemen her şeyi yapabiliyordunuz. Aragami 2 resmen bir birinin aynısı leş gizlilik oyunlarının aynısı olmuş, oynanışı hızlandıralım diye resmen oyunun mekaniklerini sığ, tek düze ve basit yapmışsınız. Ulan oyuna girdiğim gibi sanki AC oyunu oynuyormuşum gibi hiç düşünmeden kafa yormadan pata pata milleti keserek kaç tane bölüm bitirdim. Aragami 1 böyle değildi, her bir görevde düşünmeniz gerekiyor, analiz yapıp harekete geçmeniz gerekiyordu. Yetenek ağacının da anasını ağlatmışsınız zaten. Birinci oyunun inanılmaz yetenek ağacından sonra bu komik geliyor. Oyunun animasyonları da bir tuhaf, karakterinizin ne bir ağırlığı var ne bir dengesi var. Karakteri hızlandırmak için o kadar kötü animasyonlar yapmışlar ki aklınızı kaybedersiniz, Allah için açın ilk oyun ile bu oyunun arasında bir animasyon karşılaştırması yapın. Aragami 2'de eğilmiş bir şekilde giderken resmen kahkaha attım, adamın eğilik şekilde gidişi inanılmaz tuhaf geldi. Hikaye desen hikayesi inanılmaz klişe ve o kadar ilgi çekici değil ki anlatamam. İlk oyunun kişisel hikayesi bu oyuna bin basar. Kısaca bu oyun bir devam oyunu olabilecek en kötü ve rezil devam oyunudur. Herkes oynayabilsin diye mekanikleri o basitleştirelim derken beyinsizler için tasarlanmış gibi hissediliyor resmen. Almayın gerek yok paranıza yazık, gidin birinci oyunu oynayın. Sevdiğim saygı duyduğum bu oyun serisinin böylesine kötü çıkması beni gerçekten çok üzdü.

Amd ekran kartınız varsa kesinlikle önermiyorum, 5500XT 8gb ekran kartım, 3500X işlemcim, 16gb ram'im ve SSD'si olan biri olarak bu oyunda low ayarlarda bile maksimim aldığım FPS 40 oldu. Bundan çok daha büyük oyunları oynarken sıkıntı çekmedim ama bu oyunu adam edemedim. 2014 yılında çıkmış bir oyun 6 yıl ulan 6 koca yıl geçmiş bir tane patch, bir tane fix atmamışlar oyuna. Direkt AMD için optimizasyon yok, bir de AMD ile partnerlikleri var kafalarını s...lerim. Bugün açın Half-Life'ı 1998 yılında çıkmış oyun, günümüz bilgisayarlarda gürül gürül sıkıntısız çalışıyor. Hatta daha komik bir şey söyliyeyim; PS2 emulatörü inidirip oynadığım Spideman 2 bile 60FPS çalışıyor. Ulan optimizasyonu olmayan emulatörde bile 60 fps ps2 oyunu oynadım lan ben. Bethesda inşallah Microsoft beline kırbacı vurarak köpek gibi bağırtarak çalıştırıyordur seni, müstahak sana çöp şirket. Fallout'u bok ettin, yıllardır Skyrim'in ekmeğini yiyeceğim diye yemediğin bok kalmadı, oyun fuarlarında kendini kepaze ettin. Blizzard kadar bile olamadın Allahın beceriksizleri.

Yıllardır kütüphanemde yatan bir hazine olduğunu fark ettiğim eşsiz bir oyun, oynanış kısmına çok değinmeyeceğim gayet tatmin edici ve oturaklı bir savaş sistemi var. Yetenek ağacından oyunda bulunan büyülerden çok ucu açık ve özgür bir oyun dark souls. Beni en çok içine çeken bulunan evren olduğunu dile getirmem gerek, hikayesi çok beni içine çekmese de evreni gerçekten ilgi çekici güzellikte ve korkunç şekilde vahşet dolu. Hikayesini ve evrenini hiç kendisi anlatmasa da biraz peşine düştüğünüzde hikayeyi ve evreni anlayabilirsiniz. Bulduğunuz evrenin ıssızlığı içerisinde tek bir NPC ile karşılaştığınızda mutlu olabildiğiniz bir evren dark souls. Kesinikle önerdiğim ve oynanıp bitirilmesi gerek bir oyun. Zorluğu konusunda herkese katılamıyorum maalesef, keza biraz oyunun combat sistemini çözdüğünüz vakit ve buildinizi doğru yaptığınız zaman inanılmaz eğlenceli bir hal alıyor. Yani diyeceğim o ki, GIT GUD.