-rep cheater

Selim, "Tabii efendim" demekten başka bir şey söylemezdi. Onun dilinde bu ifade, neşesini yansıtan ve her isteği kabul eden bir yaklaşımın sembolüydü.
Takım arkadaşlarının stratejilerini, önerilerini ve çağrılarını duysa da, her zaman aynı yanıtı verirdi: "Tabii efendim." içten içe, bu stratejilere pek inanmazdı.
Oyun başladığında, takım arkadaşları bir taktik belirlerdi, ama Selim sadece izlerdi. Diğerlerinin taktiklerini takip etmek yerine, kendi yolunu seçerdi. Bu durum bazen olumlu sonuçlar doğururdu, ancak genellikle takımın kaybetmesine neden olurdu.
Selim, "Tabii efendim" dedikçe, takım arkadaşları ona daha fazla güvenmeye başladılar. Onun sakin tavırları ve oyun içindeki yetenekleri, zamanla takımının lideri olarak kabul edildi. Artık "Tabii efendim" demek sadece bir ifade değil, aynı zamanda bir takımın başarısını temsil eden bir söz haline gelmişti.

Selim abi, oyunlarda daima sakin ve anlayışlı bir oyuncuydu. Oyunun en heyecanlı anlarında bile, ekibine ya da rakiplerine karşı saygılı ve sabırlı davranmayı bilirdi. Ne zaman bir hata yapılacak olsa ya da zorlu bir görevle karşılaşılacak olsa, Sakin Selim olarak tanınır ve takım arkadaşlarına şu sözleriyle rehberlik ederdi: "Hey, sakin olun, hepimiz hata yapabiliriz. Şimdi birlikte çalışalım ve bu sorunu çözelim." Bu tür sözleri, oyun atmosferini sık sık yükselten ve çatışmaları önleyen bir barış elçisi olarak kabul edilirdi. Selim abi, oyunları kazanmak kadar, takımın bir arada kalmasını ve eğlenmesini önemsiyordu.

Selim, oyunun ortasına geldiğinde sinirlerinin gerilmesi kaçınılmazdı. Oyunun başında her şey yolunda gitmişti, ama şimdi zorlu bir düşmanla karşı karşıya gelmişti. Her seferinde rakibi bir adım önde gibi görünüyordu ve bu onu çıldırtıyordu. Elleri klavyenin üzerinde titrerken, nefesi hızla kesilmeye başladı. "Neden ben?" diye düşündü sinirli bir şekilde. Ekranın karşısında rakibinin zaferiyle yüzleşmek istemiyordu. Her kaybediş, sinirlerini daha da geriyor ve içindeki öfkeyi ateşliyordu. Oyunun son anlarında sinirli bir patlama yaşandı; klavyeyi yumruklamak istedi, farenin kablosunu koparmak istedi, ama sonunda bir derin nefes aldı ve oyunu terk etti. Bu deneyim, Selim'e sakin kalmanın ne kadar önemli olduğunu öğretti ve bir sonraki oyunda daha iyi bir ruh halinde olmak için kendini motive etti.

Selim, oyunun başında her zamanki gibi içsel bir dinginlikle doluydu. Diğer oyuncuların telaşı ve heyecanı ona bulaşsa da, o, sakin ve odaklı bir şekilde oyuna odaklandı. Zorlu bir rakip ya da karmaşık bir görev karşısında, nefesini derin derin aldı ve kendi iç dünyasına döndü. Oyunun getirdiği stresi, soğukkanlılıkla yönetti. Her hamlesi bir düşünce ve hesap kitap sonucuydu. Bu yaklaşımı, onun oyunun ilerleyen anlarında bile sakinliğini korumasını sağladı. Oyunda başkalarının endişeli tepkilerine kulak asmaksızın, kendi stratejisine sadık kaldı ve sonunda zafer onun oldu. Selim için sakinlik, oyunun en büyük sırrıydı; zira sadece böylece gerçek potansiyelini ortaya koyabilirdi.

Bu hesabı iki kişi kontrol ediyor. Eğer iyi oynuyorsa abisi, kötü oynuyorsa Yavuz oynuyordur.