Assassin's Creed II İncelemesi


My name is Ezio Auditore da Firenze. Like my father before me, I am an Assassin.
Ben Ezio Auditore da Firenze ( Floransalı ) . Benden önceki babam gibi, ben bir Assassinim. Diye karşımıza çıkıyor oyunumuz. Ubisoft Montreal tarafından geliştirilen , Ubisoft tarafından yayımlanan oyun 2009 yılında bizlerle buluştu. Serinin 2. Oyunu benim ise en sevdiğim oyun olmuştur kendisi. Çıktığı yılın en iyi yapımlarından biridir.


Lucy, Desmond’ u Abstergo’ dan kaçırıp onu gizlenme yerlerine götürür. Sonra suikastçi arkadaşları olan Shaun ve Rebecca ile tanıştırır. Ayrıca Lucy, ona güncellenmiş bir Animus’ u da gösterir. Desmond, tekrar göreve gönüllü olur. Bu sefer 1476 yılında Floransa Cumhuriyeti’ nde yaşamış ve Desmond' un bir diğer atası olan Ezio Auditore da Firenze nin anılarını keşfe başlar. Şeklinde hikayeye giriş yapabiliriz.
Baş karakterimiz Ezio’nun çocukluğunu bilirim ben bea ! diyebileceksiniz. Çünkü kendisinin doğumundan itibaren başlıyor hikayemiz. İtalyanın bir çok kentine yolculuk ediyoruz. Buralarda ise Ezio nun arkadaşlarından yardım alıyoruz. Aralarında öyle tarihi kişiler var ki, Leonardo da Vinci ve Niccolò Machiavelli en bilinenleri diyebilirim.


Oynanışa gelirsek, neler değişmiş? İlk oyun ile aralarında oldukça büyük farklar mevcut. İlk olarak görev sistemi iyi ki değişmiş. İlk oyunda şehre gir birkaç görev yap ve ana düşmanı öldür. Bu yapı değişmiş dostlar. Artık hikaye tabanlı olmak üzere ufak ufak parçalardan ana düşmanımıza ya da o şehirdeki hedefimize ulaşıyoruz. Birbirinin benzeri görevler çok nadir karşılaşıyoruz.

Diğer göze çarpan nokta ise, yüzebilmemiz. Evet dostlar Altair sudan mı korkuyordu ya da bulunduğu coğrafyadan mı bilinmez yüzemiyordu. Ezio baya profesyonel yüzüyo ki uğradığımız Venedik gibi suyun bol olduğu mekanlarda bu önemli bir rol oynuyor. Hatta bazı görevlerde yüzme yeteneğimiz bize avantaj bile sağlıyor.

Başka bir olay ise dövüş tekniği ve silahlarımız. Dövüş tekniği ya da koreografisi oldukça başarılı olmuş. Her silaha göre farklı dövüş stilleri mevcut. Mesela Balyozla farklı hasar verip farklı şekilde saldırırken, kılıçla daha farklı saldırı düzenleyip daha farklı savunuyoruz. Silahlarımız ise artık oyundaki dükkanlardan alınabilir olarak bize sunulmuş. Küçük bıçaklar, bir uzun bıçağımız, hiddden bladedimiz, kılıcımız, sağlık potlarımız ve hikayede bize sunulan silahlarımız olmak üzere ilk oyuna göre geniş bir silah envanterimiz mevcut. Dolayısı ile kimi nasıl neyle öldüreceğimiz bize bırakılmış.


Peki grafikler ne alemde? Arkadaşlar ilk oyuna veya kendi yılına bakıldığında, en iyi görünüme sahip bir oyun kendisi. O şehirleri tasarlayıp, o atmosferi bizlere aşılayıp, bir de üstüne o muhteşem müzikleri bizlere sunmaları beni mesh etti. Birde tarihi mekanlara gittiğinizde sırf oyunu bırakıp o manzaraları izlerken bulabilirsiniz kendinizi.

Mesela hiç unutmam bir görev için ordan oraya koşturuyorum, bir sokak galerisinde bir kişi almış önüne tuvalini karşıdaki manzaranın resmini çiziyor. Gittim yanında biraz durdum bakalım harbiden çiziyor mu diye, hayır çizmiyor ama sadece bu ufacık mekanik bile iyi düşünülmüş bir ayrıntı oyun için. Özellikle değinmek istediğim nokta ise müzikleri arkadaşlar. Oyundan çıkmış olsam bile hala oyunun müziklerini dinlerken buldum kendimi. Jesper Kyd bence işinin ehli. Çünkü oyunun o atmosferine bizi kaptıran müzikleridir dostlar. Beni kendisine baya baya bağladı da.

Ne yani hiç mi sıkıntı yok oyunda? Elbette mevcut. Hatta hiç unutmam bir görev için çatıdan çatıya ilerlerken, çatıdaki asker bir anda çoğalmaya başladı. Bildiğin spawn noktası gibi olduğu yerde askerler çıkmaya başladı. Bir süre durdum orada bu işin sonu nereye varacak bekledim. Ama gel gör ki durmuyordu devam ediyordu. Bende çektim gittim. Arkama baktığımda çatıdan düşen asker cesetleri dışında sanki hiçbir şey olmamış gibiydi. Karşılaştığım en büyük bug bu diyebilirim. Bunun dışındakiler daha hafif; bazı yerlere ilk başta tutunama, askerlerin garip ölüm şekilleri ve uzaktan vurduğum bir adamı sanki assassinate yapmış gibi göstermesi sayılabilir. Bunlar o kadar da göze batmadığı için es geçilebilir dostlar.

Peki son karar ne? Bence bu oyun olmuş dostlar. İlk oyundaki sıkıcılık sona ererken, sürekli şimdi ne olacak diye sorarken buluyorsunuz kendinizi. Hikayesi muazzam, Oynanış mükemmel, Grafikler müthiş, Müzikler efsane olmuş dostlar. 1476-1499 İtalyasını, Ezio ile yaşamak, maceraya çıkmak anlatılmaz yaşanır arkadaşlar. Kesinlikle ona bir şans verin ve kendinize bir ödül verin. Şimdiden hepinize iyi oyunlar ! Vittoria Agli Assassini !

Arda “ NightBlade ” KURT.