Jeśli grałeś/aś w Pizza Connection 2* to nie kupuj tej gry. NIE WARTO!

Wady:
- Kampania nie daje wolności. (Misja po misji trafiamy na ustaloną z góry restauracje w której mamy do wykonania zadanie. Wykonanie = koniec misji; witamy w kolejnym mieście szajsie).
- Męczący interfejs. Zapisywanie i wczytywanie menu oraz regulowanie cen pizzy w poszczególnych lokalach jest dramatyczne.
- Tworzenie samej pizzy... może i ładniej wygląda, ale w PC2 było o wiele przyjemniejsze.
- Brak poczucie dominacji na mapie. Kto grał w PC2 wie jak wygląda jego restauracja w godzinach szczytu. Tutaj: klient wejdzie, zamówi, dostanie, zapłaci i wyjdzie.

Więcej wad nie wymieniam, bo szkoda czasu autora i czytelnika tej recenzji.


*ja grałem długie godziny (ba dni!) i jako fan Pizza Connection 2 jestem wielce rozczarowany otrzymanym produktem do tego stopnia iż zarządałem zwrotu gotówki.

W Pizza Syndicate grałem tuż po jej wydaniu (tak, tak - stary ze mnie gość) i zarywałem na nią noce. Tak samo w Pizza Connetcion 1 i 2. Jak zobaczyłem, że jest "trójka", nie namyślałem się długo i zakupiłem w promocji. Sentyment mi kazał:)

W każdej tego typu grze zaczynam od sandboxa, gdzie sam uczę się gry na błędach, a potem dopiero zabieram się za kampanię. Pozwólcie, że opowiem Wam swoją historię:

- zaliczone mam tylko kilkanaście godzin gry, bo większość podejść kończyło się crashem przy wychodzeniu z gry i nie zaliczało mi czasu grania. Na szczęście sejwy zostawały. Ale to nie problem, moje ego nie cierpi na tym, a nawet to lepiej, bo żona nie może mi kwękać że tyle godzin spędzam na graniu:P

- jako rozważny kupujący, najpierw poczytałem recenzje, te pozytywne i negatywne. Trochę byłem zestrachany, bo recenzji typu "ło Matko Bosko Częstochowsko, ciągle szybko bankrutuję, gra jest do kitu" było dosyć sporo. Ale myślę ja sobie: ja nie dam rady? Ja, taki weteran? Nie ze mną te numery Brunner!

- przeczytałem najpierw JEDEN krótki poradnik na gryonline, zajęło mi to z 3-4 minuty i po tym nigdy nie zbankrutowałem. Po prostu wystarczy wyjść z mentalnego trybu "rympał" i przejść w tryb "myślenie", to załatwia sprawę. Gra daje mnóstwo wskazówek jakie pizze i gdzie należy sprzedawać, trzeba tylko wiedzieć gdzie spojrzeć i na co zwrócić uwagę.
Zdaję sobie sprawę, że dla niektórych myślenie to wysiłek tytaniczny, ponad ich siły. To po co rzucać się na gry, w których trzeba myśleć? Lepiej se jakąś farmę odpalić, siać i zbierać co określony czas i nurzać się w błogim samozadowoleniu, że taki z nas dobry ekonomista i menadżer. Wszyscy zadowoleni, a neurony zachowane na ważniejsze okazje.

- no dobra, już nie zbankrutujemy, to możemy spróbować co dalej. I tu powstaje problem, bo dalej nic ciekawego. Jesteśmy na plusie, ale zarabianie idzie baaaardzo powoli. A na badania i reklamę też potrzeba kupę kasy. Po włączeniu maksymalnej prędkości, 20 szlugach, 4 kawach i obiedzie wreszcie mamy fundusze na kolejną restaurację. I znowu max prędkość, szlugi, kawy, obiady, dłubanie w nosie, zerkanie kątem oka na lecącego w TV Strażnika Teksasu i wreszcie mamy fundusze na upgrade restauracji i magazynu.
I tak w kółko, aż do niemal całkowitego znudzenia.

- no dobra, poczekalim, pojedlim, popilim i popalilim, ponarzekalim, ale w końcu zarobilim i kupilim trzecią restaurację. Zarabianie na szczęście idzie już szybciej, bo suma dochodów z trzech restauracji już coś znaczy i właściwie samo się zarabia, jeśli wszystko dobrze ustawimy (menu, szkolenie załogi, wystrój, itd). No to czujemy się pewniej, mościmy wygodnie w fotelu przed kompem i zaczynamy zwracać uwagę na inne rzeczy.

- na początek patrzę co tam u konkurencji. Eee, cieniaski jakieś - ja mam już trzy restauracje, do każdej osobny magazyn, mam też samochód obwoźny, a oni tylko po jednej restauracji, magazynie i samochodzie. Do tego nigdy nie zrobili sabotażu u mnie. No to se myślę: hegemon normalnie ze mnie, zamulają rajstopy ze strachu, zara im dam popalić, to zbankrutują i se pójdą, a ja będę miał fajne lokalizacje na następne knajpy.

- zbieram zatem fundusze na badania i apgrejdy (i znów obiady, szlugi, kawa, Strażnik Teksasu - cały sezon co najmniej, przynajmniej takie mam wrażenie), zakładam monitoring, bo przecież na pewno zaczną się mścić jak ich zaatakuję i w końcu jestem gotowy. Co prawda przytyłem przez te obiady i cukierki z 5 kg, suchoty od fajek coraz większe, wrzody od kawy coraz bardziej doskwierają, ale czego się nie robi dla supremacji? Nie takie poświęcenia świat widział.

- najmuję ci ja najlepszego gangstera jaki jest dostępny i puszczam na sabotaż. Kluczę, unikam patroli policji, skradam się normalnie jak pantera i w końcu wparowuję do restauracji konkurenta. No, teraz się zacznie armagiedon, myślę sobie. Najlepszy bandzior w mieście na pewno zrobi im taki bal, że im się oranżadą komunijną odbije. Pamiętam przecież jak to było w poprzednich odsłonach.

- zbir staje na środku sali, natęża się jakby zaraz miał się skitować w spodnie, znacznik akcji cały się zapełnia i.... niszczy wystrój konkurencyjnej knajpy o 5%. Pewnie to kupa zrobiona na środku sali tak śmierdzi za te 5%. Trzeba szybciutko uciekać, bo policja nadciąga zewsząd.

- nie no, myślę sobie, trochę słabo. W poradniku wyczytałem, że trzeba zbić stan wyposażenia sali jadalnej i kuchni do 15% żeby móc przejąć lokal. Skoro najlepszy gangster w jednym podejściu uzyskał 5%, a muszę osiągnąć 85% zniszczeń, to muszę zrobić takich prób...zaraz...to dzielę przez to, tu mnożę, tu dodaję...dwa w pamięci, zero spuszczam, czwórkę przenoszę...wychodzi 17 podejść.

- tiaa, no trudno, widać w tym Londynie knajpy z pancernych materiałów albo gangsterka taka bardziej nieudaczna, coś jak w mojej podstawówce. kiedy największy w szkole bandziorek zażądał ode mnie kasy, a ja pacnąłem go raz lekko w japiszona i ten uciekł ze łzami w oczach. Co mi tam, jak się powiedziało A, to trzeba powiedzieć B. Pójdę najwyżej te 17 razy, ale knajpa w końcu będzie moja!

- znowu się skradam, kluczę, omijam patrole i wpadam do knajpy. A tu wszystko znowu na 100%.. Nawet nie próbowałem sabotować, tylko od razu się wycofałem, bo szkoda czasu i pieniędzy na kopanie się z koniem.

- trochę się zniechęciłem, ale nie po to człowiek naoglądał się Wołodyjowskich, Klossów, Pancernych i Janosika (że o Strażniku Teksasu nie wspomnę), żeby tak łatwo wymiękać. Porozwalam im przynajmniej reklamy, niech ja też mam coś z życia

- zniszczyłem słup reklamowy. Zacierając rączki sprawdzam czy jest jakiś efekt u rywala. Powinna mu chyba spaść frekwencja w lokalu? A gdzie tam, lokal nadal nabity na maxa, ludzie walą drzwiami i oknami, wolnych miejsc przy stołach nie ma. No to zniszczyłem im wszystkie słupy i zdemolowałem samochód. Z takim samym efektem. No ok, żeby być uczciwym, tłum nie walił już drzwiami i oknami, ale miejsc przy stołach nadal nie było wolnych.

- myślę sobie: qna, to co ja mam zrobić? Pewnie to ja coś źle kombinuję, bo przecież niemożliwe żeby po takiej bandyckiej krucjacie, na którą wydałem cały nadmiar gotówki, ludzie dalej chętnie przychodzili do tej knajpy. I dawaj szukać w necie poradników, solucji czy co tam jeszcze. Nic z tych rzeczy. Poradniki milczą na ten temat jak zaklęte.

- ze wstydem przyznaję, że po tym się poddałem. Niech Gustlik Jeleń i Janek Kos mi wybaczą, jednak nie mam tej wytrzymałości co oni.

Dalej pograłem sobie już spokojnie, kupiłem wszystkie pozostałe wolne knajpy (rywale nie dokupili ani jednej), aż w końcu nuda nakazała mi dać se siana. Do kampanii nawet nie podchodziłem, bo i po co?

Właściwie to zacząłem się zastanawiać czy nie zażądać zwrotu kasy. Ale nie za grę, tylko za te szlugi, kawy i obiady, co je musiałem zużyć, żeby jakoś na wszystko doczekać.

Szkoda że nie ma oceny pośredniej między kciukiem w górę, a kciukiem w dół. Nie można dać jej bezdyskusyjnego minusa, ale też plusa jej dać jest trochę nieuczciwie.

Gra ma swoje zalety: grafika jest spoko, klimat w sumie też, można sobie przyjemnie popykać, potworzyć różne przepisy, popatrzeć na życie miasta w dzień i w nocy. Bugi też są do zniesienia bez większych tragedii. No i trzeba jednak pomyśleć jak grać, nie da się iść na pałę.
Minusem jest ten cały bezsens, gameplay jest stworzony albo przez jakiegoś infantylnego niedorajdę, albo może przez jakiegoś politycznie poprawnego ideowca, który zapragnął pokazać światu, że przemoc nie ma sensu.

Postawiony pod ścianą daję kciuk w górę, bo przychodzi mi to jednak łatwiej niż danie kciuka w dół. Ale jeśli ktoś lubił drugą część ze względu na gameplay, to lepiej niech nie kupuje trzeciej, bo srodze się rozczaruje.
A jak ktoś lubi takie dosyć ładnie oprawione pierdu-pierdu, to niech kupuje, ale tylko w dobrej promocji. 2 dychy za tę grę to moim zdaniem max.

Nie tego się spodziewałem, ta gra to bardzo, bardzo, bardzo daleki kuzyn Pizza Connection 2 i nie dorasta do pięt Pizzy Syndicate. Niestety rozczarowanie i zaprzeczenie tego jak powinien wyglądać tego typu produkt. Najważniejsze minusy:
- toporna mechanika, nieintuicyjność, dla przykładu brak oznaczeń dotyczących oceny klientów, w każdego trzeba klikać osobno aby zobaczyć jak ocenił pizze, niezrozumiałe inne oznaczenia nad postaciami, brak wskazania okresu oczekiwania, nie wiadomo czy klient czeka na złożenie zamówienia czy na pizze, ciągły problem z brakiem składników pomimo 4 dostawców na zmianie (aktualizacja trochę to wyprostowała, ale obecnie magazyn zapełnia się do 1/3 i zaopatrzeniowcy jeżdżą z pustymi wózkami), klient nie wejdzie do restauracji gdy nie podoba mu się wystrój, problem z dostawami, które nie są realizowane pomimo stojących dostawców oraz kucharzy, którzy nic nie robią, każdy przedstawiciel danej grupy ocenia tak samo meble, cenę, obsługę- brak zróżnicowania pod względem jednostkowym, trudność w tworzeniu pizzy- grupa ocenia dany rodzaj składnika pod względem jego kategorii a nie konkretnegi rodzaju (tak samo oceniona zostanie pizza mająca 100 g szynki i czy 100 g mrówek, właściwie wpływ na ocenę pizzy ma wyłącznie gramatura składnika z danej kategorii), brak wływu ułożenia składników na pizzy na jej ocenę;
- bugi: przechodzenie postaci przez drzwi, ściany, przez samych siebie, przez meble, zacinanie się osób na słupach, przy wejściach, na przejściach dla pieszych, w restauracji 3 kelnerów oraz 2 kucharczy, którzy stoją i nic nie robią a klienci wychodzą nieobsłużeni, klienci z głodem zarówno 0% jak i do 100% przychodzą do restauracji, zaopatrzeniowcy ze składnikami muszą przejść przez cały lokal do drzwy wyjściowych ze spiżarni aby dostarczyś produkty;
- błędy w tłumaczeniu, nieprzetłumaczone kwestie, błędy w stylistyce i gramatyce;
- płytka, a właściwie denna fabuła kampanii;
- monotonna i nierealna topografia miast, poza charakterystycznym obiektem dla danego miasta wszystko wygląda tak samo, poza tym od kiedy na skrzyżowaniach nie ma świateł, a przejścia dla pieszych są w połowie drogi?
- ograniczenie ilości składników do pizzy oraz konieczność na każdej pizzy sosu pomidorowego;
- ograniczenie sabotaży w prównaniu do PC2;
- brak możliwości szkolenia pracowników, ograniczenie umiejętności pracowników do 2 kategorii: szybkośći i jakość/ilość, brak menadżera;
- grafika.... niestety to już nie te czasy gdzie wszystko wygląda tak samo, czy to budynki czy postacie i trochę jest kanciaste to wszystko;
- ograniczenie w działalności marketingowej;
- brak możliwosci kupienia budynku - można tylko wynajmować, powoduje to absurdalne sytuacje w których magazyny są oddalene od restauracji i dowóz składników jest bardzo długi;
- brak możliwości budowania na dowolnym miejscu w porównaniu do PC2;
- na minimapie nie uraczymy żadnego zasięgu restauracji;
- statystyki są.... nieprzejrzyste, brak statystyk ogólnych z podziałem np. na wszystkie restauracje, aby zobaczyć udział każdej w ogólnym zysku;
- w kreatorze pizzy szef przygotowuje tylko 1 pizze, kolejny przepis dla tej samej grupy jest taki sam, ale zapłacić trzeba;
- bardzo mała liczba miast.

Na szczęście znalazło się kilka rozwiązań, które moim zdaniem są ciekawie. Mianowicie na plus należ podać:
+ możliwość zmiany układu restauracji i ustalanie przeznaczenia pomieszczeń,
+ maskotka i słupy reklamowe od razu kierują głodnego do restaruracji,
+ wprowadzenie badań,
+ samochód sprzedający pizze.

Ogólnie rzecz biorąc szkoda było pieniędzy na zakup w przedpremierze, gra nie jest warta swojej ceny. Starsze odsłony jak Pizza Connection 2 i Pizza Syndicate są o wiele lepsze i jeżeli jesteś fanem tych gier to graj w nie dalej. W Pizza Connection 3 nie znajdziesz ducha tamtych gier. Szkoda czasu na kampanię, lepiej bawić się w grze swobodnej, ale to bardzo ograniczony zakres, szczególnie jak ciągle brakuje składników bo dosawcy jeżdżą z pustymi wózkami :).

Ech... to nie tak mialo byc !!! Pizza Connection 2 urzekla mnie do rozpadu mysli. Gralem nawet do dzisiaj w nia. To bylo cos. Przychodzilo naraz do ciebie 100 klientow, trzeba bylo zapewnic szybka obsluge. Nawet 10 kucharzy i oni pracowali. W Pizza Connection wystarczy miec 1 kucharza i dawaj pizza tworzy sie w dwie sekundy. Drugie dwie sekundy to zjedzenie jej przez klienta i na tym rozgrywka sie konczy. Rozczarowalem sie do granic mozliwosci. Wstyd. Zadnymi patchami tego juz nie naprawicie. Szkoda slow !!!

Guys, all you had to do was Pizza Connection 2 with new missions. You fu**ed up such an easy task.

Najgorsza wersja tej gry. Najlepsza i najfajniejsza była stara ale wspaniała Pizza Syndicate. Dać programistom coś fajnego w ręce i już to zniszczą... szkoda dobry temat beznadziejne podejście.

Po ostatnim updacie jest jeszcze gorzej niż na początku

Odgrzewany kotlet. To już było. PC3 praktycznie niczym się nie różni od poprzednich wersji, nie zasługuje na nr "3", a szkoda bo można było się postarać. Jak ktoś ma poprzednią wersję, szkoda wydawać pieniędzy.

Przypomina bardziej Pizza Syndicate niż Pizza Connection 2, co dla mnie jest zaletą. W zasadzie to refresh tej pierwszej z pewnymi ograniczeniami. Mimo to dobrze bawiłem się grając w nią i mogę polecić na kilka wieczorów.

3/10