ติดตั้ง Steam
เข้าสู่ระบบ
|
ภาษา
简体中文 (จีนตัวย่อ)
繁體中文 (จีนตัวเต็ม)
日本語 (ญี่ปุ่น)
한국어 (เกาหลี)
български (บัลแกเรีย)
Čeština (เช็ก)
Dansk (เดนมาร์ก)
Deutsch (เยอรมัน)
English (อังกฤษ)
Español - España (สเปน)
Español - Latinoamérica (สเปน - ลาตินอเมริกา)
Ελληνικά (กรีก)
Français (ฝรั่งเศส)
Italiano (อิตาลี)
Bahasa Indonesia (อินโดนีเซีย)
Magyar (ฮังการี)
Nederlands (ดัตช์)
Norsk (นอร์เวย์)
Polski (โปแลนด์)
Português (โปรตุเกส - โปรตุเกส)
Português - Brasil (โปรตุเกส - บราซิล)
Română (โรมาเนีย)
Русский (รัสเซีย)
Suomi (ฟินแลนด์)
Svenska (สวีเดน)
Türkçe (ตุรกี)
Tiếng Việt (เวียดนาม)
Українська (ยูเครน)
รายงานปัญหาเกี่ยวกับการแปลภาษา
Zegt hij: Pleurstraal is een eind op.
Ik was verbouwereerd. Waarom respondeerde hij zo bitsig? Hij keek heel obscuur en vertoornd. Ik voelde me heel onbehaaglijk maar toen besefte ik het me; hij was nog steeds wrevelig over die verloren miserabele Enigma game. De volledige wedstrijd toucheerde mijn abominabele zwarte gaten helemaal niemand. Ik begon me er bewust van te worden hoe belangrijk die vijfentwintig concourpuntjes voor hem waren. Hij occupeert zich immers dagelijks met het wedijveren van de Dota-competitie.
"Sorry" zei ik.
"Nice christmas" zei hij.
"MonkaS" was de afsluiter.
Hij bleef me aankijken terwijl hij me indolent passeerde. Het was een korte woordenwisseling maar tot vandaag de dag hebben we geen contact meer.
good feeder, good juggernaut!