Recenzja God of War 2018 (PS5)

[Rorschachツ]

Dla takich gier warto się rozpłynąć - God of War (2018)

Wygrana gra na "ceremonii gamingowych oscarów" w 2018r. Wydany na ps4 God of War, czyli kontynuacja znanej serii doczekała się premiery na komputery PC, jednak ja recenzuję grę w wersji na konsolę ograną na najnowszym playstation 5 z natywnych 4k i 60 klatkami na sekundę. Recenzję jednej z najlepszych gier związaną z playstation czas zacząć!

Od razu mówię, że jestem osobą totalnie nie zaznajomioną z poprzednimi odsłonami, także jeżeli będę źle pisał, to nie bijcie proszę XD.

Pierwszy raz uruchamiając grę na dużym ekranie z głośnikami otoczonymi wokół sofy miałem sytuację taką: głowa w bok, ręce w dół, nogi do góry, brzuch do tyłu, d*pa do przodu... A tak serio to wow. Po wejściu do menu głównego zastałem Kratosa z ujęciem na niewzruszoną twarz wpatrującego się z trzymającym w ręku toporem w drzewo. Dół drzewa był na ujęciu pierwszym, Kratos na drugim. W momencie kliknięcia w "rozpocznij nową opowieść" Kratos zaczął uderzać toporem w drzewo kilka razy aż odrąbał, później było trochę smutno, trochę czadowo, a na koniec prologu totalna petarda. Powiem tak, eee to było totalnie nie spodziewane, było to też na wgniecenie gracza w fotel i guess. I twórcy w taki oto sposób zrobili całą grę, która zadziwia pod każdym kontem: graficznym, dźwiękowym, fabularnym, elementami RPG i ulepszeń postaci. I serio; ludzie którzy lubią klimaty mitologii, bogów greckich i rzymskich oraz sekwencje odkryć nowych miejsc, powrotu do nich i odblokowywanie wcześniejszych zamknięć za pomocą nowych przedmiotów, znajdziek, misji pobocznych, podróżowanie po światach. Mamy też do dyspozycji dziennik zdarzeń wraz z bestiariuszem. Prócz tego świetnie napisany scenariusz oraz genialnie stworzone postacie. Kontynuując wypowiedź... Tacy gracze znajdą się w raju. Ja osobiście dostosowałem się do tego rodzaju gry i muszę tutaj powiedzieć, że robi pioronujące wrażenie.
Na pewno nie zapomnę:

- momentu rozmowy odciętej głowy z wężem świata;
- konfliktu, a właściwie to relacji syna Atreusa z ojcem Kratosem;
- sekwencji walk z wrogami;
- starć z bossami;
- pomysłów na lokacje: poszczególne poziomy, które są zrobione na mistrzowskim poziomie i świetnie wyglądają;
- udźwiękowienia kina domowego, które z butów wyrywa;
- możliwości levelowania postaci pod względem umiejętności, broni i zbroi (huhu mały rytm wleciał);
- pewnie pomyślanych dialogów;
- opowieści Mimira podczas podróży łódką;
- bajecznej muzyki;
- rewelacyjnej końcówki oraz ukrytej sceny [dodatkowe napisy końcowe];
- a takich momentów jest hoho roi się ich jak mrów mrówek


Jeżeli chodzi o minusy no to trochę się tego nazbierało, jest tego dużo, ale na pewno nie będę tutaj boomerem gamingowym i wytykać po kolei każdy element, który się nie podoba. Są to jednak małe błędy techniczne oraz parę :dziwnych rzeczy". Ale jedna rzecz.... oj jasny ch*ju tu się zaczyna....
Valkyrie... oj tak tak, tu się zaczyna souls-like. Oczywiście to jest rzecz poboczna i nie ma co się za to zabierać jak się nie chce tego robić, mianowicie nie jest to obowiązkowe. W grze występuje około 10 mini-bossów tak potężnych, tak ku*wa potężnych... Na niskim poziomie Kratosa przez przypadek wszedłem do komnaty Odyna i zabiłem na szybko pierwszą Valkyrię. Dowiedziałem się o misji łohoho lecimy z ku*wami. No i ch*j zmiotły mnie jak wino w upał na pusty żołądek. Walka z nimi wymaga od gracza natychmiastowej reakcji oraz wykorzystywanie okazji aby jak najskuteczniej zadać obrażenia wrogowi tak, aby miał coraz mniejszy pasek życia. I to było trudne. Jednak ja jestem uparty człowiek urodzony w czerwcu pod znakiem zodiaku bliźnięta i nie popuszczę. Wróciłem na skub*ńców pełni wyposażony z rozwojem umiejętności taktycznej i walki i teraz ja ich zmiotłem. Później nadeszła królowa Valkyrii, którą już pokonałem po przejściu gry. Generalnie to męczyłem się z nimi strasznie, Valkyrie to był ewidetnie najbardziej wku*wiający moment w moim gamingu konsolowym a satysfakcja z dojścia do końca do tego momentu była ogromna. Znaczy to nie jest bardzo trudne, tylko trzeba być cierpliwym na spokojnie ulepszyć postać ile się da. Pokombinować aż się uda. No ale wiadomo... Skill przede wszystkim pełni największą rolę w God of War, jeżeli chce się walczyć z bardziej doświadczonymi wrogami.


No i koniec końcu powoli dochodzimy do końca recenzji, a nie jednak jeszcze mam coś!

Nie jednak nie mam, chyba wszystko napisałem... "Przypuszczalnie" :P


Podsumowywując...
God of War swoim unikatowym fantastycznym klimatem, cudowną oprawą audio-wizualną, świetnie napisaną fabułą oraz gameplayem na b wysokim poziomie robi wrażenie i to jest myślę, że gra zasługująca na grę roku, może w moim przypadku nie pobije drugiej nominacji Red Dead Redemption 2, które według mnie powinno być na pierwszym miejscu i dostać jakże ten prestiżowy tytuł, jednakże God of War mnie bardzo zachwycił, zrobił to bardzo dobrze, naprawdę... to była niezapomniana podróż, wciągająca i zaskakująca.


Kratos: "Get out of my head Athena"

Athena: "There's nowhere you can hide, Spartan. Put as much distance between you and the truth as you want, it changes nothing. Pretend to be everything you are not: teacher, husband, father. But there is one unavoidable truth you will never escape: You cannot change, you know that... You will always be a monster."

Kratos: "I know.... But I am your monster no longer."


I takim oto potężnym dialogiem relacją między-bogami, w najlepszej scenie w grze, czyli powrotu do domu rodzinnego; kończymy recenzję oceną: 9,5/10

[mg-mat]

Skoro gra jest na Steam, to poszło do kuratora

[Rorschachツ]

ooo, dziękuje bardzo :)