Bırak, yine başa döndü bu Dünya
Yine sona sardı aynı kaset, bıktım
Bu monotonluk maratonu
Onu tanı, içine düşünce koştur
Bırak, yine başa döndü bu Dünya
Yine sona sardı aynı kaset, bıktım
Bu monotonluk maratonu
Onu tanı, içine düşünce koştur
Derin bir denizin dibine çökmüş bir hazine aşk denen
Gafilen bir av olur aniden. Bir kalp ve diğeri hükmeden
Benden uzakta olsun derdim körpecik çocukken
Gücümü toplamam gerekti aldanışımı yaşarken
Kıvranışımı seyreden melekler gibidir sükûnet
Tam kendimi toplamışken önüme çıkar hayalet
Ve korku içime hücmederken korkup kaçar cesaret
Felaket sarsılışımı izler, cesede çevirir esaret
Yardım et, bir iğne vur ve sönsün acımın yangını
Güneş su olsa, yağmur kurusa ayıltamaz bu baygını
Çok zorladım şansımı ve yatıştırdım hırsımı
Yaşama kafa tutarken kafamı kırdı cadının tılsımı
Hileden uzak, bu adama sille vurma yazıktır
İlle çile mi çekmem lazım? Nurum yüzüme dargındır
Bil de gerisi mühim değil, sevgim sana özel ve saftır
Bugüne dek işlediğim günaha istirhamım tek bir aftır
Dökmek ister içini içim, anlatmalı mı biçim biçim?
Her neşe, bir içim ve içlenişime direnişim
Ben yürüdükçe kalır izim, bitmek bilmez pembe dizim
Yüzüm her resimde karanlık, karamsar bir çizim
Bırak, yine başa döndü bu Dünya
Yine sona sardı aynı kaset, bıktım
Bu monotonluk maratonu
Onu tanı, içine düşünce koştur
Bırak, yine başa döndü bu Dünya
Yine sona sardı aynı kaset, bıktım
Bu monotonluk maratonu
Onu tanı, içine düşünce koştur