Świetne, niestety niedocenione, połączenie gatunków - tower defence, RPG i gry akcji.
Gra ma niesamowity kanadyjski klimat z dość banalną, prostą ale wyraźną fabułą. Muzyka jest głównym czynnikiem tworzącym klimat i myślę, że jest z gatunku tych - kochasz albo nienawidzisz. Mój gust wybrał to pierwsze.

- prosta, solidna grafika
- bardzo klimatyczna muzyka, do której się sięga po ukończeniu gry
- chwytliwa, czytelna, brnąca do przodu fabuła
- grę odkrywa się do ostatniej godziny gry, cały czas zaskakuje
- świetny, jasny system rozowoju postaci, RPG
- w grze pojawiają się diabły, duchowni, alkohol

Zacznijmy od tego że gra została wydana w 2013 roku i jak na gre z tamtych
lat jako Tower Defense jest bardzo dobra, nie wypada tutaj patrzeć na grafikę.
Dla innych może być dobra a dla innych może być słaba, mnie osobiście
przypadła do gustu przez cały nastrój gry i jej fabuły.

Na początku będzie łatwo, potem trudniej, ale na samym końcu będziesz
wiedział do czego jest ta siekiera.

Gra toczy się w starej Kanadzie gdzie mamy do wyboru jednego z dwóch braci.
Ich celem jest ocalenie siostry która zapadła w śpiączke przez tajemnicze siły,
dlaczego? Dlatego że nasza bohaterka która stanowi ważną część fabuły jest
celem samego diabła. Nasi bracia będą musieli się pogodzić, niegdyś mieszkający
daleko od siebie - dziś razem, zapan brat. A wszystko to po to żeby ocalić swoją
ukochaną siostre. W grze będziemy mieli doczynienia z watahami wilków, wilkołaków
i wieloma innymi tego typu stworzeniami. Fabuła gry bardzo dobrze przedstawia
klimat starego ludu ziem na których toczy się cała rozgrywka!

Strasznie mnie zaszokowało to że tak mało osób wie o tym tytule.
Masakra, dlaczego tak jest? Gra na steamie ma dostęp do kart, czyli przy graniu
możemy wydropić pare kart żeby stworzyć odznakę.

Ogólna Ocena 7/10
+ Soundtrack
+ Fabuła gry, bardzo ciekawa!
+ Fajne modele wrogów
+ Niezależność
+ Możliwość rozbudowania postaci w jaki tylko sposób chcemy

- Krótka

Ten tytuł miałem cały czas na uwadze, odkąd przeczytałem pierwszą recenzję. Jest to gra typu defense tower, w której dodatkowo wcielamy się w bohatera, który musi wszystkiego dopilnować, aby ustawione pułapki zadziałały tak jak trzeba. Trochę taki Kevin sam w lesie.
Fabuła pozostawia wiele do życzenia, jest strasznie naciągnięta lub po prostu, ktoś nie miał lepszego pomysłu, albo funduszy ;) Bohaterów do wyboru mamy dwóch, którzy również określają poziom trudności gry. Po wybraniu jednego musimy bronić swojej siostry, którą opętały złe duchy, a w pobliskim miasteczku zaczynają się dziać przeraźliwe rzeczy.
Grafika i jej optymalizacja pozostawia wiele do życzenia. Pojawiają się bugi, które uniemożliwiają skuteczną likwidację przeciwnika przez pułapki, ale na szczęście przez kontrolowanie naszego bohatera, manualnie można sklepać przeciwnika.
Ze względu na to, że lubię gry typu defense, to Sang-Froid sprawiło mi trochę radości.

Połączenie: przygodówki, tower defense, strategii oraz rpg. Mamy taktyki, pułapki na wilki, sklepy, różne bronie do zakupienia, opcje zarobku, dosyć dziwną historyjkę w tle, która wieje tandetą.
Cutscenki są obrzydliwe, gra aktorska śmiesznie niepoważna, animacje słabe, grafika również nie powala , ale to wcale jakoś nie odrzuca. Gra oferuje wiele, chociaż mam wrażenie, że miejscami zbyt wiele. Należy zwrócić uwagę, że to Indie, więc musi mieć w sobie trochę kupy bez której ta gra nie miałaby takiego klimatu.

Jednak nie o to chodzi w tej grze żeby była ładna i miała ciekawą książkową fabułę... Możliwości zastawiania pułapek na wilki czy inne stworzenia, drzewko umiejętności, możliwości kupowania nowych toporów, karabinów, enchantowania ich u siostry zakonnej ( XDD ), taktycznego podejścia do przetrwania to coś czego nie spotyka się często w grach. Warto zagrać chwilę i zobaczyć cóż to za dziwny wilkołaczny twór nam ktoś zaoferował.

Na uwagę zasługuje: wspaniała ścieżka dźwiękowa, klimacik, nowatorstwo, pomysłowość
Na olanie zasługuje: fabuła, animacje, charakterystyka bohaterów, dialogi

"A great and unique trap-based spin on the tower-defense genre" is the best way I can sum up Sang-Froid with.

What does it have going for it?
- Two characters to choose from.
- Character development, both in terms of equipment and skills.
- Good enemy variety, which will force you to adapt and evolve your strategies.
- An interesting story.
- A compelling artstyle.
- Catchy "folk" soundtrack.


What could be better?
- The fighting system variety, which could be better.
- Performance, which weren't great on my system, but still good enough to beat the game two times.
- The English voice acting for some of the characters (the best voice is definitely the Devil's, though!)
- The experience system, which is pretty basic in what it does while it could be much more.
- The weapons system, which could use less straightforward upgrades and more sidegrades to choose from (similarly to the trinkets, where you only have 3 slots but have multiple useful things to choose in between).


Overall, aside these minor issues, Sang-Froid is an absolutely entertaining game, deserving to be played at least once per character to experience both difficulties provided... and to prepare yourself for Tome II.

Overall rating:
9.5/10
Highly recommended. Among the best games that I have ever played. Must play!
"Atmospherically brilliant. Sometimes brutally unforgiving."


About the game (minimal spoilers):
You play as either 'Jos' or 'Jacky': Two brothers, fighting to survive the night at their father's old wooden hut on the outskirts of a tiny snow-covered Canadian town. They are drawn together following the unexplained and sudden illness of their sister. She is far too unwell to be moved, and a broken bridge blocks safe travel to medical help and supplies. However, this soon becomes the least of your worries as strange packs of wolves begin appearing every night. You must face the reality that you and a handful of simple traps are all that stand between your sister and the evil that comes every time the moon rises. Plan well, fight bravely, and aim true, as the threat grows with every passing night...

Will you survive the night, or will you be ripped apart by tooth and claw and malice?

Helpful hints:

• DON'T save up all your gold.
  
• Buy the double barreled musket; buy the ~3.5g axe.
  
• Holy weapon bless your melee weapon asap!
  
• Save your fiery hits for engaging enemies with a higher fear factor than yours, then keep smacking them while they are still getting up.
  
• Don't put points into ranged skills. Avoid ranged, it's crap.
  
• Stay away from walls when attacking.

(P.s. Using healing potions ruins the challenge.
Jacky (big guy) is way too easy)

Pro's and con's: [/u]
-- Pro's:

• The setting was so, so enjoyable. This includes the main map layout and design, and the geographical setting as well.
  
• The story is great, breaking away slightly from the norm.
  
• Loved the survival element. No save-loading!! You either had what it took to live or you got ripped apart.
  
• Steep learning curb.
  
• Great selection of traps. Each had their own unique function.
  
• The melee combat style was difficult but rewarding. You had to learn when to hit, when to dodge, when to use your enraged hits. Don't think that just because you are swinging your axe you're not gonna get a claw to the face >:D

Thoroughly enjoyed the crunching of snow beneath your feet, and wolves holwing, and ravenous eating noises when consuming baits, and the whole forrest of evil creatures joining in a chorus of howling when you died. It was beautifully atmospheric, but never annoying.

The sound of children singing or people moving around, out of view, during cutscenes or when visiting the village was some nice production quality.

The tutorials were informative and effective.

The gradual availability of traps as you progressed through the game was useful in not overwhelming the player, and also avoided the use of instant-win tactics, such using mass Fire Walls to funnel enemies towards your swining axe from lvl 1.

Some of the voice actors were quite good. Particularly the Mayor, who, also played the voice of the Hermit, too.

[/list]

-- Con's: In order of emphasis
Almost a 10/10. Everything not mentioned was perfect!

• Those f*****g walls!!!Avoid touching walls during combat, because it glitches the swing timer, making attacking enemies hit twice as fast.
  
• Needs more weapon variants, and trinkets!!! Please, for the love of loot!
  
• The MONEY!!! There is a steam achievement for having 15 gold saved up. By the end of the game I had 50gold!!! In 1858 50gold was a huge amount of money. If you play efficiently (for me efficiency is the driving force of my gameplay) you soon amass a ridiculous amount of gold.
  
• There was NOTHING TO BUY by HALF-WAY through the game. The developers need to add some meaningful item upgrades so that players don't waste their time planning long and hard to efficiently fight the darkness.
  
• Why?? are there so many empty slots in the vendors' inventories? That's just deceiving to players, whom think that they should save up.Either fill those up with new items, or REMOVE the empty slots.
  
• Why?? Do the Mayor's House and the Church never become accessible? Please add more content.
  
• The starting axe (with a holy blessing endowed upon it) will last you until about 16th December. (Keep in mind i was playing the NON-melee guy) That is pretty ridiculous if you ask me. You even get a FREE axe which is effective against all enemy resistance types on 20th December, I think so there's no point upgrading if you know what you're doing.
  
• Ranged was completely unviable - too few weapon variants - targetting was slow - auto-aim hindered headshots - couldn't shoot enemies already beneath towers.
  
• Melee too powerful, even as Jacques WITHOUT melee-oriented skills, and the level 1 axe.

[/u]

There are a few 'invisible walls' on the map, which you eventually become familar with and learn to avioid, but which cause a lot of frustration when you get stuck. Eg trying to run over a small mound or between trees.

Cannot snipe from an overhead path - can only shoot enemies while they are on the same path as you.

Few minor bugs, such as the Spike Trap (which requires 3 enemies standing on it in order to trigger) only hitting 2 enemies.

That f******g spike trap!! Got me so many times as I ran hordes of enemies over it, DESPITE me being an easy 5 metres outside of it's boundary. Please fix this bug.

Every now and then an enemy will drop aggro while you are running away (despite his friends keeping aggro).

Sometimes the Will-O-the-Wisps will appear on the other side of the map if you move from where they were when they went underground.

Occassionally, an enemy will hit you while they are still on the ground.

Jacques (the trap-oriented guy) is usually forced to rely too heavily on melee in order to be money-efficient.

Felt that the traps weren't really as useful or permanent as they could have been. For example, the spike trap (pretty expensive really) might have remained after being initially triggered, doing a further 10 damage to the first two enemies to run over it. Maybe an option to reset wolf trap. (I chose Trap Guy, but prefered melee due to traps being less viable).

There are some common fantasy themes of good vs evil, as well as some pretty standard tropes such as the helpless female, and the evil guy in power - ie. the Mayor . These are a little overdone, particularly the way the writers make it very obvious whether someone is 'good' or 'bad.' Also, everything is black-or-white in the sense that someone is either a 'good guy' or a 'bad guy.' The writers could have brought in some shades of grey by looking at the human element of the decisions they make ( beyond the ridiculous reasons for the priest doing what he did, which seemed unrealistic and nonsensical ). Yet, you can't ask for too much from an Indie title.

The character modelling was a little poor in places. Particularly Jacques.. and the Mayor's chin :P

The was this blurry white glow on the ground surrounding the player, which looked visually unpleasant.

The blanket over Josephine would always jerk suddenly a few inches over her body for a few seconds before her rising off the bed a few seconds afterwards. This was obviously an animation issue, to avoid showing her lower half, but it was low production quality and could have been a more fluid motion.

Needed a 'don't show me this message again' feature to initiating a game with unspent skill points, and when you're low on ammo. Clicking it gets really old when you are saving skill points up for reaching level 14.

Needed to have a 'save current twilight layout' option, so that if you had to stop playing you didn't have to redo your whole setup.

Needed a 'refund skill points' button. Even if one-use only, or costly.

[/list]

Really enjoying this unique spin on the tower defense genre.

The voice acting and writing is not very good, and the melee combat is unrefined but everything else (visuals, sound, overall story and controls) comes together wonderfully.

Spend the daylight deciding what supplies you need, bullets (normal, blessed or silver) buying new weapons or armor or charms or just a lot of beer and whiskey.

Lay out tons of traps and zip line towers to foil all the things that howl in the night. Will your preperations and timing be perfectly planned or will you be scrambling to save everyone from the wolves with your quick wits and blessed axe.

I've never played anything quite like Sang-Froid before and I'm sure you haven't either. If you took lumberjacks and werewolves and threw them in a blender with Rainbow Six's careful planning (and executing of said plans), the frenetic and intense last stand dynamics and overwhelming sense of impending doom of the movie Zulu, and a hearty glug of Canadian folklore, you'd be getting close to what Sang-Froid is all about. It's unique, refreshing, clever, thrilling, gorgeous and has a fantastic folk soundtrack to boot. One of my games of the year without a doubt.

O Sang-Froid: Tales of Werewolves dowiedziałem się czystym przypadkiem, przeglądając różnorakie gameplaye na Youtube. Po chwilu oglądania filmiku przedstawiającego grę i po lekturze opisu gry w sklepie Steam dodałem S-F do listy życzeń i czekałem na korzystną promocję. Okazja w końcu nadeszła, cena spadła do bodaj 0.90 EUR. Stwierdziłem, że za takie pieniądze grzech nie sprawdzić ciekawie brzmiącej pozycji, tym bardziej, że lubię różne growe ciekawostki, a wcześniej w produkcję kanadyjską chyba nie grałem. Cóż, siły woli w pierwszej chwili wystarczyło mi tylko, żeby S-F sprawdzić, grę ukończyłem miesiąc po zakupie i to raczej z obowiązku, niż z chęci.

O fabule gry można powiedzieć głównie tyle, że jest. Szkoda, bo akcja dzieje się w rzadko wykorzystywanym w grach czasie (końcówka XIX wieku) i miejscu (Kanada). S-F opowiada historię dwóch braci o irlandzko-innuickim pochodzeniu, którzy mimo różnic i pewnej niechęci do siebie łączą siły w obronie siostry, na którą czyhają siły nieczyste we włochatych osobach wilkołaków - wszystko to jest tylko pretekstem do eliminacji watah zmiennokształtnych. Pierwszy z braci, Jos, to tępawy osiłek, reprezentujący w tej grze łatwy poziom trudności, drugi zaś, Jacques, to wyjątkowo elokwentny łowca, który znacznie bardziej przystosowany jest do eliminacji wrogów za pomocą pułapek, niż broni (topór + karabin), co powoduje zwiększenie trudności rozgrywki. Oprócz nich i ich siostry, której rola w grze sprowadza się do lewitowania nad łóżkiem i wygłaszaniu przepowiedni, w grze pojawia się parę innych postaci, ale przyznam szczerze, że żadna z nich nie zapadła mi w pamięć, z wyjątkiem grzesznego księdza i Diabła. Sposób prezentacji fabuły jest tragiczny - dzieje się ona w formie dialogów między postaciami pomiędzy fazami planowania a fazami walki. Problem polega na tym, że znakomita większość aktorów podkładających głosy pod postaci wypada źle, a i animacje postaci są nieco dopracowane, przez co ich modele bardziej suną przez ekran, niż chodzą z jednego punktu do drugiego. Przez krótką chwilę wydawało mi się nawet, że dialogi mają naśladować jakiś teatrzyk kukiełkowy, ale nie znalazłem w Internecie nic co by popierało takie założenie. Trzeba jednak przyznać, że niekiedy gra odstępuje od tej tragedii na korzyść statycznych, rysowanych obrazów, które o wiele lepiej sprawdzają się w roli ilustracji fabuły.

Kanadyjski klimat sprowadza się głównie do ubrań postaci, francuskich imion niektórych z nich i muzyki (a przynajmniej tyle wychwyciłem, bez bicia przyznaję się do nieznajomości kanadyjskiej kultury). No właśnie, muzyka. O niej mogę spokojnie powiedzieć, że jest bardzo dobra, szczególnie kawałek z ekranu ładowania gry, który szybko wpada w ucho i aż prosi się o ponowne przesłuchanie. Szybkie i energiczne utwory dobrze podkreślają akcję, zaś wolniejsze i spokojniejsze wprowadzają przyjemne tło dla planowania odparcia ataków wroga. Naprawdę, szczerze polecam zapoznanie się z soundtrackiem S-F na YT.

Co się tyczy grafiki, to nie wydała mi się ona ani dobra, ani jakoś szczególnie zła. Na pewno na plus trzeba zaliczyć ładny interfejs. Fetyszyści grafiki z całą pewnością będą mało usatysfakcjonowani, osobiście jednak stoję na stanowisku, że to nie grafika w grach jest najważniejsza, a solidny gameplay i/lub fabuła. Wspomniana wyżej fabuła zawodzi, jak więc wygląda sytuacja z technikaliami S-F? Niestety, są one największym problemem gry. Każdy dzień fabuły wymaga od gracza odpowiedniego przygotowania się do odparcia wroga w fazie planowania (Świt), a potem sprawdzenia planu w praktyce i poprawienia ewentualnych niedoróbek toporem w fazie walki (Zmierzch). Techniczne niedoróbki pojawiają się już w momencie planowania - rozstawienie pułapki skutkowało, przynajmniej w moim przypadku, ścinką na komputerze (nie jest to high-endowa maszyna, przyznaję, ale przekracza wymagania zalecane dla tej pozycji). Najgorzej jednak S-F sprawuje się w fazie walki. Przez cały czas miałem wrażenie, że gra po prostu działa wolno - wrogowie nie poruszali się płynnie, co znacząco utrudniało robienie uników i prowadzenie walki, a wręcz uniemożliwiało używanie broni palnej (całe szczęście, że gra wspomaga automatycznie celowanie, lecz powiedzmy sobie szczerze - trafień krytycznych z tego nie będzie), kamera wykonywała irracjonalne ruchy, gra nie reagowała na wciskanie przycisków przypisanych do użycia alkoholu (odpowiednik mikstur) czy niektórych urządzeń.

Jako że Sang-Froid jest grą niezależną, a i do tego pierwszą, którą stworzyło to studio, gotów byłem jej wiele wybaczyć - niestety, toporność rozgrywki ostatecznie zaważyła na mojej negatywnej opinii o tej pozycji i o tym, że miesiąc zajęło mi przekonanie się do jej dokończenia. Mam nadzieję, że twórcy, jeżeli zabiorą się za sequel, którego nadejście sugeruje końcówka gry, wykorzystają nabyte doświadczenie i opinie graczy na stworzenie gry, która chociaż będzie porządna technicznie, jeżeli nie porywająca graficznie/fabularnie. Na razie Sang-Froid - Tales of Werewolves w mojej opinii jest pozycją, na którą nie warto tracić czasu, chyba że jest się fanem gatunku tower defence i czasu ma się w nadmiarze.

w 1 słowie ------ Epickie