Gurwa. Raz na jakiś czas stoję sobie w sklepie w kolejce przy mięsnym dziale i zastanawiając się czy wziąć szynkę od szwagra czy z kotła czy może jakieś drobiowe parzone dietetyczne gówno spoglądam na parówki. Każdy wie, że to parszywe ścierwo i obrzydlistwo, które ze smakiem spożywa tylko sam szatan. A jednak przyglądam się paróweczkom i widzę, jak wyrastają im małe słodkie oczka i uśmiechnięte usta. 'Kup nas, kup nas!' wołają, a mi mięknie serce, bo przecież co zaszkodzi czasem paróweczka? W hot-dogach w ikei są paróweczki i jakoś zawsze mi te zasrane hot-dogi smakują. I wodzony na pokuszenie mówię do pani mięsnej że jeszcze kurwa ze 4 paróweczki cielęce ukrywając zawstydzenie, bo prukwa pewnie już mnie w myślach wyśmiewa, że będę jadł te śmieci. Rewanżuje się jej agresywnymi myślami, że za parę lat będę sterlety, łosie i perliczki, a ona nadal będzie wsuwać szynkę konserwową i polędwicę sopocką z promocji.
W domu gotuję wodę, wrzucam paróweczki, z niecierpliwością przygotowuję kanapeczki. Zbliża się ta chwila... biorę gryza... jebana chrząstka. Wypierdalam resztę parówek do kosza, mówię sobie 'nigdy więcej'. W wyobraźni zarzyguję cały kosmos słysząc głos mamy 'ale chrząstki zdrowe, wzmacniają stawy'. Nigdy-więcej-tego-plugawego-ścierwa.
I tydzień później to samo ( ͡° ͜ʖ ͡°)