Инсталирайте Steam
вход
|
език
Опростен китайски (简体中文)
Традиционен китайски (繁體中文)
Японски (日本語)
Корейски (한국어)
Тайландски (ไทย)
Чешки (Čeština)
Датски (Dansk)
Немски (Deutsch)
Английски (English)
Испански — Испания (Español — España)
Испански — Латинска Америка (Español — Latinoamérica)
Гръцки (Ελληνικά)
Френски (Français)
Италиански (Italiano)
Индонезийски (Bahasa Indonesia)
Унгарски (Magyar)
Холандски (Nederlands)
Норвежки (Norsk)
Полски (Polski)
Португалски (Português)
Бразилски португалски (Português — Brasil)
Румънски (Română)
Руски (Русский)
Финландски (Suomi)
Шведски (Svenska)
Турски (Türkçe)
Виетнамски (Tiếng Việt)
Украински (Українська)
Докладване на проблем с превода
Max Payne[içinden söylüyor]: Geçmiş bir yapbozdur, kırık bir ayna gibi. Sen parçaları birleştirdikçe, resim kaymaya devam eder. Ve sen de onunla değişirsin. Sana zarar verebilir, çılgına çevirebilir. Seni özgür bırakabilir.
Max Payne[içinden söylüyor]: Geçmiş genişleyen bir çukurdur. Kaçmaya çalışırsınız, fakat ne kadar çok koşarsanız, arkanızda o kadar derinleşerek büyür, ta ki topuklarınıza ulaşana kadar. Tek şansınız dönüp yüzleşmektir. Fakat bu aşkınızın mezarına bakmak, bir silahı ağzından öpmek, kendi karanlık yuvasında titreyen, kafanızı uçurmaya hazır mermi gibidir.