Staram się nigdy nie wypowiadać o grze w którą solidnie nie pograłem, na tyle długo aby mieć wyrobione zdanie. Myślę że przyszła właśnie pora aby napisać kilka zdań na temat nowej odsłony Assassin’s Creed Origins. Zacznę może od tego że nowy AC:O to przy Elex’ie największe pozytywne zaskoczenie jakie spotkało mnie w tym roku. Tak naprawdę to oby gier nawet nie miałem na liście swoich zakupów. Elexa co prawda rozważałem, ale AC:O miało zostać pominięte z myślą (znowu to samo, może ciekawiej bo Egipt, ale to samo, Animus, Assassini, Egipcy Templariusze (oO) – nie to nie dla mnie). Jednak zbliżał się dzień premiery i dodatkowo z każdej strony powoli docierały informację że nowy AC:O jest przełomowy. Pomyślałem sobie, sprawdzam.

To niesamowite jak daleki drogę przebyła ta odsłona względem poprzednich części. Ubisoft w końcu wsłuchał się w głosy fanów marki i nie tylko udostępnił nam najlepszą odsłonę gry, tak AC:O jest o wiele lepszą grą od symboli marki AC2 i AC4, to dodatkowo widać że zespół który pracował nad grą bez nadmiernej presji czasu mógł dopieścić ją w najmniejszym detalu.

Co się zmieniło : bardzo, bardzo dużo.

Po pierwsze: gra po raz pierwszy stała się prawdziwym sandboxem, gdzie możemy śmiało podróżować po całych terenach starożytnego Egiptu, z zastrzeżeniem o ile damy radę. Ponieważ w grze wprowadzono system poziomów przeciwników i bez odpowiednio wysokiego levelu czasem możemy nie dać rady widząc nad głową przeciwnika radosny znak czaszki :) Poza tym wolność.

Do drugie: Gra w obecnej formie bardziej przypomina solidny mix gry przygodowej z grą cRPG, mamy nie tylko nieźle wykonany rozwój postaci (perki), co dostęp do broni opisanej statystykami, a jest jej naprawdę dużo. Poza bronią standardowe gadżety do których dostęp dostajemy wraz z rozwojem naszej postaci (o ile oczywiście wybierzemy daną umiejętność). Same bronie, jak i nasz sprzęt możemy rozwijać za pomocą znajdowanych elementów, czy pozyskiwanych skór w metodzie znanej nam już od FarCry III.

Po trzecie: System misji do wykonania, czy to głównej linii, czy pobocznych przypomina nam schemat rodem zaczerpnięty z gier cRPG. Otrzymujemy je od postaci, albo znajdujemy środowiskowo. Dodatkowo misje poboczne których jest bardzo dużo, zostały w końcu solidnie wykonane. O ile przedstawiają pewien znany od lat schemat: odszukać coś, pomóc komuś, załatwić pewne sprawy itc. to cała otoczka ich przydzielania, ich opis, oraz scenki nie zostały dostarczone z automatu, tylko zostały przygotowane, a samo ich zaliczanie jak nigdy sprawia radość.

Po czwarte: system walki, całkowicie odmieniony nie sprowadza się obecnie do wciskania co chwilę przycisku kontry oglądając egzekucje, tylko przypomina walkę z gier action cRPG. Walczymy przy użyciu broni i tarczy. Starcia w walce wręcz praktycznie wykluczają walkę z większą ilością przeciwników niż dwóch (na poziomie najtrudniejszym jakim gram), walka z nimi to wyzwanie, walka z trzema lub większą ilością równa się natychmiastowym zgonem. Fajnie wyglądają krwawe egzekucje. Dodatkowo krew zostaje na zbroi i twarzy. Często umierałem z podciętym gardłem, czy przebity mieczem, lub naszpikowany strzałami. Właśnie pozostaje jeszcze aspekt walki na dystans i tutaj wygląda to bardzo ciekawie. Mamy dostęp do różnego rodzaju łuków, od tych z dużym przybliżeniem drapieżców, do łuków normalnych, czy szybko strzelnych. Trafienie w głowę jest zaliczane jako trafienie krytyczne i często wystarcza jedna strzała nawet na bossie aby padł na ziemię. Oczywiście można tego dokonać o ile nie zostaliśmy zlokalizowani, bo w innym wypadku przeciwnicy używają tarcz, lub parują bronią.

Po piątek: sekretne miejsca, jak plądrowanie grobowców, czy zagadki papirusa, są wykonane znakomicie, o ile same przejście grobowca jest dość proste, o tyle zagadka papirusa jest dość trudna i rozwiązanie dwóch (bo tyle wykonałem) zajęło mi niemałą chwilę. Sam aspekt odkrywania w grze jest wykonany znakomicie.

Po szóste: znajdźki i aktywności poboczne na mapie, zostały wykonane zupełnie inaczej niż w poprzednich grach Ubisoftu gdzie wszystko było wykonane jak z automatu. Teraz same ustawienie gwiazdozbioru (np. taki element środowiskowy) nie tylko sprawia radość i dodaje pkt exp, co ma wplecioną scenkę i przemyślenia naszego bohatera. Poza tym wszystkie odkryte miejsca dodają nam jakiś informacji, punktów doświadczenia, historii. Znajdziek jest kilka rodzajów i każdy rodzaj jest wykonany ciekawie.

Po siódme: jeden z najciekawszych bohaterów w serii którego polubimy już od pierwszej chwili, postać z życiorysem, z przemyśleniami z własnym spojrzeniem. Cała opowieść dotyczy osobistej tragedii którą poznajemy już na samym początku gry, wszystko co staje się potem jest oczywistym następstwem.

Po ósme: grywalność, aspekt eksploracji, świetnie wybrane miejsce oraz czas, sprawiają że gra przykuwa nas do monitora jak magnes. Tylko najlepsze gry potrafią wrzucić nas w tryby : może jeszcze jedna misja, a może sprawdzimy jeszcze co znajduje się tam. Poza Elexem w tym roku to tylko AC:O jeśli mówimy o grach przygodowych/rpg potrafił sprawić że godziny tak uciekały mi na zegarku.

Po dziewiąte: piękna wspaniała oprawa graficzna, pięknie wykonane lokacje zapierające dech w piersiach, gorąc piasku jeszcze tak nigdy nie biła z monitora. Architektura, detale, stroje, postacie, to zawsze było wykonane perfekcyjnie w tej serii, ale tym razem cały obszar mapy wymusił na deweloperach stworzenia wielu ciekawych miejscówek. Miasta, same do nich docieranie i widok monumentalnych piramid, albo świątyń, oazy, jaskinie, groty porzucone miejsca na wydmach piasku. Jest co oglądać i podziwiać. Ścieżka dźwiękowa także została wykonana znakomicie. Po prostu piękna gra.

Dla fanów uniwersum w grze wpleciono wiele smaczków które wyjaśniają pewne sprawy, dają inne spojrzenie itc. Dla wszystkich innych to zupełnie inny Assassins Creed, można nawet powiedzieć że ta gra ma najmniej Assassina w Assassinie przez co jest tak dobra i świeża. Wspaniała 9.5/10

Moje screeny załączone na profilu – jeśli ktoś chce zobaczyć jak gra wygląda ;)

Każdy znajdzie tutaj coś dla siebie. Lubisz jeździć konno? Proszę bardzo masz konia! Hmm jednak wolisz na spokojnie zwiedzać piękny pustynny świat gry na wielbłądzie? Mówisz masz :) Oo jesteś ornitologiem i kręcą Cie ptaki? Nawet dla Ciebie coś się znajdzie! Jest Senu. Dzięki niej zobaczysz dosłownie wszystko. Żaden przeciwnik (nawet ten ,który szykuje zasadzkę w krzakach i cieszy się,że zaraz kogoś napadnie) się przed Tobą nie ukryje. Mało? W takim razie moźe jeszcze jakieś polowanie? Na hipopotama? Krokodyla? Hienę? Nie przekonuje? To wspólne polowanie z lwem! :)
Koniec National Geographic!

Pewnie nie jest Ci obce uczucie gdy musisz stanąc do walki z boss'em a Twój ekwipunek raczej nie jest na to gotowy. Tutaj nie musisz się martwić żadnym starciem (ani brakiem miejsca w ekwpiunku,ponieważ możesz w nim mieć co tylko chcesz i ile chcesz). Twoim jedynym dylematem będzie to jakiej broni masz teraz użyć,albo która wygląda bardziej epicko. Chcesz grać łukiem? Dobrze! Tylko jakim? Masz do wyboru : łuk łowcy, lekki łuk, łuk wojownika, łuk drapieżcy. Hmm nie możesz się zdecydować? To przejdźmy do broni białej. Jaki wolisz miecz? Zwykły czy zakrzywiony. Oo a może podwójny? Czekaj to nie wszystko! Są jeszcze pałki, włócznie i ciężkie bronie :) Niekiedy nazwy broni mogą nam ułatwić wybór. Jeśli walczysz z przeciwniekiem, którego nagle rozbolała głowa to możesz mu pomóc bijąc go pałką "Środek na Bół Głowy".

Nuda - w słowniku gry takie słowo nie istnieje. Nie wierzysz? Zajrzyj do mapy. Gdzie nie spojrzysz tam znaki zapytania, nowe misje, przeciwnicy i punkty szybkiej podróży do odblokowania. Wydaje Ci się,że zrobiłeś już wszystkie misje poboczne? To otwórz mape raz jeszcze :) Świat jest na Ciebie otwarty więc weź konia,wielbłąda i idź odkrywaj nieznane! Może akurat dziś będąc na środku pustyni Twoje oczy ujrzą gorejący krzew lub usłyszysz coś czego nie widzisz. I nie zapomnij o burzy piaskowej, która przychodzi w najmniej spodziewanym momencie.

Ktoś odebrał Ci kogoś, kogo bardzo kochałeś i teraz przyszedł czas na zemstę! Słodką pielęgnowaną od lat.. Z każdym zabójstwiem jesteś coraz bliżej celu. Liczba sojuszników rośnie, ale wrogów nie maleje. Musisz być gotowy na nowe wyzwania. Nie możesz tracić czujności i lepiej ogranicz zaufanie, ponieważ przyjaciel może stać się twoim wrogiem,
Jak to wszystko się zakończy?
Czy zemsta przyniesie spokój i ukojenie?
Zagraj a się dowiesz! Wielbłąd, koń i Senu czekają :)
Gra godna polecenia w 100%

Seria Assassin's Creed, to jedna z marek, która eksploruje jeden temat do granic możliwości, chyba nie ma gracza, który nie zagrał chociaż w jedną część, a już na pewno nie ma takiego, co o tej serii nie usłyszał. Ubisoft od premiery pierwszej części zapewnił fanom prawdziwy maraton, wydając rok po roku nowe części, a na przełomie lat 2012-2015 poza główną serią, wyszło sporo spin offów i mini serii, nic więc dziwnego, że seria graczom się przejadła, a włodarze marki postanowili dać sobie w 2015 r. chwilę oddechu.


Assassin's Creed® Origins to pierwsza część, która wyszła po "restarcie serii", prawdziwego restartu nie było, ale zmiana podejścia do gry jest widoczna. Miało być więcej, ciekawiej i lepiej, a w kuluarach szeptano, że twórcy zapatrzyli się w naszego Wieśka, co może być prawdą, bo nagminnie wrzucane znajdźki typu piórka zapychające świat w poprzednich częściach, w tej zniknęły, a zastąpiono je ciekawszymi pomysłami żywcem wyjętymi z W3. Mamy więc śledztwa, sporo pełnoprawnych zadań pobocznych, często zmieniających się w osobne, poboczne wątki na kilka misji, jest ekwipunek z całkiem solidną porcją przedmiotów oraz oczywiście rozwój bohatera oparty o zdolności i poziomy doświadczenia. Ze starych części pozostał świetny zresztą system parkourowego poruszania się naszego bohatera, natomiast pozostałe elementy rozgrywki przeprojektowano i tak oto z gry akcji w otwartym świecie, Origins to pierwszy Assasin, który stał się pełnoprawnym RPG akcji. Przemianę uważam za całkiem udaną, aczkolwiek warto wiedzieć, że świat w Orgins jest ogromny i pomimo tych zmian, nadal część aktywności pozostała generyczna i z czasem staje się zwyczajnie nudna. Mam tu głównie na myśli odkrywanie nowych miejsc, obozowisk, polowań itp. Na mapie tego jest pełno i jeśli będziemy grali na wyczyszczenie mapy, to po jakimś czasie odczujemy znużenie. Owszem starano się dodać immersji tym miejscom, na wzór tych z Wieśka, ale tutaj udało się to tylko połowicznie, bo znajdowane rozkazy, listy, czy też notatki w obozach itp. nie są tak ciekawe i dobrze napisane jak te z Wieśka. Z ciekawszych aktywności warto wspomnieć o papirusach, które po odnalezieniu dają wskazówkę dzięki której bez żadnych podpowiedzi (brak znacznika, strzałki itp.), gracz może wyruszyć na poszukiwanie skarbu. Większość tych mini zagadek jest dobrze napisana, a znalezienie takiego skarbu jest wynagradzane zazwyczaj legendarnymi przedmiotami, więc warto zarówno dla nagrody, jak i dla satysfakcji. Podobnie jest z grobowcami, gdzie szukamy pradawnych tabliczek, zarówno nagroda w postaci dodatkowego punktu atutu jest tego warta jak i sama eksploracja grobowca jest ciekawa. Z zadaniami pobocznymi bywa różnie, czasami potrafią wciągnąć w swoją historię, ale bywa też tak, że czujemy się trochę jak pies gończy, którego szczuje się na byle kaczkę.


Jak już wspomniałem wcześniej, w grze jest rozwój bohatera oraz ekwipunek. Takie podejście do gry, ma tez swoje konsekwencje w postaci ograniczeń. Gracz utracił możliwość swobodnej eksploracji całej mapy w dowolnej kolejności i przez "sztuczne" ograniczenie poziomami, musimy iść drogą wyznaczoną przez twórców. Nie jest to wielki problem, bo lokacje są olbrzymie, a idąc głównym wątkiem w miarę szybko awansujemy, jednak jeśli zawitamy przypadkiem w rejony z przeciwnikami o poziomach wyższych o 3, to zwyczajnie nie mamy żadnych szans, bo nasza postać prawie nie zadaje obrażeń, a my jesteśmy na przysłowiowego hita. Sam rozwój bohatera też do skomplikowanych nie należy. Otóż po awansie nasza postać zyskuje z automatu silę i zdrowie, a nam pozostaje rozdać jeden punkt atutu w obszernym drzewku rozwoju (koszt zdolności waha się w przedziale 1-3 punkty). Poza poziomami i punktami atutów istotne jest też wzmacnianie ekwipunku poprzez mini crafting. Aby wzmocnić zbroję, ukryte ostrze itp musimy zbierać materiały po całym świecie, a po uzbieraniu właściwych materiałów, podnosimy poziom danego akcesorium, pojemność kołczanu itp. Wymusza to robienie tych generycznych obozowisk i miejsc polowań, bo bez tego trudno będzie o materiały, więc jeśli chcesz uniknąć farmienia i grindu, to możesz sięgnąć do portfela i zakupić sobie pakiet materiałów w Ubisoftowym sklepiku...OMG. Tak dobrze czytacie, w grze są zaimplementowane mikro-transakcje, ale tutaj od razu warto uspokoić, że nie są one inwazyjne i przy odrobinie cierpliwości, bez problemu wszystko zdobędziecie sami w świecie gry ( Chyba, że chcecie kupić jakąś wypasioną zbroję na konia:)). Zresztą w świecie gry za zdobyte złoto, też możecie kupować broń u kowala, ciuchy w tym legendarne u krawca, a konie i pojazdy pokroju rydwanów u stajennego i jest tego na tyle dużo, że Ubisoftowy sklepik wzbudzi w was co najwyżej uśmiech politowania. Tutaj warto jeszcze zwrócić uwagę na ekwipunek, ponieważ o ile każda zbroja jest uniwersalna, tak nasze bronie też mają poziom i należy pamiętać, aby co jakiś czas ulepszać je u kowala.


W Origins trzeba wypracować sobie styl gry i skupić się na jednym, góra dwóch rodzajach oręża, pod które zresztą warto zaplanować rozwój. Tyczy się to też łuków oraz akcesoriów. Gra raczej premiuje ciche podejście i dobrze znaną z poprzednich części walkę z ukrycia, aczkolwiek w tej kwestii mam wrażenie, że niewiele się zmieniło i sporo rozwiązań jest takich samych jak w poprzednich częściach. Mamy więc ciche zabójstwa ostrzem, chowanie zwłok, trujące strzałki, strzałki usypiające oraz pomoc w postaci "uskrzydlonego drona" Senu, zastępującego orli wzrok znany z poprzednich odsłon. Nie oznacza to, że bezpośredniej walki unikniemy, bo po przeprojektowaniu starego systemu opartego na kontrach, teraz walka daje więcej satysfakcji, a nasza postać potrafi wyprowadzać całkiem dużą paletę ciosów. Główna taktyka opiera się o "super unik" i wykonanie kontry w odpowiednim momencie, ale mamy tez przełamanie, szarżę, użycie tarczy, silny cios, słaby cios, a wszystko dodatkowo powiązane z drzewkiem rozwoju. Przyznam, że walki potrafią wyglądać teraz całkiem soczyście i widowiskowo.


Konstrukcja świata oraz jego piękno, chyba jest największym atutem nowego Assasyna. Od samego początku jak tylko włączyłem grę zachwycałem się wspaniałą grafiką. Screen za screenem szedł w ilościach hurtowych. Nie chodzi mi tutaj o samą jakość tekstur, czy też szczegółowość modeli, lokacji itp. chociaż te też są śliczne, bardziej chodzi mi o "żyjący świat". Podróżując przez świat wykreowany w Origins, zwyczajnie czujemy, że on żyje własnym życiem. Tutaj ktoś lepi garnki, tam ktoś przekomarza się z kupcem, ludzie pracują na polach, w winnicach, ogródkach itd. Podobnie jest ze światem zwierzą, tutaj wszystko ma swoją niszę i bywa, że w grze zdarzają się zdarzenia, które nas zaskoczą. Walka hipopotama z gepardem, krokodyl polujący na flamingi, czy tez stado ptaków zrywające się do lotu, jak tylko usłyszy tęten zbliżających się kopyt. Wykreowany tu świat zachwyca i warto poświęcić mu chwilę na eksplorację, aby odpocząć od walki i szukania skarbów.

Świat Assasins Creed: Origins zaskoczył mnie bardzo pozytywnie zwłaszcza w aspekcie wykreowanego świata, jego konsekwencji i spójności. Nowej szaty w postaci otoczki RPG nie nazwał, bym zmianą w 100% na plus dla serii, bo uproszczone podejście wprowadza tyle samo urozmaiceń, co ograniczeń, jednak ekwipunek oraz duże drzewko rozwoju ostatecznie przechylają szalę na korzyść tego rozwiązania. Przeprojektowana walka daje więcej satysfakcji, a pozostawiona bez zmian walka z ukrycia oraz parkourowe poruszanie się sprawia, że nie mamy wątpliwości w jaką grę gramy. To nadal, stary, dobry assasyn, który wrócił do pracy po dłuższym urlopie.

No i kolejny sandbox na tapecie. Przyznam szczerze, że na tą grę czekałem już od jakiegoś czasu. Jednakże będąc w trakcie grania w ELEX, chciałem najpierw skończyć tamtą pozycję, zanim wezmę się za Origins. A że tego typu gry eksploruję zwykle na 100% osiągnięć, dopiero po miesiącu od premiery zmierzyłem się z najnowszym Assassin's Creeds: Origins. I co ciekawsze, nie grałem nigdy w poprzednie asasyny, zatem nie zamierzam stosować nawet skali porównawczej do nich. A czemu nie grałem? Długo by tłumaczyć, ale najprościej będzie po prostu napisać, że nie da się zagrać we wszystkie gry które wyszły, prawda? Dlatego nie zamierzam porównywać najnowszego dziecka Ubisoftu porównywać do wcześniejszych wersji, skupię się raczej na innych podobnych tytułach.

Najbliższą zatem grą wydaje się być Wiedźmin 3: Dziki Gon. W obu grach bowiem wcielamy się w wojownika, który zwalcza zło w swoim świecie i broni słabszych przed wszelkiej maści oprychami. I podobnie jak w Wiedźminie, gra jest po prostu piękna. Nie zrozumcie mnie źle, grałem w rozmaite Fallouty czy Skyrima, ale w tamtych grach świat był raczej standardowy. Jeśli jednak chodzi o Origins, to pod względem otoczenia bije nawet Wiedźmina. We wszystkich powyższych bowiem grach powtarza się schemat, lasy, góry, rzeki i jeziora, czasem jakaś wioska czy większa osada. Najnowszy Assasin przenosi nas jednak na Bliski Wschód, a konkretnie w okolice starożytnego Egiptu. Takich klimatów jeszcze nie było dane mi zaznać i dlatego jestem oczarowany oprawą graficzną, a przede wszystkim rozległymi i pięknymi pejzażami. Szczególnie, że gra umożliwia robienie zdjęć, edytowanie ich i wyświetlanie dla społeczności w grze. Wszystkie zdjęcia są oznaczone na mapie.

Reszta gry to sandboxowy i rpg-owy standard. Tak więc mamy otwarty świat, fabułę której nie zamierzam zdradzać i naturalnie mnóstwo zadań pobocznych. Do tego rozwój postaci, ubiór, bronie, ekwipunek i tego typu duperele. W stosunku jednak do innych RPG-ów, twórcy dość mocno okroili tutaj zabawę w zbieranie przedmiotów czy system wytwarzania. To co zbieramy, to zwykle broń i amunicję z powalonych wrogów, jakieś skóry ze zwierzaków, czy walające się po skrzyniach monety. Czasem trafiają się drobiazgi, ale nie w celu wytwarzania czegoś, tylko sprzedaży. Wydać to możemy co najwyżej na lepszego wierzchowca, ciekawszą szmatę na grzbiet, które nawet nie mają parametrów prócz wyglądu. Wytwarzać też bardzo nie ma co, broń udoskonalamy w uproszczony sposób. Broń zresztą to tylko łuk do walki na dystans i jakiś miecz, włócznia czy topór do obalania pobliskich niemiluchów. Nie oszukujmy się, ale w stosunku do innych podobnych tytułów, Origins wypada dość blado. Już lepiej wychodzi tutaj rozwijanie postaci, która możemy prowadzić w trzech różnych specjalizacjach.

Zadania w grze również standard, czyli przynieś, podaj, pozamiataj. Na tej płaszczyźnie nie widać żadnych innowacji. Dodatkowo możemy zwiedzić jakąś starą kryptę, zwinąć papirus bądź rozwalić pomnik bożka. Dla mnie jednak to wystarcza, chociaż czuję pewnien niedosyt zbyt macoszego potraktowania eksploracji. Z innej jednak strony, występująca mnogość zielsk i chwastów jakie trzeba było zbierać w Wiedźminie 3 była przesadzona w drugą stronę. Czasami czułem się bardziej jak babka zielacha niż wojownik z krwi i kości. Zadania w Assasinie są ciekawe, chociaż proste i krótkie. Dialogi interesujące, chociaż brakuje mi trochę opcji przyśpieszania rozmowy. Możemy bowiem albo odsłuchać ją w tempie rzeczywistym, albo po prostu pominąć. Nie mamy także opcji wyboru w dialogach, zatem system RPG w Assasinie również został potraktowany po macoszemu. Tutaj dialogu się tylko słucha, a nie ma na niego wpływu. Brakuje mi także zleceń na większe gadziny. Fajnie byłoby powalczyć czasem z jakimś olbrzymim pająkiem, skarabeuszem czy innym egzotycznym stworem.

Grafika jak wspomniałem jest piękna. Bardzo klimatyczna, szczególnie kiedy zawitamy do jakiejś osady nad jeziorem czy innej oazy. Postacie żyją własnym życiem, niestety nie da się jednak z nimi porozmawiać. Dialogi ucinamy jedynie z tymi, co mają dla nas jakieś zadanie, albo prowadzą sklepik. Co ciekawe, określony sprzedawcy opchniemy tylko towar jego zakresu, zatem kowalowi czy krawcowi nie wepchniemy przykładowo wielbłąda. Jak już przy postaciach jesteśmy, trochę razi nieco toporne ich wykonanie. Na filmikach przerywnikowych jest OK, ale jak się przyjrzymy NPC-kom, wyłazi z nich nieco kanciastość. Jak grać zatem, to tylko na full detalach, gra ma wymagania zbliżone do Wiedźmina 3. Dodam tylko, że ciekawą i bardzo przydatną opcją jest posiadanie orła (czy też sępa), znakomicie pomagającemu nam obejrzeć teren zanim do niego wejdziemy, ponamierzać wrogów czy poszczególne cele.

Czas kończyć recenzję. Gra ładna, ciekawa i wciągająca. 50 osiągnięć to nowość w świecie Assasinów, żadna gra wcześniej ich nie miała, przynajmniej na Steamie. 60 euro to dużo, ale gra jest tego warta. Zresztą cierpliwsi mogą poczekać na wszelakie obniżki, jakie wcześniej czy później nastąpią. Jak podobał ci się Wiedźmin, to polubisz także Assassin's Creeds Origins. Lojalnie jednak ostrzegam, nie nastawiaj się na rozbudowaną eksplorację terenu i rozbudowany wachlarz znajdziek. Z wszystkich bowiem granych przeze mnie tytułów, tutaj nas to najmniej rozpieszcza.

można głaskać kotki 10/10

Assassin's Creed® Origins
Ubisoft Montreal
Ubisoft
27 października 2017

+Nowy system walki,
+Poziom Trudności (możliwość wyboru) i odczuwalna różnica,
+Przekozacka oprawa wizualna,
+Muzyka również kładzie na kolana,
+Spory arsenał broni białej, jak i dystansowej,
+Dobra i naprawdę mocna opowieść,
+♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ napisany główny bohater. Chyba jeden z najlepszych na równi z Ezio,
+Wątek pozaanimusowy krótki, ale o tym później,
+Cała masa umiejętności, nie tylko pasywnych,
+Ptasi-Dron(Senu),
+Przewykurwiście wybrane ramy czasowe,

-AI na niższych poziomach idzie łatwo ograć,
Ale to tak naprawdę tyle, NIC więcej nie zauważyłem.

10/10
☺☺☺☺☺☺☺☺☺☺

Słowem wstępu postaram się by moja recenzja była maksymalnie obiektywna, ale jako wierny fan Assassina będzie to ciężkie. Byłem z serią od początku i ograłem chyba wszystkie części, jakie wyszły. I jest to chyba zaraz obok II części najlepsza gra o zakapturzonych zabójcach. I nie każda gra była dobra, a nawet ostro krytykowałem posunięcia w Unity, ale nigdy nie straciłem wiary i wieść, iż nowa część wychodziła i to w dodatku w czasach Egiptu, było dla mnie jak zobaczenie na żywo po raz pierwszy cycka przez gimnazjalistę. Miałem do słownie ciary na samą myśl o piramidach, faraonach i mumiach.
Ale dobra kończąc przydługawy wstęp, przejdźmy do samej gry. W owym tytule wcielamy się w bohatera o imieniu Bayek pochodzącego z małej wioski o nazwie Siwa, który para się profesją medżaja, czyli obrońcy faraona, jak i całego narodu. Ale jak to przy takiej władzy jednostronnej bywa, wybuchają konflikty i pojawiają się zdrady, które doprowadzają do tragedii, ale jakiej to zachęcam do zagrania.
Ktoś może doczepić się, że od razu gramy postacią znaną, szanowaną, miejącą przeszłość bohatera. Ale czy do ♥♥♥♥♥ nędzy zawsze musimy zaczynać od bycia niewolnikiem i workiem na kartofle, czasem dobrze, że dostajemy już stabilny fundament i możemy dalej budować.
Całą współczesność jest dość krótkim wątkiem, ale to według mnie dobrze, bo jest krótka, ale za to jaka treściwa. A jak ktoś lubi węszyć po aktach i papierach to znajdzie jeszcze masę nawiązań co do Desmonda i całej serii poprzednich, lecz wedle kanonu to przyszłych odsłon. Jest tam masa kontentu.
Ubisoft odnowił, a raczej zrobił zupełnie od nowa cały system walki. Wzorował się na doskonałym Wiedźminie i Dark Soulsach. Gdyż mamy tu lekkie, szybkie ataki, które zadają mniejsze obrażenia, lecz nadrabiają częstotliwością. Mocne, powolne zamaszyste ataki umiejące zabić wroga jednym celnym uderzeniem. Oręż jest bogaty mamy miecze lekkie, zakrzywione, piki czy buławy. A jak już mamy broń białą to w drugiej ręce nasz Bayek dobywa tarczę, która naprawdę robi robotę.
Możemy nią blokować uderzenia wrogów, a także przyjmować salwę strzał. A mówiąc już o strzałach to nasz medżaj też nie jest gorszy co do tego i też dobywa łuku. Mamy kilka rodzai, jaki zostały oddane w nasze ręce. Mamy tak łuk łowcy, który pozwala nam wysyłać mocne naładowane strzały, które po pewnych umiejętnościach potrafią rozbić tarczę wrogów, mamy też łuk drapieżnika, który daje nam możliwość posyłania celnych snajperskich trafień na duże dystanse, a po ulepszeniach Bayeka pozwala delikatnie modyfikować tor lotu strzały, jest też lekki łuk, z którego możemy szyć jedną za drugą strzałą z dużą prędkością, ostatnim rodzajem jest łuk wojownika, który zaś strzela wieloma strzałami naraz co pozwala ranić kilku wrogów jednocześnie.
A co do samej mechaniki to wszystko skłania się do poziomu naszego i naszych oponentów, ale także i dobraniem odpowiedniego uzbrojenia co do danej sytuacji. Ważną rolę grają tu statystyki broni jaki naszej tarczy.
A i co jeszcze ważne dostajemy możliwość wejścia w tryb skradania i możemy to zrobić w dowolnym momencie, a nie tylko w oskryptowanych momentach. I jeszcze co mnie urzekło standardowy mechanizm skok wiary, ale Ubi poszło o krok dalej i pozwolił nam robić skok wiary do tyłu co wyglądało EPICKO.
Sterowanie to chyba standard lekkie i mocne ataki zostają rozłożone na klawisze myszki lub spusty od pada. Sterowanie jest intuicyjne i łatwo się przyzwyczaić do nowego stylu działania.

Oprawa wizualna na maksymalnych ustawieniach i w 4K gniecie jaja i kładzie na kolana. Idąc przez przecudną pustynię w środku południa sam czujesz ten upał i gorący piasek u swych stóp.

Ścieżka dźwiękowa to po prostu czysta poezja. Soundtrack jest idealnie wpasowany w klimat całego świata gry i tu pokłony dla Saraha Schachner, która zrobiła naprawdę ♥♥♥♥♥♥♥♥♥ robotę no może nie przebije ona Jasper Kida, który jest bezkonkurencyjny, ale jest tuż tuż za nim.
Ale także dla wyjadaczy pojawi się smaczek związany z Jasper Kidem, a dokładnie z jednym utworem (fani będą wiedzieć z jakim).

Słowem zakończenia powiem tylko tyle, że ta gra zasługuje na tytuł gry roku jak żadna inna, a na pewno na SandBoxa roku 2017. Jeśli jesteś fanem lub fanką czasów faraonów i Egiptu to jest to gra dla ciebie. Osobiście zakochałem się w tej grze, przywróciła mi wiarę w to, że Ubi potrafi robić majstersztyki.

Ścieżka dźwiękowa w opisie wszystkie nutki https://www.youtube.com/watch?v=-zbUHDJHc4E
Trailer oficjalny https://www.youtube.com/watch?v=8QCVi7kfgrw
Trailer PL https://www.youtube.com/watch?v=E7jaV2GReFY

No i przyszła pora na małe co nieco o nowym Assassynie ;-)

Nie za bardzo śledziłem doniesienia na temat samej gry, to było raczej zauroczenie zupełnie przypadkowe, szczególnie, że z serią rozwiodłem się dość dawno temu - zmęczenie materiału - ot, zobaczyłem prezentację na E3 i bach! Dostałem obuchem w pysk, w końcu to Egipt, najbardziej pożądana (obok feudalnej Japonii) miejscówka w cyfrowym świecie, więc musiałem to mieć i musiałem w to zagrać :D
A że erłogabeny w portfelu zalegały, to z decyzją kłopotów większych nie miałem ;-)

Jako, że oglądałem mało materiałów przed samą grą, to pierwsze co mnie uderzyło po przejściu początkowego etapu, to to, że gra wcale ale to wcale nie składa się głównie z pustynnych rejonów, na co mogłoby wskazywać umiejscowienie akcji, nie wspominając już o tym, że na moich ścieżkach turystycznych Egipt jest daleko za Riwierą Radomską, więc zdanie na ten temat miałem podobne, jak mój dziadek świętej pamięci:

- Egipt? Toż to sam piach i bida! Wolę Mielno!

Tymczasem gra atakuje zmysł wzroku przepięknymi plenerami, gdzie obok majestatycznych wydm królują pola kwieciem kolorowym obsypane, gdzie miasta bogatą ornamentyką ociekające masakrują gałki oczne architekturą niezwykłą, gdzie sielskie wioski malowniczo upiększają kadry, życie w najpiękniejszej postaci wypełnia świat poprzez ptactwo niezliczone oraz resztę tamtejszej i ówczesnej flory i fauny, gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała, gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała i cholera wie co jeszcze :D

Pod względem bogactwa świata przedstawionego, jego rozmiaru i rozmachu, konstrukcji miast i miasteczek, tej precyzyjnej i unikatowej pod wieloma względami plątaniny uliczek, zaułków, świątyń, placów, posągów, portów i całej reszty infrastruktury, na którą dodatkowo można wleźć, ta gra nie ma sobie równych!
Wizualnie to po prostu majstersztyk, nie mający sobie równych, Panowie z UBI odrobili zadanie na 6+

Teraz kwestia czysto gejmplejowa, to fakt, że grze bliżej do Wieśka Trzeciego niż do poprzednich odsłon serii i bardzo dobrze, bo jak uczyć się, to od najlepszych, gra oferuje tyle zajęć pobocznych, że główny wątek - zresztą niezbyt porywający i oryginalny - spada na dalszy plan, po prostu w połączeniu z orgią wizualiów te wszystkie małe i większe Poboczniaki absorbują gracza do tego stopnia, że nie raz i nie dwa zastanie go blady świt przed monitorem, z całkowicie niezaspokojonym apetytem na ciąg dalszy :D

Jeśli chodzi o "Wieśkowatość", to odbiło się to także - Pozytywnie - na systemie walki, czyli zadawania "bulu" i śmieci za pomocą oręża białego (najczęściej jednak czerwonego od posoki z czerepów i korpusów wszelakich niegodziwców) tutaj naprawdę można tańczyć z mieczem, stosować bloki i przełamania ataków oponentów, szyć do nich z łuków na akord, usypiać ich, podpalać, sztyletować znienacka, karmić nimi krokodyle, innymi słowy - jeśli jesteś Mormonem, to nie jest gra dla Ciebie! ;-)
Fakt jest jednak taki, że najlepiej grać na najwyższym poziomie trudności, większość przeciwników nie stanowi jakiegoś większego wyzwania, można to trochę podrasować czyszcząc te rejony mapy, gdzie level przeciwników jest o kilka oczek wyższy od naszego, no a osobny rozdział należy się Łowcom!

Tak, tak, to bez wątpienia największy atut gry, jeśli chodzi o przeciwników do ubicia, pamiętam jak dziś, gdy jednego z nich - miał o 5 wyższy leveł ode mnie - ścigałem dachami Aleksandrii, gdy on nieświadom mej obecności woził się ulicami tej metropolii, podsyłając mu co jakiś czas strzałę w dynię, on oczywiście nie pozostawał mi dłużnym, jedna jego strzała uszczuplała mój żywot o 1/3 HP, do tego ku memu utrapieniu do walki dołączyli się okoliczni żołnierze, było grubo i było ekscytująco, a tego dokładnie oczekiwałem od tego typu gry!
Z innym Łowcą starłem się w Memfis, tam wspólnymi siłami (i całkowicie przypadkowo) wycięliśmy przy okazji cały i to spory garnizon, w przypadku innego zaś Bydlaka pomogły mi okoliczne hipopotamy z niemałym levełem :D
Za ten element pełne 10 ode mnie, a jeszcze mam kilku Łowców do ubicia ;-)

Pozostaje kwestia craftingu, jest, ale mało ekscytujący, mam wrażenie, że na to już czasu nie starczyło, a szkoda, bo biorąc pod uwagę ilość stworzenia wszelakiego, jakie pałęta się po całej mapie, to aż szkoda, że większość fantów z polowania można co najwyżej odsprzedać ;-)
Drzewko zdolności standardowe, jak na gry UBI przystało, dodaje kilka fajnych patentów, reszta w normie raczej.

Pozostaje kwestia fabuły, protagonisty, antagonistów, NPC-ów i całej reszty, tutaj nie ma niczego oryginalnego, niczego co by mosznę przyjemnie zmiażdżyło, Bayek nierzadko drewnem stoi, jeśli chodzi o dialogi i wszechobecny medżajowy patos, można liczyć tylko na to, że przy kolejnej odsłonie UBI zainwestuje więcej hajsiwa w scenarzystów.
To samo tyczy kłestów pobocznych i ich powtarzalności, zyskują głównie przez architekturę poziomów, na których się odbywają oraz na wspomnianym powyżej pięknie samych miejscówek, nie ma dramatu, ale tez nie ma jakiś górnolotnych zachwytów ;-)
Tak samo jest w przypadku grobowców, przemierzanie piramid jest super, ale brakuje w nich większego wyzwania intelektualnego, a także i przede wszystkim, brakuje tam przeciwników, najlepiej trudnych i niewybaczających błędów! :D

Tak więc tutaj jest tylko Dobrze (czasem i Dostatecznie) jeszcze rok pracy i inwestycji w dobre story i byłoby na pewno wybitnie ;-)

Reasumując, gra warta swojej ceny, wielka, wciągająca, piękna i finalnie satysfakcjonująca, niemniej nie bezbłędna, brakuje jej sporo w kwestiach fabularnych, sam Bayek też mógłby być bardziej "fajny".
Jeśli chodzi o wydajność, to na moim I5 coś tam coś tam | GTX1060 6GB | 16 GB RAMy w wiejskich plenerach osiągałem 50+fps (High / Ultra) a w miejskich dżunglach jakieś 10 klatek mniej, co jakiś czas coś tam chrupnęło, ale na tyle rzadko, że nie odczułem większej tragedii, do Windy gra wysypała się tylko raz i to zaraz po starcie (po zmianie sterów na najnowsze) więc tak jakby w ogóle nie było wyjebki na Pulpit ;-)

Jakby na to nie "paczeć", dla mnie to gra no2 tego roku, zaraz po Nier:Automata, w ogóle rok ten obfitował w wiele fantastycznych tytułów (w ścisłej czołówce 2017 są jeszcze - Prey, The Evil Within 2 i RE7) UBI podobnie jak Bethesda przyłożył się w tym roku do pracy, liczę, że przyszłoroczne Far Cry 5 położy mnie na łopatki!

Oceniając w skali od 1 do 10 daję z czystym sumieniem pełne 9/10 - do ideału trochę zabrakło, ale mniej, niż mogłoby się wydawać ;-)
Frajda płynąca z gejmpleju winduje ocenę o 1 punkt, to pewne jak to, że Kleopatra utopiła się w wannie pełnej zsiadłego mleka! ;-)



Polecam i Pozdrawiam!
Tom Ha


P.S. Biorąc pod uwagę zapowiedzi dotyczące rozszerzeń fabularnych, zawartych w Season Passie (+20h gry - u mnie to oznacza +30h :D ), to żałuję teraz, że nie kupiłem wersji od razu z SP, tylko samą Deluxe ;-)
Jakby nie liczyć, będę 20 ojro w plecy, a wątpię, by przy takim poziomie gry, dlc okazały się crapulacami ;-)

Bardzo łatwo pisać o zaletach gry z pozycji fana serii, gdyż wszystkie zmiany cieszą bardziej. A niestety nie sposób ukryć, że Assassin’s Creed: Origins jest grą bardzo dobrą, która prezentuje w serii nową jakość, nie porzucając przy tym głównych założeń marki. Dwa lata przerwy w wydawaniu gier wystarczyły, aby Ubisoft w końcu wziął się porządnie za kolejną część cyklu, która nie byłaby czystym skokiem na kasę, a prezentowała wartą zapamiętania produkcję, mogącą stawać w szranki z najlepszymi grami z otwartym światem.

Śpijcie spokojnie, zestawienie bez większych spoilerów!
Bayek z Siwy jest medżajem — strażnikiem i obrońcą na usługach faraona, który ma służyć dobru — ostatnim człowiekiem tej profesji, którą faraon Ptolemeusz — brat oraz mąż Kleopatry — wraz z Zakonem Starożytnych doprowadził do upadku. To nie oznacza wcale, że Egipcjanin został bezrobotny, bowiem do działania pcha go osobisty motyw związany ze stratą ukochanego synka. Bohater wciąż będzie niósł pomoc uciśnionym duszom, ale jego głównym celem staje się odebranie życia wielu osobom, które zaślepione żądzą władzy, nie cofną się przed niczym, niszcząc przy okazji wszystko dookoła. A wszystko to — brutalność i rozlew krwii — tylko po to, aby uczcić pamięć dziecka...
https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=1907502748
Jaką rolę w tym wszystkim odgrywa konflikt asasynów i templariuszy? Żadną! Ani Bayek, ani jego żona, Aya, nie są asasynami i chociaż działają według własnego, mocno religijnego kredo, nie kierują się regułami bractwa. Jednak to wcale nie oznacza, że produkcja nie jest związana z serią! Historia Bayeka z Siwy jest bardzo ważna dla późniejszego początku asasynów, a historia Zakonu Starożytnych dla Templariusz. W tym miejscu i czasie rodzą się tradycje takie jak maczanie piór w krwi zabitych, odcinanie palca, gonitwa za artefaktami pradawnej cywilizacji. A za sterami tego wszystkiego — w wątku współczesnym — stoi Lyla Hassan, była pracownica Abstergo, która sama zbudowała Animusa i która na własną rękę eksploruje wspomnienia egipsko-greckiego małżeństwa, którzy wcale nie są jej przodkami!

Fabuła może nie zwala z nóg, ale mocno zmieniła swój klimat i jest dojrzalsza niż wcześniej, chociaż oscyluje wokół oklepanego wątku zemsty. W końcu bowiem dostaliśmy opowieść zarówno o człowieku, jak i o lokalizacji, gdzie obie te rzeczy — chociaż powiązane ze sobą — opowiadają odmienne historie. Dzięki temu to wszystko ogląda się naprawdę przyjemnie, że aż momentami nie sposób się oderwać.

Największych zmian z pewnością doczekała się mechanika, która teraz garściami czerpie z gatunku RPG. Po pierwsze, zarówno nasz bohater, jak i nasi przeciwnicy mają swój poziom — oczywiste więc jest, że postać z mniejszym poziomem nie ma szans w starciu z postacią z większym poziomem. Tym samym na znaczeniu zyskały bronie i całkowicie przebudowany system walki, który nie opiera się na prostym kontrowaniu ataków jednym przyciskiem, a zmusza nas do taktycznej, lecz żywiołowej walki — czyli typowej „hitboxowej” walki, gdzie zasięg naszej broni ma znaczenie, a nie refleks względem animacji. Po raz pierwszy w serii wybór oręża rzeczywiście ma znaczenie i to nie tylko dlatego, że bronie również mają swój poziom. Jest to zasługa „czucia” jej ciężaru, szybkości ruchów i zasięgu, a także dość często efektów specjalnych. Czy to będzie miecz, włócznia, buława, topór czy inna siekiera — warto porządnie przemyśleć, jakim stylem chcemy grać. Dodatkowo dysponujemy tarczą, którą trzeba skierować w stronę atakującego, aby zadziałała. A jakby tego było mało, posiadamy jeszcze miejsce w ekwipunku na dwa łuki, których gra oferuje cztery rodzaje. Dzięki temu wszystkiemu możliwości prowadzenia otwartej walki jest naprawdę sporo, a przy tym można się nieźle (choć w przyjemny sposób) napocić.

Skradanie wciąż jest ważnym elementem serii, jednak nie doczekamy się tutaj typowo logicznych sekwencji. Działanie po cichu jest na ogół możliwe tylko do pewnego czasu, ale to nie przeszkadza nam w taktycznym podejściu do rozgrywki, gdzie wpierw za cel można postawić sobie wyłączenie alarmu, a następnie eliminowanie i chowanie ciał przeciwników, jednego po drugim.
https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=1907510001
Co do zmian, pozbyto się minimapy na rzecz małego, ale czytelnego kompasu. Główny bohater nie posiada wzroku orła, ale posiada… orła — czy też orlicę — którą również możemy sterować. Senu, bo tak ma na imię, pozwala nam z bezpiecznej odległości oznaczyć sobie przeciwników, nie narażając się przy tym na wykrycie. A jakby tego było mało, może również pomóc w walce, odwracając na chwilę uwagę wrogów od syfu, który w tym czasie wokół nich robimy.

Największą wadą gry są… zadania poboczne, które nie są interesujące i ambitne, a ich ilość i konstrukcja przygniata — z nich wszystkich tylko cztery są warte uwagi, serio. Wydaje mi się, że twórcy za bardzo chcieli wzorować się na słynnym polskim RPGu, zapominając przy tym, że nie o ilość, ale jakość tutaj chodzi. Ale przy tej wadzie jest też coś na plus, bowiem Assassin’s Creed: Origins nie posiada znajdziek! Ich miejsce zajmują teraz posterunki, polowania i inne przyjemniejsze aktywności poboczne, aniżeli latanie za piórkami czy fragmentami kodu — przyjemniejsze, bowiem surowce, które wraz z tym zdobywamy, możemy wykorzystać na ulepszenia naszej postaci.

Mapa świata w Assassin’s Creed: Origins jest ogromna i… piękna. Egipskie piaski i osady mieszają się z greckimi wpływami, a między tym wszystkim masa niewykorzystanych przez człowieka terenów. Oczywiście twórcy nie poszli na łatwiznę i pustynne tereny nie są zapychaczami, ale ważnym elementem urozmaicającym krajobraz. Główne postacie, tak jak otoczenie charakteryzują się naprawdę wielką szczegółowością — problem pojawia się wtedy, kiedy zaczniemy przyglądać się NPCtom, które przy takim Bayeku wyglądają wyjątkowo ubogo w wielokąty. Bywają również momenty — jak na Ubisoft przystało — że tekstury wyraźnie doczytują się na naszych oczach, a niektóre postacie/zwierzęta spawnują się w ścianach.
https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=1907510385
Z jednej strony ścieżka dźwiękowa jest naprawdę przyjemna, dopracowana i godna uwagi, ale z drugiej strony dźwięków w grze jest tyle, że tylko w „najbardziej epickich momentach” mamy okazję zwrócić uwagę na muzykę. Deweloper nasycił grę masą efektów obijania stali o stal, o drewno, o tarcze i inne elementy pancerzy — każdy odmienny i czytelny. Równie dobrze wypadł dubbing, który postawił na mniej znanych, ale mimo wszystko utalentowanych aktorów.

Co ciekawe, deweloper udostępnił również dość ciekawy tryb „wycieczki” z walorami edukacyjnymi, który uderza w nas dawką historii starożytnego Egiptu. Niestety od wydania w aktualizacji w 2018 roku, nie doczekał się on przekładu na polski. A szkoda, bo warto się tym zainteresować, gdyż jest to dopracowany, ciekawy i oryginalny motyw.

Struktura rozgrywki względem poprzednich części serii została zmieniona, ale w dalszym ciągu pozostaje znajoma. Wiele rzeczy, które od lat kulały, Ubisoft w końcu naprawił — jak chociażby niesatysfakcjonujący system walki, który teraz sprawia, że chce się walczyć! Jeśli lubiliście poprzednie asasyny, ale przejadł wam się powtarzający format, Assassin’s Creed: Origins jest dla was! Oferuje to samo, ale w lepszej i przyjemniejszej formie. Trzeba przyznać, że zrobienie tej dwuletniej przerwy w wydawaniu Assassin's Creed było dobre dla marki, która ponownie może zabłysnąć na rynku gier.

Prawie 100 godzin wspaniałej i epickiej przygody.Kto by się spodziewał,ze ukończe do samego konca jakiegokolwiek Asasyna.Tym razem się udało i powiem to z cała przyjemnością,opłaciło się.Polecam bardzo gorąco ten tytuł i czekam na kolejną część.

☐ Dzieci
☑ Nastolatków
☑ Dorosłych
☐ Wszystkich

☼ Grafika:
☐ Ziemniak
☐ Naprawdę zła
☐ Zła
☐ Ok
☐ Dobra
☑ Piękna
☐ Przepiękna
☐ Arcydzieło

$ Cena:
☐ Kupić od razu z pełną ceną na steam
☑ Poczekać na wyprzedaż
☐ Lepiej kupić w internetowych sklepach
☐ Droga nawet na wyprzedaży
☐ Lepiej zwróć tą grę póki możesz
☐ Po prostu tego nie kupuj

💻 Wymagania:
☐ Ziemniaczany PC
☐ Niskie
☐ Średnie
☑ Dobry komputer
☐ Komputer za 5000
☐ Komputer z NASA

😓 Poziom trudności:
☐ Potrzebujesz tylko dwóch sprawnych rąk
☐ Łatwy
☑ Średni
☐ Trudny
☐ Łatwiejszy jest Dark Souls

⌚ Czas gry:
☐ Krótkie (2-8 godzin)
☐ Pare godzin (8-12 godzin)
☐Całkiem długie (12-24 godzin)
☑ Bardzo długie (+24 godzin)
☐ Nieskończone

🕮 Fabuła:
☐ Brak
☐ Wciąż lepsza od Zmierzchu
☐ Może być
☑ Dobra
☑ Fantastyczna
☐ Najlepsza
😡 Bugi:
☐ Gra nie powinna zostać nigdy wydana
☐ Bugi niszczą ją
☐ Dużo bugów
☐ Mała ilość ale bugi obecne
☑ Ledwo widoczne
☐ Brak bugów
Ocena: 9/10