☜♥☞☜♥☞☜♥☞☜♥☞☜♥☞☜♥☞☜♥☞☜♥☞☜♥☞☜♥☞☜♥☞
░░★░░░░░█▄░▄█ █▀▀ █▀█ █▀█ █░█ ░░★░░░░░░
░░░░░★░░█░▀░█ █▀▀ ██▀ ██▀ ▀█▀ ░░░░░★░░░
░░★░░░░░▀░░░▀ ▀▀▀ ▀░▀ ▀░▀ ░▀░ ░░★░░░░░░
░░█▀▀ █░█ █▀█ █ █▀▀ ▀█▀ █▄░▄█ █▀█ █▀▀░░░░
░░█░░ █▀█ ██▀ █ ▀▀█ ░█░ █░▀░█ █▀█ ▀▀█░░░░
░░▀▀▀ ▀░▀ ▀░▀ ▀ ▀▀▀ ░▀░ ▀░░░▀ ▀░▀ ▀▀▀░░░░
☜♥☞☜♥☞☜♥☞☜♥☞☜♥☞☜♥☞☜♥☞☜♥☞☜♥☞☜♥☞☜♥☞

W Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie
I Szczebrzeszyn z tego słynie.
Wół go pyta: ”Panie chrząszczu,
Po co pan tak brzęczy w gąszczu?”
”Jak to – po co? To jest praca,
Każda praca się opłaca.”

”A cóż za to Pan dostaje?”
”Też pytanie! Wszystkie gaje,
Wszystkie trzciny po wsze czasy,
Łąki, pola oraz lasy,
Nawet rzeczki, nawet zdroje,
Wszystko to jest właśnie moje!”