Wstęp:
TA GRA JEST WARTA KAŻDYCH PIENIĘDZY!!!

Rozdział 1:
Jak kupiłem grę?
Historia rozpoczyna się jakieś 4 lata temu, gdy po raz pierwszy słyszałem o tytule z jakiegoś newsa na stronie cdaction.pl. Już można było wywnioskować, co chce nam autor mniej więcej przekazać. Po tym newsie ucichły przynajmniej z mojej strony jakiekolwiek wieści o tej grze.
Nagle, dwa dni temu, czyli od chwili gdy piszę tę recenzję zauważam na stronie "Humble Bundle", dokładniej w podstronie "Store", grę gotową już do kupna. Ja, nie mogąc uwierzyć, patrzę na sklep steam i okazuje się, że jest w sprzedaży już od dnia poprzedniego. Upewniając się nad kupnem, patrzę recenzje i niemal same pozytywne opinie na steam. Więc nie zastanawiając się zbyt długo, za moje resztki pieniędzy do wyżywienia się do końca miesiąca (spokojnie, szybko odzyskuję z innych źródeł) kupuję grę, szykuję stream, jak i miejsca na dysku do nagrania (bo na codzień właśnie streamuje), łapie się za granie. A czy wspominałem, że grę tworzył twórca "Papers, Please", czyli Lucas Pope?

Rozdział 2:
O co tu chodzi? - ten rozdział może być spojlerem dla tych, co nie chcą psuć sobie pierszego wrażenia z pierwszym minut gry
Właściwie w większości wyjaśnia opis na steamie do gry, na który możecie zajrzeć, więc ja się skupię na samej grze, jak to wygląda z perspektywy rozpoczęcia. W skrócie, dostajemy pilne pismo z biura Kompanii Wschodnioindyjskiej, że w trybie natychmiastowym musimy dotrzeć na port Falmouth i dokonać wyceny Statku, który tam dodryfował bez żywej duszy.
Tak więc z pomocą właściciela czyjejś łódki dopływamy do rzeczonego statku, rozglądamy się na górze, tamten z dołu krzyczy, że mamy bagaże za ciężkie, więc schodzimy.
Wyciągamy książkę, z której odkrywamy, że ma ponad 100 stron, z których składa się:
a) Przedmowa
b) Spis Treści, a tam:
- mapa podróży statku
- opis okrętu
- lista załogi
- szkic z życia załogi, a w nim ich rysopisy
- słowniczek
- tylna okładka
c) Rozdziały, każde oddzielone częściami i zaznaczone, gdzie można znaleźć ich pierwsze podpowiedzi.
Gdy przebrniemy przez to wszystko do końca, to po zamknięciu książki, wyciągamy kieszonkowy zegarek, który ma nam pomóc wypełnić książkę.

Rozdział 3:
Pierwsze wrażenie - to też może być spojler z kontynuacji pierwszego wrażenia
A więc podchodzimy do pierwszego truchła, gdzie zegarek sam nam się wysuwa, klikamy przycisk akcji i zaczyna się magia. Widać chwilowo na ekranie tylko same napisy i rozmowy w tle, a gdy się kończy, nagle widać pierwszą śmierć naszej ofiary i osoby towarzyszące przy tym. Gdy już ochłoniemy i się rozejrzymy, ekran zaczyna idąc do środka przyciemniać się, otwiera się książka i zaczyna pewne strony sama dopełniać, z małym wyjątkiem. Na portrecie osoby mamy uzupełnić, kto zginął, jak i przez kogo. I tak będzie przez całą grę, jak się potem okazuje.
Ja osobiście po tamtym momencie, byłem wmurowany w fotel. Zwłaszcza po tych scenach, które widziałem w dalszej części fabuły.

Rozdział 4:
Moje wrażenia
To czego doświadczałem w tej grze, było do tej pory niespotykanym doświadczeniem w całym moim dorobku mojej kariery gejmingowej. Mechanika może się kojarzyć z może dwoma grami, jak się od widzów dowiedziałem, ale tu widać, że to ma ręce i nogi od początku do końca, nic nie jest na siłę, każdego losu nieszczęśników można się w końcu odkryć, domyśleć i wydedukować. Sam jestem tego przykładem, gdzie dowody mam z moich streamów na twitchu, ewentualnie z moich przyszłych nagrań, które zamierzam wymontować i wstawić na youtube. Zabawa detektywa po prostu najlepsza na świecie, aktualnie żadna gra jaka istnieje prawdopodobnie na świecie nie przekazuje tyle radości z odkrywania ich jak ta właśnie gra. Te każde 3 osoby, których poprawnie wytypujemy i gra je zapisuje są niczym tak szczęśliwe, jak pokonanie pierwszych bossów w Dark Soulsach w moim przypadku, o ile nie lepsze. Do tego gra nie ma nas za idiotów, to prawdziwy test dla naszej dedukcji, spostrzegawczości, jak i kreatywnego myślenia. Do tego opisy są tak dokładne, dosłownie wyszukiwanie najdrobniejszych szczegółów, by dojść do naszych ofiar, wszystko tu ma sens. Jak już wspominałem, gra jest przemyślana od początku do końca.
Aż dziw bierze, że całą grę wyprojektowała i wykończyła jedna osoba, Lucas Pope. Poza oczywiście samą lokalizacją, którą zajęły się inne osoby, jak i udźwiękowieniem postaci z gry. Jak dla mnie, wieczny szacunek do niej i dla jego niewyobrażalnej pracy nad tą grą.
Na początku myślałem, czy te 71,99 zł to nie za dużo, skoro "Papers, Please" kosztuje aktualnie 35,99 zł. Lecz po moich nieco ponad 12 godzinach gry, wiem że ta gra jest warta każdej wydanej złotówki.
Co mógłbym jeszcze dodać? Klimat gry się wylewa, odkrywanie tajemnicy za tajemnicą, poziom dedukcji na naprawdę wysokim poziomie, świetna fabuła, gdzie możemy we własny sposób ją opowiedzieć w swojej głowie w trakcie, jak i po przygodzie, piękna muzyka, jedyna w swoim rodzaju na nasze czasy grafika (tu dla niej mały minus, bo po paru godzinach mocno męczy oczy, zdecydowanie gra na kilka posiedzeń), wiele ciekawych postaci. Po prostu leci plus za plusem, poza tym małym minusem z grafiką, nie jestem w stanie się do czegokolwiek przyczepić. Może poza tym, że niestety gra się już skończyła.

Rozdział 5: Zakończenie recenzji
Mam nadzieję, że państwa zachęciłem, do zapoznania się z tą jakże genialną grą i że w przyszłości będziecie mieli zamiar ją obadać, bo jest tego warta. A nawet jeśli nie, to życzę wam powodzenia w waszych żywotach. I pamiętajcie, że jeśli uważacie, iż nie ma gier, które potrafią was czymś zaskoczyć, to gra jest świetnym przykładem, że się mylicie.

Ps: Nie trzeba długo dedukować, że moja ocena gry mieści się między dziewiątką, dziesiątką w skali od jeden do dziesięciu.

Kiedy rum zaszumi w głowie
Cały świat nabiera treści
Wtedy chętniej słucha człowiek
Morskich opowieści

Obra Dinn to statek świetny
Sam do domu drogę skleci
Los załogi jest sekretny
Śmierć przez kambuz leci

W Falmouth wszyscy przerażeni
Bo z Orientu nikt nie wrócił
Co się tutaj w ogóle działo
Kto tych ludzi skłócił

Hej, ha! Kolejkę nalej!
Hej, ha! Kielichy wznieśmy!
To zrobi doskonale
Morskim opowieściom

Jest tu zawiść, są pościgi
Są sekrety i są zwidy
Nawet Cthulhu jest i wiedźmy
Czujesz te fluidy

Odór śmierci, krew zaschnięta
W opowieści jest zaklęta
Kto rozwikła tę zagadkę
Łajba jest przeklęta

Łajba to jest morski statek
Sztorm to wiatr co dmucha z gestem
Cierpi kraj na niedostatek
Morskich opowieści

Byłem nieco sceptyczny ze względu na oprawę graficzną i cenę, ale w końcu zdecydowałem się na zakup i w ogóle nie żałuję. Gra jest fenomenalna, wygląda przepięknie screeny nie oddają tego, jak ta gra wygląda w akcji. Udźwiękowienie też robi świetną robotę, bardzo przyjemne głosy, dźwięki i muzyka.
To gra przygodowa, w której rozwiązujemy zagadkę 60 osobowej załogi statku. Gra warta swojej ceny.

Zostań inspektorem ubezpieczeniowym Kompanii Wschodnioindyjskiej! W pracy gwarantujemy: moc przygód! Pracę na nocnej zmianie! Gburowatą podwózkę! Magiczny zegarek! Karierę pisarską! Kraby! Rozróżnianie akcentów! Odgłosy pełne agonii! Wystawianie rachunków! I tysiąc trupów!

Co jest HOT:
+ nareszcie gra detektywistyczna, która wnikliwiej testuje nasze ogarnięcie: pozagrowa wiedza ogólna, tworzenie teorii, uważne obserwowanie scen - zagadki są prostsze i trudniejsze, ale ich rozwikływanie zawsze przynosi sporo satysfakcji;
+ przy czym nie ma tak, że jak nie rozróżniasz szkockiego akcentu od irlandzkiego, nie odnotujesz noża w kącie czy nie uważałeś na lekcji historii, gdy akurat mówiono o koszulach charakterystycznych dla marynarzy europejskich w XIX wieku, to koniec, już nie wymyślisz, musisz strzelać odpowiedź na ślepo: jak nie ta wskazówka, to inna. Czytając forum można się zdziwić, jak odmienne sposoby dedukcji ludzie przeprowadzali;
+ elastyczność obejmuje też nekrologi. Bywa, że przypasowanie konkretnej kategorii śmierci może być dyskusyjne, jednak gra szczęśliwie dopuszcza pokrewne możliwości;
+ twórcy są bardzo dobrzy w prowadzeniu narracji, wiedzą, jak zacząć, gdzie ustawić kamerę i w którym momencie tupnąć, żeby wywołać zaskoczenie;
+ gęstniejący statek;
+ oryginalna oprawa graficzna, która wie, czego chce - oszczędny styl przysługuje się atmosferze, a niektóre sceny mimo zastygnięcia w czasie i kolorystyki sprowadzającej się do czarny-biały robią konkretne wrażenie.

Co NO WIESZ, TO ZALEŻY:
~ nie jestem wielkim fanem polskiego tłumaczenia, ze względów stylistycznych ("large cow" rośnie dzięki "ogromnej krowie", kolokwialne "zaciukany" zamiast neutralnego "zadźgany", "friends" przełożeni na "kumotrzy", choć nie bardzo to pasuje do statusu obmawianych postaci...) - jednak rozumiem problemy stojące przed translatorami i końcem końców najważniejsze jest to, że przekaz jest zrozumiały i nie utrudnia rozwiązywania zagadek;
~ ta gra to coś pomiędzy rozbudowanym "Cludeo" a uproszczoną zagadką "w różnokolorowych domach mieszkali przedstawiciele różnych narodowości z różnymi zwierzakami palącymi różne papierosy" - wszystko sprowadza się do obserwacji i uzupełniania sieci powiązań, nie ma przygodówkowych dialogów czy kolekcjonowania/używania przedmiotów.

A co NOT:
- dusznemu strumieniowi chwilę zajmuje się zastanowienie, gdzie tu wylądować: szczególnie ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥, gdy ty dokładnie wiesz, gdzie jest następny przystanek i już tam stoisz. Domyślam się, że to swojego rodzaju ekran ładowania i zabezpieczenie na wypadek, gdyby jednak gracz się zgubił, ale opóźnia rozgrywkę;
- w ogóle ta gra ma sporo decyzji, które osobno są jak najbardziej sensowne, ale zebrane do kupy mogą sprawiać wrażenie marnowania czasu (przykładowo to, że gracz jest zmuszony do oglądania nowej scenki przez pół minuty - zazwyczaj szybko mija czas, bo obserwacja jest w sam raz, ale czasem są malutkie lokacje na jeden rzut oka i co, zostaje patrzenie w sufit). Mnie to niespecjalnie przeszkadzało, ale rozumiem, że dla wielu osób takie hamowanie akcji może psuć rozgrywkę;
- sekretny achievement wymaga orobienia się, a nie nagradza dodatkowym zakończeniem czy nawet zmianą w narracji.

Mam słabość do gier, które wymagają ode mnie notowania informacji na zapas - przy "Return of the Obra Dinn" przydała się kartka A4. Od dawna czekało mi się na tego typu detektywistyczny tytuł, który jednocześnie będzie elastyczny i wymagający od gracza zróżnicowanego łączenia faktów. Marynistyczna oprawa z nutką horroru dodatkowo plusuje. Kolejny fantastyczny tytuł od twórców "Paper, Please", czekam na kolejne przygody niedorzecznie zdystansowanego urzędnika wplątanego przez pracę w dziwne zadania.

Zapraszam na moją stronę kuratora Steam. Na pewno znajdziesz tam coś dla siebie.

Cztery zbłąkane dusze zniknęły w trakcie wydarzeń w tym rozdziale. Ich losy są tutaj opisane.


Nigdy nie byłam szczególnie zafascynowana historiami o piratach. W głowie mam utrwalony stereotypowy obraz starszego mężczyzny w czerwonym kubraku, z hakiem zamiast dłoni, jedną drewnianą nogą i papugą na ramieniu. Kiedy jednak quasi-piracką opowieść bierze na warsztat Lucas Pope, autor rewelacyjnego Papers, Please, to ja bezapelacyjnie chcę ją poznać. Return of the Obra Dinn, gra z 18 października 2018 roku, to produkcja pod wieloma względami wyjątkowa i licznie obsypana nagrodami w kategoriach związanych z artystycznym kierunkiem i narracją. Całą listę laurów przejrzeć można na stronie obradinn.com.

Fabuła przedstawiona w grze wydaje się nieskomplikowana, ale tylko na pierwszy rzut oka. Statek handlowy o nazwie Obra Dinn końcem 1802 roku wypływa z Londynu z sześćdziesięcioma osobami na pokładzie i dwustoma tonami towarów. Do celu, Przylądku Dobrej Nadziei, ma dotrzeć w ciągu sześciu miesięcy, co się nie wydarza. Statek, wraz z załogą i dobrami materialnymi, zostaje uznany za zaginiony na morzu. Po pięciu latach Obra Dinn, niczym statek widmo, wpływa do portu w Falmouth.

Gracz wciela się w detektywa ubezpieczeniowego z Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. Jego zadaniem jest przemierzenie statku wzdłuż i wszerz, oszacowanie strat i rozwikłanie losów całej załogi. Do dyspozycji ma dwa przedmioty. Pierwsza z nich to dziennik z przedmową niejakiego Henry'ego Evansa. Na pierwszych stronach znajduje się informacja o tym, aby odesłać książkę pocztą do francuskiego biura spraw wewnętrznych w Maroku po uzupełnieniu pustych kart. Druga rzecz, jaką bohater ma pod ręką, to elegancki zegarek kieszonkowy. W dalszej części recenzji dowiecie się, do czego dokładnie służy.


Książka opisująca losy załogi to swego rodzaju centrum dowodzenia gracza. W dzienniku można odnaleźć ryciny przedstawiające wizerunki pasażerów, rozkład statku, listę imion, nazwisk i funkcji pełnionych na Obra Dinn, a także słowniczek rozjaśniający pewne zagadnienia związane z branżą morską z początków XIX wieku. To właśnie na poziomie dziennika łączy się trzy elementy pozwalające na identyfikację danej osoby, a mianowicie wygląd, miano oraz przyczyna śmierci (chyba że ów persona zdołała przeżyć). Lista wypadków jest długa i zawiera także powody odejścia mające na celu wyłącznie zmylenie odbiorcy. A raczej podkręcenie poziomu trudności gry.

Zegarek pełni nie mniej ważną rolę w śledztwie głównego bohatera. Gdy znajduje się on w pobliżu zwłok, a niektórych nie sposób dostrzec samodzielnie, unosi dłoń z Memento Mortem, na którym ukazuje się wizerunek czaszki. Przy użyciu tego podręcznego usprawnienia wyświetlona zostaje stop-klatka z momentem śmierci postaci, do której należą szczątki. Niektóre obrazy są szokująco dramatyczne. Rozrywane na strzępy ciała, krwawe jatki z udziałem załogi, sztorm i porażenie piorunem... Odtwarzanym scenom towarzyszą krótkie dialogi. Aktorzy głosowi wypowiadają swoje kwestie z akcentem charakterystycznym dla ówczesnej epoki, na uwadze mając status bohatera, któremu akurat użyczają brzmienia. Z tych niedługich rozmów można wyciągnąć istotne informacje, poza tym prześwietnie budują klimat, a w połączeniu z retrospekcjami sprawiają, że odczucia odbiorcy szybko zmierzają ku zachwytowi. Każda retrospekcja stanowi część rozdziału i prowadzi do następnej sceny po znalezieniu innych zwłok. Książka aktualizuje się na bieżąco podczas działań gracza.

Poprawnie przydzielone nazwiska i przyczyny śmierci są zatwierdzane przez grę trójkami, co bardzo pomaga w późniejszej dedukcji i ogółem w śledztwie, ponieważ lista załogi miarowo topnieje. Nieliczne postacie łatwo rozpoznać już po samej narodowości czy stroju dopasowanego do funkcji pełnionej na Obra Dinn.

Fabuła jest podzielona na dziesięć rozdziałów, ale gracz nie poznaje ich w chronologicznej kolejności. Wręcz przeciwnie, zaczyna od końca. Złożenie wszystkich wydarzeń w całość to kolejne zadanie czekające na odbiorcę. I bynajmniej nie jest ono łatwe.

To nie była miłość od pierwszego wejrzenia. Przez pierwsze półtorej godziny rozgrywki nie rozumiałam mechanik pozwalających na zajrzenie w głąb retrospekcji. Starałam się nie zniechęcać i dać sobie czas, aż wreszcie pojmę działanie kieszonkowego zegarka o dość nietypowych właściwościach. Później szło sprawniej, choć wciąż z paroma trudnościami. Return of the Obra Dinn to gra trudna, wymagająca. Mi udowodniła, że nie jestem najlepszym detektywem.


Return of The Obra Dinn to gra wykonana w stylu jednobitowym. Dwa domyślne kolory to zgniła zieleń i cyjanowy błękit. Grafika jest zaskakująco ładna i nie trzeba się z nią długo oswajać, nie trzeba też być miłośnikiem takiej stylistyki, aby docenić ją w tej produkcji. Wszystkie modele postaci wydają się dość szczegółowe, na twarzach dokładnie malują się emocje i można je sprawnie wychwycić podczas oglądania zamrożonych obrazów z przeszłości. Mniej detali zawierają obiekty stanowiące tło wydarzeń, ponieważ dominują kontury, zaś światłocień jest tylko lekko zarysowany. Z kolei na bohaterach jest mnóstwo charakterystycznych kropek budujących kształty ciała, rysy twarzy i materiały ich odzieży. Wiele kadrów aż chce się uwiecznić zrzutem ekranu.


Return of the Obra Dinn to niezwykła detektywistyczna opowieść. Nie o piratach. O trudach życia na otwartym morzu, o miłości, o zdradzie. O chorobie odbierającej zdrowie znienacka. O morderczych stworach morskich, które wprowadziły akcent fantastyki. O domniemanej klątwie. Jest w tej historii dużo mroku i czegoś, co zarazem ciekawi i odstręcza.

Grę polecam z małymi "ale". Docenią ją w szczególności te osoby, które są otwarte na graficzne eksperymenty i nie mają nic przeciwko, by uruchomić wehikuł czasu i poczuć się, jakby się miało do czynienia z tytułem sprzed trzydziestu lat. Myślę, że Return of the Obra Dinn celuje w uparciuchów potrafiących wytężyć każdą szarą komórkę i rozwiązywać najbardziej zagmatwane zagadki. Warto pamiętać również o tym, że jest to gra na raz. Drugie podejście nie ma sensu, chociaż jest to jeden z tych diamencików, o których chciałoby się zapomnieć, by móc je poznać raz jeszcze, oczywiście z zachowaniem wszystkich elementów zaskoczenia.

Dla kogoś może okazać się istotną informacja, że gra posiada profesjonalnie przygotowaną polską wersję językową.

I would stab myself in the head if it wiped my memory so i could play this again anew.

I am over 50.
I have played a lot of games.
The Return of the Obra Dinn is one of the best games I have ever played.

It is one of those rare cases (though certainly by design) where everything comes together. Story, game play, graphics, challenge level, feeling of accomplishment on advancement. Simply an outstanding piece of work that I enjoyed every moment (even when frustrated) and will remember fondly.

Świetna gra logiczna, w której gracz musi rozwiązać historię załogi statku! Kto nie grał a ma może sobie na nią pozwolić bardzo polecam mega intesywne i przyjemne 10 godzin spędzone w grze. W tej grze intryga goni intrygę, śmierć goni śmierć w dodatku z świetną oprawą dźwiękową! Naprawdę super gra daje mocne 9/10 bo mało tak wciągających i interaktywnych zagadek i historii na rynku gier!

Return of the Obra Dinn to jedna z najlepszych gier logicznych w jakie dane mi było zagrać, a nieskromnie powiem o sobie, że jestem ekspertem. Ale po kolei, bo wszystkie wnioski winno się przedstawiać w sposób uporządkowany i ciągły. Głównym celem tytułu jest ustalenie losów załogi enigmatycznego statku, który powrócił bez ani jednej żywej duszy na pokładzie. Aby to osiągnąć nasza postać wyposażona w dziennik, w którym zapisuje swoje (a raczej nasze) wnioski oraz tajemniczy zegarek z dewizką za pomocą którego wchodzi w interakcje z otoczeniem statku, bada co u licha stało się całej załodze. Aby poprawnie odgadnąć losy postaci musimy wsłuchiwać się, w różne historie, które niezmiennie pokazywane są w sposób krótkiej rozmowy przerywanej nagłym zdjęciem całej akcji (w scenkach nie uświadczymy animacji ruchu). Na podstawie charakterystycznych informacji, a z czasem coraz mniej oczywistych przesłanek możemy wydedukować co spotkało konkretnych nieboszczyków panoszących się po pokładzie statku, jeśli poprawnie odgadniemy historie (a o błąd bardzo łatwo) gra nam o tym zakomunikuje i będzie to robić aż rozwikłamy wszystkie 60 losów. Mocną stroną produkcji jest oprawa dźwiękowa, które pomimo zapętlenia ani razu mi nie przeszkadzała (co więcej często do niej wracam) oraz grafika, która pozwala grze chodzić płynnie na prawie każdym sprzęcie i przy tym wyglądać naprawdę oryginalnie. Gra jest dla tych, którzy mają dość oklepanych, nudnych gier w których protagonista głośno i karykaturalnie tłumaczy swoje działania i rozwiązuje wszystkie trudności za nas, dla tych którzy chcą odpocząć od bezpiecznych gier, które nie pozwalają odbiorcy nawet na chwilę się zgubić w obawie przed utratą konsumenta, ta gra jest po prostu jakaś, ma styl przez co może nie trafić do wielu ludzi, którym tylko walka i pościgi w głowie ale będzie bardzo odpowiadać wszystkim Sherlockom, Herculesom i innym detektywom
Reasumując:
+Gra w przyjemny sposób angażuje szare komórki
+Świetna oprawa audiowizualna
+Piracki klimat
+Gra twórcy Papers, please
-Niestety ale gra nie jest zbyt długa, średnio wprawiony gracz przejdzie ją w około 10h co jest jej (przynajmniej dla mnie) jedyną wadą

Lucas Pope has a style, and that style is making you actually perform the challenges in the game instead of modelling them. In Papers, Please you had to actually find discrepancies in documents; likewise, in Obra Dinn, a mystery game that has you uncover the fates of many dead people aboard a tragedy-stricken ship, you don't get any sorts of "Compare Clues" button.

In this game, if you want to compare clues, you have to actually do it.

At the start of Obra Dinn, you are provided with the list of everyone who was aboard, a sketch of their faces, and a clock that lets you see the last memory of a corpse. Now it's up to you to cross-reference an incredible number of events, meticulously writing down everyone's cause of death while—and this is the game's main challenge—assigning identities.

Sure, some of them are relatively straightforward: there were two sets of siblings on the ship, and a couple of names are mentioned directly in the memories, and did you notice who was it that tasked you with unveiling the mystery in the first place? But straightforward identities are rare and far between, and in no time you'll find yourself having to distinguish between four rather identical Chinese seamen.

Most cases of death are, to the contrary, straightforward, but sometimes you'll have to actually think hard and model the whole situation, like when someone goes MIA or is wounded way before they bleed to death.

Does it all sound fun to you? Well, it bloody is. The game is brilliant at giving just enough clues to make you do educated guesses. You'll have to listen to accents, note the types of clothes, or who stands where on the sketches, or in which room a person is typically found. And I can't stress enough how awesome it is that there are no shortcuts, no gamisms, no buttons saying things like "Determine X's Origin." If you want to find a Polynesian of this ship, you'll have to actually turn your brain on and think which of them looks Polynesian, like you would do in real life.

No mystery game I've played has ever made me feel this close to being an actual detective. Even the good ones, like Ace Attorney, are mostly about guessing the creators' logic ("you won't leave this screen until you've clicked all the clues"). Obra Dinn, on the other hand, lets you loose—thus making all your findings feel yours, and yourself, smart.

The music is, as expected, stunning. The visuals are unusual, but not random: this game is, to a large extent, about the recognition of faces and other distinctive features, which the pixellated visuals make both easier and harder.

The only downside I can think of is that in the end, Obra Dinn is a bit too easy to brute force. Whenever you find a dead body and are sure about the nature of their death, you have zero reason not to try and assign an identity to it—any random one—because you might happen to guess right. (Each time you write down three fates correctly, the game confirms them; after that, you can change the names of all other victims, since this also confirms they were wrong, and try the guesswork cycle again...)

Then again, I guess it can't be helped, and it's up to the player not to detract from the fun by cheesing.

Obra Dinn is a brilliant game and a strong contender for my GOTY 2018.

P. S. And, unlike oh so many adventures, it takes some effort to make sure all ambiguous causes of death accept more than one answer, like when a person was thrown overboard by a beast, you can choose "fell overboard" or "crushed by a beast". So, no game logic stupidity here either.