boje się

Ta gra jest P O K U R W I O N A ! Nie da się w to grac dłużej jak 10 minut dziennie. Z każdym krokiem w tej grze ♥♥♥♥♥ w moich gaciach powiększa się o kolejny 0,7 kg. A wszystko to ze strachu. ♥♥♥♥ z tą popapraną grą, nie kupujcie!!

10/10

[]


Tak, w końcu po ponad dziewięciu godzinach dokonałem tego co wydawało mi się przez lata niemożliwe. Pokonałem tę grę i czuję się dumny! Nie ukrywam, że to już moje trzecie podejście do tej produkcji, i w końcu udane. Przygotowywałem się do niej przez granie uprzednio w innych kilka horrorów i tym samym próbując się uodpornić na cyfrowe strachy.

Co teraz, po przejściu Penumbry: Overture mogę o niej napisać mądrzejszego od tego co skreśliłem kilka lat temu?
Ano, przede wszystkim: to świetna przygodówka, o naprawdę fajnie skonstruowanych zagadkach, bardzo fajnej mechanice gry i fabule, którą poznajemy z każdym kolejnym pokonanym wyzwaniem czy przeszkodą.
Jest mrocznie, jest samotnie, jest dojmująco. Jest pięknie!

Oczywiście, że graficznie i dźwiękowo ta gra już nie zrobi dziś na nikim wielkiego wrażenia ale uwierzcie mi, to co najważniejsze czyli historia jest tutaj bardzo ciekawa i aż chce się wiedzieć więcej i więcej, i dąży się do jej rozwiązania.
Elementy skradania są tu wykonane jak należy i robią swoje kiedy trzeba. Co jednak mi nie przypadło do gustu to kulawa walka z wrogami. To niestety bolączka Penumbry, to chyba można było rozwiązać inaczej, lepiej. Wiele razy poległem w walce z czteronogimi pieszczochami, oj, wiele....

Pomijając jednak ostatnie słowa - gra zrobiła na mnie naprawdę świetne wrażenie!
I jak to było siedem lat temu (ŁAŁ!) nadal szczerze polecam!

Penumbra: Przebudzenie to debiutancka produkcja niezależnego, szwedzkiego studia Frictional Games. Wcielimy się w postać Philipa, który krótko po śmierci swojej matki otrzymuje list od teoretycznie zmarłego ojca. Za jego pośrednictwem Philip dowiaduje się o możliwym miejscu pobytu ojca, jakim jest ośrodek badawczy na Grenlandii. Philip czym prędzej udaję się na poszukiwanie ojca, trafia jednak do opuszczonej kopalni, w której zostaje uwięziony, rozpoczyna zatem poszukiwanie drogi wyjścia.
Graficznie, jak na 2007 rok, jest całkiem całkiem, bez większych rewelacji, ale grafika nie kłuje w oczy. Wręcz przeciwnie, może się to wydawać dziwne, ale dodaje grze klimatu. Fizyka - o tak, to jest to, w czym Frictional Games jest najlepsze. Silnik fizyczny Newton Game Dynamics dodaje grze masę realizmu, gdyż prawie wszystkie akcje podejmowane przez Philipa musimy zasymulować odpowiednim ruchem ręką na myszy. Tyczy się to otwierania drzwi, szafek, szuflad, kręcenia zaworami a nawet walki bronią białą. Kapitalnie spisuje się również ścieżka dźwiękowa, której autorem jest Mikko Tarmia. Muzyka przygrywająca w lokacjach potęguje klimat, zaś podczas starć z przeciwnikami pompuje adrenalinę, do tego należy wspomnieć o realistycznych dźwiękach otoczenia.
Rozgrywka - Penumbra: Przebudzenie to pierwszoosobowy survival horror. Będziemy przemierzać tereny kopalni w poszukiwaniu drogi do kompleksu badawczego. Przeszkadzać nam w tym będą zdziczałe psy oraz pająki.Ponadto, na początku gry skontaktuje się z nami niejaki Red, który będzie nam towarzyszył niemalże do końca gry, prowadząc nas przez opuszczoną kopalnię. Po drodze będziemy rozwiązywać zagadki, nierzadko całkiem pomysłowe. Fabułę będziemy poznawać z notatek, które ponadto budują klimat oraz opisują historię ośrodka. Gra zapisuje się automatycznie w z góry określonych momentach, np. po zdobyciu ważnego przedmiotu. Ponadto możemy ją zapisywać przy pomocy artefaktów porozmieszczanych w bezpiecznych miejscach. Za oświetlenie w opuszczonym kompleksie posłużą nam latarka, pałeczka świetlna oraz flary. Latarka daje mocne światło, ale jej energia jest ograniczona, można ją odnowić znajdując porozrzucane tu i ówdzie baterie. Pałeczka świetlna dale słabsze światło, ale jest zdecydowanie bardziej klimatyczna, plus jej energia jest nieograniczona. Flary zaś dają mocne, ale ograniczone obszarowo światło, szybko jednak gasną. Można je także wyrzucić, a następnie wchodzić z nimi w interakcję jak z innymi przedmiotami. Skoro już mowa o interakcji, to zaawansowany silnik fizyczny przyda się często przy okazji rozwiązywania zagadek, albo chociazby torowania sobie drogi przez opuszczone szyby kopalni.
Jak straszy Penumbra? Na pewno nie tandetnymi i oklepanymi motywami, jak wyskakujące na nas z nienacka ryje i tym podobne. Strach budowany jest poprzez mocną i gęstą atmosferę opuszczonego miejsca. Ponadto paranoiczne wypowiedzi towarzyszącego nam Reda będą skutecznie wzmacniać efekt poczucia izolacji. Ucieczki od przeciwników, znacznie od nas silniejszych i wytrzymalszych, będą zaś skutecznie podnosić adrenalinę. No i klimatyczne notatki, jak chociażby spotkany na samym początku dziennik pająkożercy.
Największym minusem jest długość owej produkcji. Penumbra: Przebudzenie trwa, przy dobrych wiatrach i dokładnej eksploracji, jakieś cztery godziny, co jak na horror jest całkiem słabym wynikiem. Sztuczna inteligencja miewa swoje gorsze chwile, zaś animacje psów potrafią czasem rozbawić zamiast przestraszyć, nie wpływa to jednak negatywnie na końcowy odbiór gry.
Zalety
+interesująca fabuła
+mocny, gęsty klimat odosobnienia i izolacji
+kapitalna ścieżka dźwiękowa
+realistyczny silnik fizyczny
+różnorodność zagadek, często opartych o fizykę
+bardzo dobry design poziomów
Wady
-kiepskiej jakości animacje
-długość całej produkcji

„Penumbra-Przebudzenie” jest grą z gatunku survival horror, wydaną w roku 2007 przez niezależną, szwedzką grupę Frictional Games. Głównym bohaterem serii jest trzydziestoletni Philip LaFresque, który niedługo po pogrzebie matki otrzymuje tajemniczy list od swojego (jak dotąd myślał) nieżyjącego ojca Howarda. Dowiaduje się z niego o skrytce w banku w Mayfair, w której Howard zostawił dokumenty, o których niezwłoczne zniszczenie poprosił syna. Wbrew zdrowemu rozsądkowi Philip nie wykonał poleconego mu zadania. Zagłębiwszy się w treść dokumentów poznał koordynaty pewnego miejsca położonego na pustkowiach Grenlandii. Wiedziony ciekawością wyruszył w podróż, która miała doprowadzić go w głąb krainy cienia.


Jak na 2007 rok grafika wygląda genialnie. Tekstury są ostre, lokacje ciekawie zaprojektowane. Nawet w dzisiejszych czasach potrafi ona cieszyć oko. Na uwagę zasługuje fenomenalna gra świateł i cieni. Ogólnie rzecz ujmując grafika w tej grze należy do najbardziej klimatycznych jakie możemy zobaczyć w tego typu produkcjach. Można by powiedzieć, że to taki Silent Hill z pierwszej osoby.


Muzyka i ambienty w są fenomenalne. Są bezbłędnie dobrane do otoczenia i sytuacji w której się znajdujemy. Pozwalają nam poczuć idealną immersję. Muzyka niejednokrotnie funduje nam ciarki na plecach i tylko podkreśla mroczny, trudny klimat gry.
Na pochwałę zasługuje genialny dubbing jak i w oryginalnej wersji jak i tej polskiej (niestety na Steamie można jedynie spolszczyć napisy, a polski dubbing występuje tylko w pudełkowej wersji wydanej przez Cenegę..).


Gra jest wciągająca od pierwszych minut. Ponadczasowa, świetnie poprowadzona fabuła, ciekawe i niepowtarzające się lokacje czy klimat sprawiają, że gra jest niezwykle grywalna. Warto wspomnieć o innowacyjnym silniku fizycznym który pozwala nam wchodzić w interakcję z niemal każdym przedmiotem w grze. Sama w sobie produkcja jest klasycznym survival horrorem czyli - zbieramy notatki, przedmioty, rozwiązujemy zagadki( których jest całkiem sporo i stoją na odpowiednio trudnym poziomie) oraz uciekamy przed potworem. Grę możemy zapisywać tylko w określonych miejscach za pomocą artefaktów które spotykamy na swojej drodze podczas rozgrywki. Mamy do dyspozycji 3 źródła światła - latarkę do której zbieramy baterie, nieograniczoną pałeczkę świetlną oraz flary. W przypadku Przebudzenia możemy się bronić na kilka sposobów, natomiast jest to bardzo toporne i lepiej się poskradać. Jednak jeśli ktoś chce to ma do wyboru kilka sposobów walki z naszymi oponentami poprzez wykorzystanie ich słabych punktów lub przedmiotów takich jak : dynamit, kilof, młotek, butla z propanem itp. Należy jednak pamiętać, iż na ciężkim poziomie trudności ( na którym przechodziłem ową produkcję ) giniemy bardzo szybko i musimy być ostrożni. Ponad to będzie nam wtedy najłatwiej wczuć w protagonistę, więc polecam grać tylko na tym trybie.


Klimat produkcji jest po prostu trudny do wyrażenia w słowach.. To po prostu trzeba przeżyć na własnej skórze. Składa się na niego genialna muzyka, dźwięki, klimatyczna grafika, genialna gra świateł i cieni czy sama fabuła która pobudza naszą wyobraźnię i sprawia, że pochłaniamy grę całym sobą.


Strach stoi na wysokim poziomie, choć nie jest to poziom swojej następczyni - Czarnej Plagi czy chociażby Amnesii i Silent Hilla. Gra nie straszy nas jumpscenkami czy nadmiernymi spotkaniami z potworami a raczej klimatem, działaniem na naszą wyobraźnię czy podstawowym suspensem. Obowiązkowo zaleca się słuchawki z dźwiękiem przestrzennym, późna pora grania oraz ciemność w pomieszczeniu :)


Plusy:
-świetna i klimatyczna grafika
-genialna muzyka i ambienty
-innowacyjny silnik fizyczny i świetne lokacje
-niesamowity, mroczny klimat
-duża dawka strachu nawet dla starych wyjadaczy

Minusy:
-gra sama w sobie jest bardzo krótka :(
-sztuczna inteligencja wrogów czasami zawodzi

Penumbra: Overture to jeden z trzech epizodów tej niesamowitej serii, udajemy się na Grenlandię do pewnej kopalni w poszukiwaniu ojca - jest mrocznie, strasznie i wszystkiemu towarzyszą przerażające dźwięki; prócz tego wszystkiego są trzy rodzaje przeciwników, których możemy pokonać mianowicie psy, pająki oraz gigantyczny robal. Historia jest opowiadana za pomocą miejsc, notatek oraz "przyjaciela" z krótkofalówki, który prowadzi przez ten kopalniany labirynt - poznajemy jak się tutaj żyło ludziom dzięki tym wszystkim rzeczom. Atmosfera jest naprawdę świetna, jednak po pewnym czasie przestaje być straszna poprzez możliwość bronienia się za pomocą młotka a potem nawet za pomocą kilofa, który jest niesamowicie silny natomiast przeciwnicy nie są jacyś super mądrzy i można ich łatwo pokonać. Prócz tego wszystkie są oczywiście zagadki, nie mniej jednak jak na aktualne czasy są one dość proste i nie sprawiają większego problemu, choć zdarzają się perełki. Naprawdę świetny tytuł, polecam wszystkim - moja ocena tej zacnej produkcji to 7/10.

Był 30 marca 2007 roku, kiedy swoje światło dzienne ujrzała... Penumbra, czyli produkt ze "stajni" Frictional Games.

Penumbra Overture (przebudzenie), to pierwsza odsłona trylogii. Jest to nietuzinkowy survival horror który powstał z rąk twórców późniejszej Amnezji. W grze wcielamy się w Philipa, trzydziestoletniego fizyka który tuż po pogrzebie swojej matki otrzymał list od ojca, z którym nie utrzymywał kontaktów. Z przeczytanych wiadomości dowiedział się o pewnym niezamieszkanym miejscu na Grenlandii w którym przebywał ojciec. Philip postanowił wyruszyć w to miejsce i go odnaleźć.
Tak pokrótce przedstawia się fabuła penumbry. Swoją przygodę rozpoczynamy wewnątrz małego statku, którym przybył Philip na Grendlandię. Po otwarciu drzwi "łajby" wychodzimy na pełną mrozu powierzchnię. Zmarznięci błąkaniem się, odnajdujemy pewien właz który prowadzi do... kopalni. Twórcy gry, postanowili położyć bardzo duży nacisk na fizykę dzięki której możemy rzucać, przesuwać wszelkie przedmioty a one będą zachowywać się tak, jak w rzeczywistości.
Podczas naszej rozgrywki będziemy błakać się po ponurych korytarzach, pomieszczeniach. Jedynym naszym sprzymierzeńcem będzie światło, które uzyskamy za pomocą latarki (może przestać działać, jeśli nie zapewnimy jej odpowiednio naładowanych baterii) bądź światła chemicznego. Szczerze powiedziawszy, ja osobiście częściej korzystałem z tego drugiego :). Gra cechuje się niesamowitym klimatem za sprawą niezłego udźwiękowienia. Nie raz będziemy ukrywać się bądź stać w bezruchu, nie wiedząc czy coś czasem nie wyjdzie nam "zza winkla". Podczas naszej ekspedycji zbieramy przeróżne przedmioty, a niektóre z nich możemy połączyć. Philip nie jest do końca bezbronnym fizykiem, potrafi zrobić użytek z młotka bądź też kilofa dzięki którym, jest w stanie się obronić przed głodnymi naszej krwi stworzeniami. W Penumbrze zadbano również o logiczne myślenie, tak więc nieraz przyjdzie nam rozwikłać proste, a czasem złożone zagadki. W moimi odczuciu, Penumbra jest prekursorem wyznaczającym nowy trend w gatunku survival horroru. W końcu grając w tego typu gry, mamy odczuwać strach oraz niepewność, które to Penumbra właśnie nam serwuje. Polecam ten produkt jak najbardziej!. Tak więc bierzcie latarkę i mapę w łapki, i wyruszajcie na obszar niezamieszkałej Grenlandii!.

Dziękuję,
STUG

Akcja Penumbry dzieje się na Grenlandii w "opuszczonej" kopalnii. Gramy synem naukowca, biorącego udział w pewnym eksperymencie dziejącym się w tamtym miejscu. Sama placówka skrywa przed nami wiele sekretów i zagadek do rozwiązania, nie mówiąc już o... stworzeniach, potworach, czyhających na nas w mroku i korytarzach. Często lepiej jest zabrać nogi za pas niż podjąć walkę z przeciwnikiem, potrafiącym zabić nas w kilka sekund. Grafika mimo że nan asze czasy jest stara, trzyma się całkiem nieźle, fizyka także trzyma poziom. Udźwiękowienie potrafi przyprawić człowieka o dreszcze; szelesty, człapnięcia, poryki: wszystko to rozbudza wyobraźnię. Czy czegoś nie ma za rogiem? Co się czai w mroku pomieszczenia? Coś uderzyło w te drzwi, czy może mi się wydawało? Jest tylko jeden sposób by to sprawdzić...

better than amnesia

Penumbra Overture, czyli pierwszy horror w jaki zagrałem i wydaje mi się również, że protoplasta tych wszystkich horrorów FPP bez walki. W tej części co prawda walka jest, ale jest minimalna i można bez niej przejść grę (co zalecam, jest o wiele straszniej :P). Pomijając moją nostalgię do tego tytułu i to jak przeraziłem się za młodu, gdy spotkałem pierwszego przeciwnika, jest to na prawdę bardzo dobry tytuł ze świetną narracją, bardzo dobrą ścieżką dźwiękową, wymagającymi myślenia i wciągającymi zagadkami, często wykorzystującymi bardzo dobrą fizykę oraz wylewającym się z ekranu klimatem, który niejednokrotnie przeraża. Dla wielu może się też spodobać to, że gra jest "oldskulowa" w taki sposób, że wymaga czytania notatek, regularnego patrzenia na mapę i myślenia, aby przedostać się do następnych obszarów. Jak na pierwszy pełnoprawny tytuł tego studia gra wypada świetnie, choć mimo wszystko czasami widać niedopracowania. Z powodu ograniczonego budżetu gra również nie posiada zbyt wielu dialogów. Czas gry wynosi około 4-6 godzin (zależy ile zajmie wam głowienie się nad zagadkami). Może się to wydać krótkie, ale do ceny gry jest zdecydowanie adekwatne.

EDIT: Niedawno przeszedłem grę ponownie na Hardzie i mam takie spostrzeżenia co do poziomów trudności:
Jeśli chcecie korzystać z systemu walki, to znaczy walenia kilofem, ale także z dynamitu czy pułapek z parą, które znajdują się w ostatnich lokacjach zalecam poziomy trudności Łatwy i Normalny. Na Trudnym skradanie się jest tak na prawdę jedyną rozsądną opcją, bo przeciwnicy mogą tankować ogromną ilość obrażeń i nawet eksplozje czy para nie zabijają ich od razu. W pewnym sensie to bardzo dobrze, bo gra zachowuje swój horrorowy element przez znacznie większą ilość czasu. Z drugiej strony jednak szkoda, że nawet sposoby likwidacji, które wymagają ogromnej ilości zachodu jak wabienie przeciwników do butli z propanem, albo klatki z parą są okropnie nieskuteczne.

+ Bardzo dobra fabuła w ponurym klimacie, choć nie ma jej za dużo (gra utrzymuje narrację głównie za pomocą notatek, a główny bohater jest niemy - jest to wynik zapewne ograniczonego budżetu, ale nie psuje odbioru gry)

+ Świetny soundtrack - przerażające dźwięki otoczenia, jak i muzyka, która tam gdzie trzeba podnosi ciśnienie, a w innych wypadkach jest kojąca i tajemnicza

+ Świetny silnik fizyczny i realistyczne możliwości interakcji z przedmiotami (aby otworzyć drzwi, czy wysunąć szufladę musimy przesuwać myszą itp.)

+ Bardzo dobre, różnorodne zagadki, nie przesadnie skomplikowane, ale też nie idiotycznie proste, bardzo często oparte na silniku fizycznym

+ Bardzo klimatyczne, choć dosyć mało zróżnicowane lokacje (cały czas tylko tunele i szyby kopalniane)

+ Gra jest straszna i to nie przez jakieś marne "skok strachy" tylko, dzięki gęstej atmosferze

+ 3 rodzaje przeciwników, na każdego z nich trzeba znaleźć sposób

+ Świetne sekwencje ucieczek, przed jednym z tych przeciwników, szkoda że są tylko 2 w całej grze :\

+ "System walki", który wziąłem w cudzysłów gdyż jest on zaledwie małym dodatkiem i można przejść grę bez niego, korzystając tylko ze skradania lub uciekając przed przeciwnikami. System walki jest toporny i nadaje się tylko do walki z psami. I mimo toporności, nie uznaję go za wadę, nasz protagonista w końcu nie jest przyzwyczajony do walki, nie ma również za dużo krzepy.

+ System skradania - jest bardzo pomysłowy i wielokrotnie przydaje się gdy przekradamy się po długich korytarzach, chowając się przed psami, gdy kucamy w ciemnościach jesteśmy mniej widoczni, gdy kucamy w bezruchu w ciemności przez kilka sekund jesteśmy jeszcze mniej widoczni i przeciwnikom jest bardzo trudno nas wypatrzeć, gdy jednak w takim stanie będziemy się gapić na patrolującego wroga przez dłuższy czas, nasza postać zacznie się trząść ze strachu zdradzając naszą pozycję... brzmi dobrze? I takie też jest, niestety sprawdza się to tylko w konfrontacjach z psiakami, na których niestety jest znacznie lepszy sposób...

- Możliwość bardzo łatwej eliminacji psów, czyli podstawowych, najczęściej występujących przeciwników... za pomocą kilofa, który służy nam jako broń, tudzież narzędzie do rozwalania przeszkód w paru zagadkach. Wystarczy podkraść się do pieska i w odpowiednim momencie go nawalać (każde uderzenie powala go na ziemię, jak tylko skończy się animacja podnoszenia z ziemi uderzamy ponownie i tak aż do jego śmierci). Owszem, system walki jest toporny i gdy tak nawalamy jednego, może nas zaskoczyć drugi... otóż nie może, nawet gdy jedną lokację patrolują 3-4 psy, to są one na tyle daleko od siebie że nie zwrócą uwagi gdy okładamy jednego z nich. Teoretycznie jeśli pozwolimy jednemu się oddalić po przyłożeniu mu kilofem, może zawyć i przyzwać swoich wszystkich towarzyszy z okolicy, jednak dla mnie nigdy to się nie zdarzyło. A tak, psy można jeszcze wysadzać dynamitem, który później znajdujemy. To dosyć zabawna metoda i nieskuteczna jeśli mamy zły timing. Ogólnie mam wrażenie że bez systemu walki, produkcja zyskałaby na klimacie i straszyła bardziej i można by było lepiej wykorzystać ten fajny system skradania, który jest bezużyteczny jeśli zabijamy każdego pieska po drodze. Pod koniec gry są nawet specjalne klatki z gorącą parą, do których możemy wabić psy, żeby je tam zamknąć i zabić za pomocą tej pary... ale po co się męczyć skoro można po prostu parę razy uderzyć kilofem, nie ruszając się z miejsca...

- Lokacje fajne i klimatyczne... ale dosyć puste, szczególnie te korytarze pełne patrolujących psów. Jedyne co robią to łączą mniejsze pokoiki w których musimy robić zagadki, a same korytarze są absolutnie puste i jeśli postanowimy wybić wszystkie psy po prostu wielokrotnie przez nie przebiegamy... nie robiąc nic

- 2-krotnie natrafiłem na bugi przez które zginąłem/musiałem wczytać save. Dodatkowo, martwe ciała psów które zabiliśmy stanowią kolizję i mogą blokować drzwi, co prawda po odwiedzeniu innej lokacji i powrocie te ciałą znikają... jednak tak na prawdę one nadal tam są, tylko niewidzialne i... nadal blokują drzwi...

- Brak j.polskiego, mimo że gra dostała oficjalne spolszczenie razem z dubbingiem. Można pobrać bez problemu z neta, nawet z głosami polskimi... ale smuci że nie ma od razu na wersji steamowej.

Plusy:

+ klimat
+ audio
+ fizyka
+ zagadki
+ prowadzenie fabuły
+ wymagania systemowe

Minusy:

- mało przeciwników
- nuży prze dłuższych posiedzeniach
- grafika
- krótka (4 godzinki)

Ocena: 8+/10