Kolejna kontynuacja The Walking Dead. Tym razem wcielamy się w niejakiego "Javiera García". Bardzo mi się to podoba, że chociaż w małym stopniu Telltale Games zostawiło wątek protagonistów pierwszego i drugiego sezonu, gdyż nadal została nasza kochana Klementyna, którą spotykamy już w pierwszym epizodzie. Oprócz tego twórcy postanowili wstawić wspomnienia 'Clementine', zwykle na początku odcinka, w których oczywiście nią sterujemy. Poza tym wkońcu można podejmować decyzje, po których niektóre postacie mogą przeżyć nawet do ostatniego odcinka. Bardzo zdziwiło mnie to, że pewna może umrzeć w prawie każdym epizodzie oraz to, że są trzy (może i nawet więcej) różne zakończenia, lecz są bardzo podobne. Cóż to dużo mówić, gra warta ceny.

Spoko Gra tylko to co zrobiło telltale z Kennym to już przesada.

https://youtu.be/pOjwOTbJSlE
Nie da się zaprzeczyć świeżości pod względem postaci i rozwoju opowieści.
Aczkolwiek, nadal nie ma tego, co było znakomite w pierwszym sezonie - różnorodne i nader ciekawe lokacje, po których możemy długo spacerować i oddać się eksploracji, tym samym przede wszystkim - ograniczona jest możliwość sterowania postacią, do absurdalnego minimum. Oby w przyszłych epizodach sytuacja uległa zmianie.
Są odwołania do poprzednich sezonów, niemniej wcześniejsze wybory wraz nie mają znaczenia.
Nadal jest to klimatyczne, lubiane "telltalowskie" The Walking Dead, ale kolejne epizody powinny mieć za zadanie w końcu zapewnić powiew świeżości, bo choć gra się przyjemnie, a fabuła wciąga, to ograniczenie poruszania się i eksploracji lokacji na rzecz ledwie godzinnych epizodów nie urozmaica rozgrywki.

Świetny pierwszy sezon, drugi również bardzo dobry.
Dodatek Michonne... tutaj raczej zdania są różne.
Na sezon trzeci czekaliśmy ok. 2,5 roku i słyszeliśmy, że dostaniemy dwie grywalne postacie, więcej trudnych wyborów,dłuższe epizody, bardziej rozbudowany gameplay i po raz kolejny będziemy mogli zagłębić się w historię w świecie żywych trupów :)
W rzeczywistości jednak okazuje się, że wybory nie mają absolutnie żadnego znaczenia, długość epizodów jest identyczna, a nawet może krótsza.
Clementine jest inna (tak wiem,że w świecie TWD nie ma słabych itd. Każdy musi walczyć by przeżyć i przeżyją tylko najsilniejsi itp.), ale Clem zachowuje się w 100% jak Jane V2.
Dwóch grywalnych bohaterów? hah... Jako Clem zagracie sobie w 1% gry w "flashbackach", a reszta należy do Javiera.
A trudne wybory? haha... Jeżeli dla kogoś trudnym wyborem jest stanąć przeciw Clem, czyli postaci, która znamy i uwielbiamy od początku sezonu pierwszego... to nic dziwnego, że telltale nie musi się wysilać :)
WAŻNE ! (Gra oceniana po przejściu dwóch pierwszych epizodów !)
Oczywiście gra jest nadal dobra i warta polecenia... ale wydaje mi się, że nie na taką kontynuacje czekaliśmy my zagorzali fani serii.

The Walking Dead: A New Frontier trzecia część najpopularniejszej serii gier od Telltale Games, opowiadającej o szwendaczach. Pierwszy sezon postawił poprzeczkę wysoko, drugi natomiast lekko przynudzał. Co zrobił deweloper, aby się zrehabilitować?

Śpijcie spokojnie, zestawienie bez większych spoilerów!
„Rodzina jest najważniejsza” to hasło określające fabułę tej produkcji. Tym razem akcja nie toczy się wokół Clementine, a Javiera Garcii – byłego zawodowego gracza baseballowego, którego upadek cywilizacji zmusił do opieki nad szwagierką, siostrzeńcem i siostrzenicą. Cała czwórka prowadzi koczowniczy tryb życia w swoim vanie od kilku lat, lecz aby żyć, trzeba jeść. Właśnie to rutynowe poszukiwanie zapasów przeradza się w zatarg z lokalną społecznością nazywającą siebie „New Frontier” (tłum. Nowy Początek). Sama historia nowego bohatera skupia się przede wszystkim na jego interakcjach z rodziną. Okazuje się, że za młodu niejednokrotnie rozczarowywał bliskich krewnych, więc teraz — w obliczu apokalipsy — stara się ich nie powtórzyć.
http://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=1245263005
Zmiana protagonisty na szczęście nie oznacza oderwanie się od Clementine, z którą przeżywaliśmy przygody przed dwa sezony. Otóż pomijając fakt udziału dziewczyny w wydarzenia teraźniejszości, będziemy mogli poznać pewne skrawki jej przeszłości — jej i Alvina Juniora, które miały miejsce pomiędzy drugą a trzecią częścią gry. The Walking Dead: A New Frontier jest ogromnym dowodem na to, że w apokaliptycznym świecie to nie szwenadcze są największym zagrożeniem, a drugi człowiek...

Wydaje się, że twórcy chcieli przez całą grę utrzymać wysoki poziom adrenaliny, przez co akcja dość szybko gna do przodu, pozostawiając wiele niewyjaśnionych luk fabularnych. Jedynie stopniowe otwieranie się Clem przed Javim wypada naprawdę dobrze, gdyż reszta fabuły pozostawia wiele do życzenia.

Po dość mocno przesiąkniętym nową gamą rozgrywki i akcji Batmanie, nie spodziewałem się za dużo pod względem The Walking Dead: A New Frontier. Otóż dostajemy standardowy QTE (Quick Time Event), a główną osią zabawy jest prowadzenie dialogów. Kompletnie nic się nie zmieniło, nie ma tu też żadnych atrakcji z rodzaju tych, jakimi wypełniono Człowieka Nietoperza.

Do tego dochodzą wybory moralne, które w ograniczonym stopniu wpływają naszą rozgrywkę. W teorii niby możemy decydować o pewnych sprawach, ale w większości jest to iluzja... My najwyżej decydujemy, czy zdarzy się to prędzej, czy później. I jak zawsze przy grach Telltale mówię o wyborach, które niejednokrotnie decydują o życiu innych postaci, tym razem było ich zaledwie kilka, co trochę smuci.

I choć mogłoby się wydawać, że The Walking Dead: A New Frontier jest pozbawione wszelkich błędów graficznych, w rzeczywistości jest inaczej. I choć do samej jakości grafiki nic nie mam, gdyż ta jest w miarę dobra — identyczna, jak w miniserii „The Walking Dead: Michone”, to muszę wspomnieć o kilku rzeczach. Wiecie jak to jest, kiedy postać dostaje za mało czasu na ekranie? Zazwyczaj ona sama nie ma nic do powiedzenia, lecz teraz było zupełnie inaczej. Otóż plecak Javiego, który towarzyszy nam przez całe pięć epizodów w pewnych momentach czuł się tak niezauważany, że postanawiał rozciągnąć się na cały ekran i latać po nim jak Polak po kebabie na ostro.
http://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=1245259218
Przynajmniej liczba klatek animacji na sekundę utrzymuje się na stałym poziomie, choć biorąc pod uwagę wygląd gry, nieporozumieniem byłyby tu spowolnienia. Modele postaci natomiast wyglądają w porządku, ale mniej istotne postacie już nie prezentują się tak dobrze. Czepnąć się również można modeli szwendaczy, których jest zdecydowanie za mało. W scenach ukazujących ich w większych grupach łatwo dostrzec identyczne modele obok siebie.

The Walking Dead: A New Frontier wprowadza pewne nowości do oprawy dźwiękowej, do czego mogę chociażby zaliczyć większą różnorodność w jękach wydanych przez szwendaczy, których jest paradoksalnie więcej od samych modeli truposzy. Pomijając głównego bohatera i Clementine, może ze dwie osoby zdołały wzbudzić we mnie jakąś sympatię. Problem jest w słabym dubbingu, nieczęsto niepasującym do postaci, również irytującym.

Soundtrack jako jedyny zasługuje na pochwałę, bowiem twórcy po słabej akustycznie dwójce, w trójce postanowili dodać kilka ciekawszych utworów, chcąc przyciągnąć uwagę pod koniec produkcji, jak to miało miejsce w sezonie pierwszym. Udało się? Owszem „Grim Ranger” w wydaniu Lungs and Limbs robi swoje.
https://www.youtube.com/watch?v=CZZAYwwXD_g
The Walking Dead: A New Frontier na pewno jest solidną, filmową przygodówką. Dwa pierwsze epizody pokazywały, że gra mogłaby konkurować o miano najlepszej gry studia, ale kierunek obrany przez fabułę skutecznie to uniemożliwił. Mimo całkiem obiecującego początku i udanego wprowadzenia nowego protagonisty historia z każdym kolejnym odcinkiem coraz bardziej zaczyna razić dziurami fabularnymi, a wyczekiwanie jakiegoś wielkiego zwrotu akcji w ostatnim akcie skończyło się wielkim rozczarowaniem.

Twórcy jednak musieli obrać taki tor, aby poniekąd wprowadzić do uniwersum ważne postacie, które w kolejnej części będą opisane. To tutaj też dostaliśmy zarys tego, czego będzie dotyczyć czwarty sezon i tutaj też mieliśmy okazję ukształtować osobowość Clem. Czy tytuł jest warty naszych pieniędzy? Fan produkcji Telltale na pewno się odnajdzie, podobnie jak laik, który zamierza ruszyć dopiero z serią. Ten pierwszy jednak poczuje wyczerpującą się formułę, którą twórcy próbują przepychać dalej i dalej...

Początkowo opublikowane przez Szynka013:

Jeżeli moja recenzja pomogła Ci przy podjęciu decyzji nad zakupem, będę wdzięczny, jeśli zaobserwujesz moją stronę kuratora Steam, co na pewno zmotywuje mnie do dalszej pracy.

Minął ponad rok (!!!) od ukazania się ostatniego odcinka The Walking Dead: A New Frontier. A ja, ogromna miłośniczka całej serii, ukończyłam trzeci sezon dopiero teraz. Dlaczego? Może to wydać się dziwne, ale nie potrafiłam się przełamać do rozpoczęcia tego tytułu, wiedząc, że postać Clementine zeszła w nim na drugi plan. W zasadzie to rzeczą, która pchnęła mnie w ramiona tej części, była zapowiedź czwartego sezonu The Walking Dead. Pierwszy epizod z czterech ma ukazać się już 14 sierpnia tego roku, toteż nadszedł najwyższy czas na rozegranie The Walking Dead: A New Frontier. Moja początkowa niechęć i obawy okazały się całkowicie pozbawione sensu, bo grę przeszłam w dwa dni, pochłaniając odcinek za odcinkiem, zachwycona intensywnością fabuły.

Starałam się z całych sił, żeby w tej recenzji nie zamieścić informacji, które mogłyby zdradzić za dużo, dlatego z czystym sercem oznajmiam - możesz zapoznać się z tym tekstem, nie martwiąc się o spojlery.

Zacznę od tego, że studio Telltale Games postanowiło główny wątek trzeciego sezonu The Walking Dead ofiarować zupełnie nowej postaci. Dość ryzykowane zagranie, zważywszy na to, że w poprzednich częściach gry dominowali "starzy" bohaterowie, zwłaszcza ci znani od samego początku: Clementine i Kenny. Tym razem Clementine pojawia się nieco później, a rolę dziewczynki trudno nazwać pierwszoplanową czy drugoplanową. Chyba tkwi gdzieś pomiędzy, gdyż jej losy nadal są niezwykle istotne, a jednocześnie gracz nie otrzymuje szansy na ponowne wcielenie się w nią. W The Walking Dead: A New Frontier poznajemy, jak już wspomniałam wyżej, nowe osoby. Protagonistą gry został niejaki Javier Garcia, młody mężczyzna o kubańskich korzeniach. Po świecie opanowanym śmiercią i zniszczeniem porusza się ze swoją najbliższą rodziną, a należą do niej bratanica Mariana, bratanek Gabriel i Kate, szwagierka, która nie jest biologiczną matką dzieci. Niefortunnie ich ścieżka splata się z drogą paru wrogo nastawionych mężczyzn. Uzbrojonych i gotowych do walki, trzeba dodać. Javier, który za bliskich oddałby życie, wdaje się w sprzeczkę z nieznajomymi, co kończy się oddzieleniem go od Kate oraz dzieci. Wtedy zjawia się Clementine, ratując Javiera z opresji. Wspólnie udają się do Prescott, społeczności, w której Javier poznaje lidera Trippa i lekarkę Eleanor. Z jednym z nich Javier i Clementine powracają na wysypisko śmieci, aby odnaleźć rodzinę Javiera.

Późniejsze wydarzenia wprowadzają absolutny zamęt. Jeżeli spodziewacie się powolnego budowania napięcia i stopniowania akcji - zapomnijcie. Już końcówka pierwszego odcinka wciska w siedzenie, natomiast to, co dzieje się później, to ciągłe zamieszanie i dramatyczna walka o przetrwanie. Okazuje się, że nowi wrogowie Javiera to członkowie potężnej zbiorowości New Frontier. Urzędują oni w ogrodzonych pozostałościach miasta Richmond. Mają mnóstwo broni, żelazne zasady i znak, jakim permanentnie ozdabiają swoje ciała. Co ciekawe, nie są obcy Clementine… W międzyczasie trzynastolatka powraca myślami do czasów stanowiących okres między poprzednim sezonem a bieżącymi zdarzeniami. To dzięki tym ujęciom można się dowiedzieć, co działo się z nią i gdzie podział się AJ.

The Walking Dead: A New Frontier to najbardziej brutalny i intensywny sezon ze wszystkich trzech. Najbrutalniejszy pod względem atakowania innych ocalałych; osób, które można w ciągu rozgrywki stracić, jest naprawdę wiele. Krew leje się litrami, a do tego dochodzi jeszcze zabijanie tłumów zombie. Najintensywniejszy, jeśli chodzi o relacje międzyludzkie, gdyż w rodzinie Garciów dzieje się dużo, a liczba umierających gdzieś po drodze postaci jest adekwatna do poziomu gniewu, smutku i żałości. Oczywiście nie giną jedynie ci dobrzy, o nie. Perspektywa członków New Frontier też jest ukazywana, bo i oni mają swoich oddanych przyjaciół. Gracz doświadcza też niesamowitej przemiany Clementine, która w drugim sezonie była dość lękliwa i niepewna. Opieka nad osieroconym chłopcem sprawiła, że dojrzała, stała się odważniejsza i opiekuńcza, jednak nie jest to wyidealizowana postać i jej wady niekiedy wychodzą na światło dzienne. Nie można odebrać Clementine niesamowitej siły do walki o każdy dzień. Sama nadal jest dzieckiem, lecz odpowiedzialność, jaką wykazuje względem AJ'a prawdziwie porusza. Kocha chłopca. Trochę jak matka zastępcza, trochę jak starsza siostra, ale kocha go w sposób szczery i wyjątkowy. Odnoszę wrażenie, że odchowanie chłopca stało się głównym celem w życiu nastolatki i jestem ciekawa, jak potoczą się ich losy w nadchodzącym sezonie The Walking Dead.

Konstrukcja nowych bohaterów jest niczego sobie. O ile na początku przejmowałam się, że z trudem ich przełknę, o tyle zapałałam do nich sympatią już w pierwszym epizodzie. Javier i jego dobroć stale przypominały mi o Lee, z którym tęsknią do tej pory całe rzesze fanów serii. Powroty do przeszłości w formie wspomnień z domu rodzinnego ukazały, jak silną więź mieli członkowie rodu Garcia, jak bardzo burzliwe sytuacje mieszały się tymi wypełnionymi miłością. Dzięki temu gracz ma okazję do bliższego poznania relacji Javiera z Davidem, co może też wpłynąć na późniejsze wybory. Choć ich kość niezgody jest dość przewidywalna, a konflikty ciągnęły się za nimi jeszcze przed wybuchem zarazy, to braterskiej zażyłości nie da się nie odczuć. Decyzje podejmowane przez Javiera, bez względu na to, czy będzie serdeczny i łaskawy, czy agresywny i nieufny, doprowadzą do jednego z kilku możliwych zakończeń. Wybory głównego bohatera będą miały również wpływ na wybory Clementine, relację z nią i kontakty z resztą osób.

W The Walking Dead: A New Frontier zdecydowanie postawiono na dynamiczność fabuły. Jest tutaj mniej eksplorowania w porównaniu do poprzednich dwóch części, za to znacznie więcej akcji w formie pojedynków. I z ludźmi, i z zombie. Niesamowite kadry, niesamowite udźwiękowienie, niesamowita różnorodność charakterów. Gra wciąga od pierwszych minut i nie pozwala tęsknić za bohaterami, którzy już dawno odeszli. Ten sezon wręcz kładzie nacisk na chwilę obecną oraz budowanie perspektyw na przyszłość, nie pozostawiając czasu na rozpaczanie. Polecam tę przygodę każdemu, kto, być może podobnie jak ja, zwlekał z zapoznaniem się z nią po sezonie drugim. Warto. Choćby po to, żeby ujrzeć dalszą metamorfozę Clementine, bo szczerze powątpiewam, że losy Javiera będą kontynuowane, co w zasadzie rodzi nowe pytania. Konstrukcja fabuły pozwala sądzić, iż rozgrywka równie dobrze mogła być prowadzona z perspektywy dziewczynki, a jednak postawiono na Javiera i jego rodzinę. W ramach przedstawienia Clementine od strony osób, które wcześniej jej nie znały, a może było to zwyczajne urozmaicenie serii i pokazanie, że w tym pustoszejącym świecie są jeszcze ludzie, jakich historie warto opowiedzieć? Bądź co bądź, czekam na następne spotkanie z The Walking Dead. Na szczęście nie będę czekać długo.

Zapraszam na moją stronę kuratora Steam. Na pewno znajdziesz tam coś dla siebie.

Jak na razie najlepsza ze wszystkich części lecz zawiera jeden wielki minus:
Śmierć jednego z bohaterów (wiadomo jakiego) to chyba jakaś kpina, totalnie olany bohater

UWAGA DROBNE SPOILERY
Coś przewspanialego. 2 pierwsze epizody wkrecają w dalszą opowieść co z Aj'em. Co David robi w new frontier? Czekam na kolejne epizody. ❤❤❤❤❤

The first two seasons were 10/10 for me, pure perfection, while this one is only 8/10. There is almost no puzzles at all, no long, funny conversations, we almost don't control Clem anymore, this is kind of sad :( I hoped we could see Christa or other old friends again... But it's still worth playing anyway. I just hope we can get Clem and AJ back as main characters in the next season.
PS. Lack of steam cards to this season is outrageous! :|

The Walking Dead: A New Frontier to już trzeci sezon świetnej przygodówki od Telltale Games bazującej na opowieściach Roberta Kirkmana. Nie tylko ja czekałem miesiącami na premiere tej gry ponieważ nie ukrywam jestem fanem nie tylko The Walking Dead ale i samego TTG. Tym razem dostajemy zupełnie nową historię i nowego protagoniste niejakiego Javier Garcia, byłego profesjonalnego gracza w baseball oraz jego dość interesującą rodzinę. Na szczęście twórcy nie zrezygnowali z Clementine którą oczywiście wszyscy uwielbiają, jednak tym razem fabuła nie skupia się na niej chociaż towarzyszy nam ona przez prawie całą opowieść. Rozgrywka prawie niczym nie różni się od poprzedniczek. Gra skupia się na dialogach i wyborach które "mają" przynosić potem konsekwencje. Ale czy przynoszą? Nie do końca. Mamy tu co prawda troche większe możliwości niż w poprzednich częściach dlatego że dostajemy postacie które mogą zginąć w kilku sytuacjach. Mogą one przeżyć do ostatniego odcinka albo po prostu szybko zginąć. W pierwszym i drugim sezonie co prawda też dostaliśmy takie postacie jednak moim zdaniem to bardziej gra decydowała o ich śmierci niż my sami. Jednak niestety chyba wolałem rozwiązanie z dwóch pierwszych sezonów. Głównie dlatego że nasze postacie są tutaj troche MOIM ZDANIEM martwe emocjonalnie. Jeżeli akcja potoczy się w ten sposób że któryś z bohaterów którzy mogą ocaleć zginie to inni bohaterowie bardzo szybko o tym zapominają. Dostajemy scenke w której chwilę popłaczą i koniec. Postacie które zgineły NIE Z NASZYCH WYBORÓW tylko te które musiały zginąć są zapamiętane do końca i ciągle przypominane. I wtedy czuć że były one ważne dla naszych bohaterów. Wybory poraz kolejny nie mają prawie żadnego wpływu na zakończenie. Zmiany widoczne są tylko wizualnie. Ktoś przeżyje=dostaniemy z nim jakiś tam dialog pod koniec. Ktoś umrze=może być on wspomniany. Zakończeń jest kilka ale jak mówie nie widać żadnych znaczących różnic. Co do epizodów to też nie jest najlepiej. Prawie cała gra skupia się na jednym miejscu. Dostajemy mało wątków pobocznych i o wiele mniej ciekawych postaci niż w poprzednich sezonach. Drugi sezon the walking dead był o wiele krótszy a pokazał nam o wiele więcej ciekawych miejsc niż New Frontier. A szkoda. Kolejna rzecz do której moge się przyczepić to mało swobodnych eksploracji. Wiadomo że w grach tego typu skupiamy się na rozmowach i na zwrocie akcji jednak od czasu do czasu fajnie sobie coś pozwiedzać, ewentualnie rozwiązać przeważnie banalną zagadkę. Tutaj takie sytuacje niestety można zliczyć na palcach jednej ręki, po wybuchu dynamitu. No i przyszła pora na zakończenie. A co z zakończeniem? Niestety SŁABIZNA. Jest w sumie fajnym podsumowaniem historii Javiego ale w porównaniu do 1 i 2 nawet się nie wzruszyłem xD
PLUSY:
+Fabuła
+Nowy protagonista z nowymi historiami
+Wybory (czasem są nie istotne ale niektóre z nich przyznam były trudne)
+Oprawa audiowizualna
+Dialogi
+Większe możliwości co do zabijania i ratowania postaci
MINUSY:
-Czasem martwe uczuciowo postacie
-Mało "egzotyczności (fabuła skupia się na jednym, zwiedzamy tylko kilka miejsc przez całą opowieść)
-Mało swobodnej eksploracji
POMNIEJSZE UWAGI:
-Tutaj ewentualnie mógłbym wspomnieć o paru bugach jak znikające i pojawiające się zombie czy latający koń ale nie przeszkadzało mi to w żaden sposób w rozgrywce i pojawiło się może tylko pare razy
PODSUMOWUJĄC:
The Walking Dead: A New Frontier to wciąc ciekawa opowieść która na długo pozostanie w naszych sercach, jednak jako gra zmienia się tylko na gorszę a twórcy nie serwują nam niczego nowego bo wiedzą że i tak ludzie to kupią. I niestety przyznam że tak jest :-) Jak słabo nie będzie to i tak muszę wiedzieć co stanie się z Clementine. (Bo Javi mnie szczerze mówiąc w ogóle nie obchodzi) Jeżeli spodobały wam się poprzednie sezony pod względem historii to ten też na pewno się Wam spodoba.
W skali od 1-10 jest to moim zdaniem troszke naciągane 7/10
Dodam tylko że recenzja jest w 100% SUBIEKTYWNA i każdy ma prawo się ze mną nie zgadzać. Jeżeli ktoś chce się wymienić uwagami zapraszam do sekcji komentarzy. POZDRAWIAM!