Pacjent numer 60 001

Nie wiem od czego mam zacząć. Kiedy patrzyłem na te rysunki koncepcyjne czułem dziwną ekscytację połączoną z niepokojem. Nie byłem w końcu pewien czy niepokój powodowały mroczne obrazy na tych rysunkach, czy po prostu bałem się, że im nie wyjdzie. Bo i owszem, jak się w końcu okazało... Nie wyszło im... Oj nie wyszło...

Było to w roku 2010 kiedy pierwszy raz czytałem zapowiedź Afterfall i myślałem już tylko o tym żeby w nią zagrać. Kiedy jednak wybiła oczekiwana godzina i nadeszła premiera gry... Pojawiły się też pierwsze – miażdżące recenzje. Produkt był niegrywalny i odpychający. Nie powiem, że moje serce pękło, ale poczułem pewien żal. Najpierw dali mi nadzieję na kilka godzin dobrej zabawy, a potem... już nawet nie chciałem sprawdzać jak jest naprawdę. Niedawno jednak, a było to w lipcu zeszłego roku Afterfall: InSanity dostało łaskawie nowe życie. Wydawca opublikował darmowy patch nazwany szumnie Edycja Rozszerzona. Innymi słowy w końcu poprawili większość błędów i gra stała się grywalna. Niemniej wciąż czułem... że lepiej nie robić sobie nadziei. Ta jednak przyszła w maju 2013. Pojawiły się pierwsze rysunki koncepcyjne... historia zatoczyła koło... Będzie kolejny Afterfall. Nie mogłem dłużej tego odwlekać. Zainstalowałem InSanity. Tym właśnie sposobem, trafiłem do pana, panie doktorze.

Pierwszy kontakt nie był zły. Dobra, chociaż niepowalająca grafika potrafiła ucieszyć oko. Zarówno modele postaci jak i lokacje były świetnie zaprojektowane. Ponadto polskie smaczki dodawały swojskiego klimatu. Polonezy na ulicach miast, stareńkie Żuki czy napis ZUS umieszczony na śmietniku, wszystko to wywoływało u mnie lekki uśmiech podczas gry.

Fabuła gry osadzona została w post apokaliptycznej Polsce, w roku 2035. Głównym bohaterem jest psychiatra Albert Tokaj. Razem z ocalałymi, po wybuchu bomby fuzyjnej Entropia, zamieszkuje schron „Chwała” dowodzony przez pułkownika Potockiego. Wszyscy mieszkańcy czują się przygnębieni ciągłym życiem w zamknięciu, przez co trafiają do Tokaja, który pełni rolę nadwornego psychiatry. Gdy na dolnych poziomach „Chwały” ludzie zaczynają zachowywać się dziwnie dowódca schronu wysyła doktora na misję z której... Nie wróci już taki sam...

Historia z początku mnie urzekła i dała nadzieję na coś naprawdę świetnego w finale, jednak... Nie chcę panu spojlować, doktorze, ale gdzieś w połowie... w momencie gdy już zobaczyłem makietę[kto grał będzie wiedział o co chodzi] napięcie powoli zaczęło siadać i ogólnie rzecz biorąc finał, wcale nie jest najmocniejszym punktem w fabule. Tak naprawdę moment kulminacyjny twórcy osiągnęli właśnie podczas pokazywania nam rzeczonej makiety. Poza tym... Mówi się, że te najbardziej oczywiste rozwiązania są najlepsze, jednak zakończenie Afterfall: InSanity było dokładnie takie jakiego się spodziewałem już po godzinie gry. Oczywiście potem fabuła gmatwała się i kluczyła przez następne dziesięć godzin (bo mniej więcej tyle możemy wydusić z jednokrotnego przejścia gry) niemniej ogólnie oglądając napisy nie czułem żadnego „Wow!” tylko raczej „Ech... No mogłem się tego spodziewać”. Innymi słowy pomysł i klimat jak najbardziej na plus, jednak około połowy gry napięcie pęka, a gracz zaczyna się powoli męczyć.

Mania

Wiele już pisało się o muzyce w Afterfall. O ile innych urzekała, ja mogę powiedzieć od siebie, że czasami pasowała idealnie, ale czasem trochę działała mi na nerwy. Końcowe etapy, gdy atakowały mnie wybuchające ofiary promieniowania, opatrzone były dość męczącą ścieżką dźwiękową. Niemniej ogólnie muzyka stanowi plus, w końcu od razu słychać, że to wyższa półka.

Jeśli już doktor wie co w Afterfall było udane, pora aby mógł pan usłyszeć o tym co tak naprawdę sprawiło, iż teraz u pana siedzę... Cóż... Przygoda Alberta Tokaja w pierwszym kontakcie może trochę przypominać polską podróbkę Dead Space. To skojarzenie broń Boże nie jest błędne. Dlaczego? Widzi pan... Akcja Dead Space jak sama nazwa wskazuje toczy się w kosmosie. Panuje tam inna grawitacja a bohater ma lekko spowolnione ruchy, przez co walka staje się jeszcze bardziej dramatyczna. Albert z kolei... chyba cierpi na artretyzm bo również rusza się jak mucha w smole. Tak wiem doktorze, może to tylko moje wrażenie, ale czy nie wydawało się panu jednak, że ludzie gonieni przez gigantycznego bambra - mutanta powinni biec co sił i walić siekierą z pełną mocą zamiast kicać jak zajączek i machać na oślep? To co właśnie bolało mnie najbardziej to zniszczona u podstaw mechanika gry. O ile z początku wędrując w prologu po terenie Chwały myślałem, że ruchy Alberta się rozkręcą o tyle później jego ospałe podrygi zwyczajnie mnie męczyły.

Szaleństwo

Co gorsza gra nie została do końca wyczyszczona z bugów. Kilka razy Tokaj zawiesił mi się na niewidzialnych drutach, kablach czy co on tam po drodze znalazł... Zabawne były również mutanty stojące sobie jak kołki i czekające na serię ze śrutu, gdy przypadkiem zdarzyło się im natrafić na niewidzialną ścianę.

Również pomysł z ciągłym odkażaniem bohatera podczas podróży przez Chwałę był zupełnie nietrafiony. Przystawałem wtedy na kilkanaście sekund czekając aż animacja komory odkażającej się skończy. Raz czy dwa taka animacja – spoko – ale nie co zakręt do ciężkiej cholery!

Tak wiem, już się uspokajam doktorze. Ciężko mi będzie bo powoli zbliżam się do ostatniego minusa i oceny końcowej, co będzie dla mnie dość bolesne zważywszy na nadzieje jakie pokładałem niegdyś w Afterfall. Dodatek Dirty Arena którzy za darmo twórcy wypuścili 22 lutego bieżącego roku w założeniu był nawet całkiem w porządku. Niestety osoba która wymyśliła poziom trudności przygotowanych aren powinna niewątpliwie smażyć się w piekle. Gdyby chociaż można było taką arenę ukończyć w multi to spoko, ale solo? Na takim hardkorze? No chyba kogoś tam ostro po... Ech... Już się uspokajam doktorze.

W każdym razie... Czekałem na tę grę, nakręcałem sam siebie oglądając trailery i rysunki koncepcyjne, a teraz, kiedy już wreszcie ją ukończyłem widzę, że miałem podstawy ku temu, aby wierzyć w jej sukces. Każda minuta spędzona przy Afterfall to nieodparte wrażenie, iż to powinien być hit. Świat, klimat i ogólny pomysł na historię to idealny materiał na produkt Triple A. Kiedy pisałem o Blades Of Time miałem wrażenie, że zabrakło talentu. W przypadku Afterfall jest inaczej. Tutaj zarówno graficy, muzycy, programiści i ogólne cała ekipa ma talent. Zabrakło im tylko i wyłącznie doświadczenia.

Doktorze widział pan już moją ocenę i wiem, że uważa pan ją za zawyżoną jednak sam pan rozumie, jak emocjonalnie podszedłem do Afterfall. Po raz kolejny pokładam nadzieję w ekipę IntoXicate teraz wspartą przez Anshar Studio i czekam... Pierwsze rysunki koncepcyjne już widziałem... Patrząc na nie odczuwam zarówno ekscytację jak i niepokój... Nie wiem czym jest spowodowany... Wciąż mam w pamięci jeden z końcowych etapów gry gdy wyszedłem zza zakrętu i ujrzałem powiewającą w oddali biało czerwoną flagę... Słucham? Nie panie doktorze Tokaj, wszystko ze mną w porządku...

6 - Ocena końcowa: Ocena taka a nie inna tylko ze względu na fakt, iż ocena MUSI być SUBIEKTYWNA. W gruncie rzeczy nie uważam czasu spędzonego przy Afterfall za stracony, ale ja ogólnie jestem ciężki przypadek... Każdy normalny gracz może spokojnie odjąć oczko do oceny. Jeśli jednak chcecie wesprzeć polaków to śmiało – kolejny ich projekt zapowiada się na pozbawiony wad Afterfall ;)

http://gamegen.pl/view/afterfall-insanity-edycja-rozszerzona-recenzja.html

Afterfall nie zbiera może zbyt pozytywnych recenzji, jednak Extended Edition wydaje się być znacznie poprawione względem pierwotnej wersji. Gra może nie jest idealna technicznie, ale ilość bugów nie odbiega od niektórych, znacznie bardziej popularnych i cenionych produkcji. Do tego świetna fabuła, choćby tylko przez nią warto zagrać, zwłaszcza, że gra nie jest droga. Po przeczytaniu kilku recenzji oczekiwałem strasznie niedorobionego i nudnego produktu, ale jestem naprawdę pozytywnie zaskoczony. Polecam!

Zalety:
-grafika
-fabuła
-klimat
-wciąga jak bagno
Wady:
-za mocni ostatni przeciwnicy
-wygląd przeciwników

Gra, która przypomina dzieło Andrzeja Pilipiuka zasługuje na recenzję.
Początek, mimo swej słabości, wydawał się odpowiedni. Można dostrzec, że nasza postać, pomimo, że sam jest psychiatrą, ma własne problemy, z którymi nie potrafi sobie poradzić. Niestety dalsza część fabuły jest sklejona jakby rzec, na siłę i pospiesznie, przez co można odczuć wrażenie, że gra nie jest idealna.
Graficznie także nie jest rewelacyjna. Gra przypomina trochę polskiego Dead Space'a, gdyż walka, strzelanie oraz poruszanie się postaci jest prawie identyczne jak w tamtej grze. Muzycznie nie jest najgorsza, ale moim zdaniem mogła by być lepsza.
Więc jeśli cię nie przeraża kiepsko zorganizowana fabuła, równie kiepska muzyka oraz grafika na średnim poziomie, to warto to zagrać chociażby dlatego, by doświadczyć odczuć związanych z grą.
Jak dla mnie nie warto się zrażać błedami, gdyż wiele gier ma pełno błędów, a fabuła cząstkowa może być nawet strawna, jeśli się troszkę przymknie oko :P

Jak na grę, którą większość osób ma za darmo, produkt jest zaskakująco dobrej jakości. Naszym bohaterem jest Albert Tokaj, psychiatra w schronie "Chwała". Chwała to prawdopodobnie ostatnie miejsce w świecie, gdzie znajduje się życie, które zostało zniszczone przez potężną bombę wodorową "Entropia". Tyle dowiadujemy się na starcie i tyle też musi nam wystarczyć. Oczywiście wszelakie zawiłości fabularne poznamy w trakcie gry i muszę przyznać, że pod tym względem gra nie jest taka tragiczna. W schronie panuje jakaś tam zaraza, która sprawia że ludzie szaleją. A jak nie od zarazy, to sami z siebie bowiem cierpią na system "zamknięcia" i każdy ma depresję. Gdzieś tam również pojawia się wątek brzydkiej jak noc Kasi(mimo, że developerzy siedzieli w pocie czoła nad poligonami na jej mordce) i inne różne. Tokaj zostaje oddelegowany na misję do Podziemnego Krakowa (bowiem każdy tam uzbrojony jest maczety i rury).
Gra stara się być survival horrorem i na staraniach się niestety kończy, jeżeli cokolwiek nas zdoła zaskoczyć, przerazić i obrzydzić, to wyłącznie system walki. Jest tak ♥♥♥♥♥♥♥♥ zły, że to wręcz poezja.
Pomijając ten fakt, gra jest na prawdę... dobra. Jak na produkt (przypominam) darmowy, dla większości. Dziesięć-piętnaście godzin rozgrywki, w tym DLC z areną(które jest jeszcze gorsze i głupsze od podstawki). Całość mimo wielu niedoróbek trzyma się kupy i można w to zagrać.
Czemu DLC jest złe?
Wyobraźcie sobie, że po otrzymaniu broni, wchodzicie na arenę gdzie nie ma nawet żadnych osłon, zostajecie zasypani gradem kul niewiadomo skąd. Po otrzymaniu połowy magazynka i gdy ledwie żyjemy, na arenę wbiega banda oszołomów waląc do nas z każdego kierunku tymi swoimi paralitycznymi animacjami. Dwa uderzenia, nawet podczas bloku i padacie. Na poziomie 'Trudny' arena jest chyba niemozliwa do zrobienia. A komu się to uda, jest mistrzem Zen.
ps. dowódca schronu wygląda prze zabawnie i chyba tylko idiota nie zgadnie, na kim wzorowali się twórcy.

Nie rozumiem dlaczego tyle negatywnych ocen gra bardzo fajna klimatyczna cena 5 euro jest dość niska jak na gre z taką fabułą ! gorąco polecam

Super gra.Fajny klimat oraz fajna fabuła.Daję tej grze 8/10
(Gra posiada trochę błędów ale da się je przboleć)
Polecam i Pozdrawiam :)

Zacznę niniejszą recenzję od stwierdzenia, iż Afterfall: Insanity został zjechany zarówno w prasie jak i portalach „równo”... zupełnie nie zasłużenie.

Zacznę od tego, że Afterfall jest grą z gatunku powiedziałbym Action-Adventure, oraz Survival Horror- powiedzmy, że gra czerpie dużo z w/w gatunków.
Historia opowiedziana w grze dzieje się na terytorium Polski w przyszłości, gdzie olbrzymie tereny Europy zostały zniszczone przez super bombę Entropia, w związku z tym ludność musiała wyemigrować do schronów ukrytych głęboko pod ziemią aby przetrwać kataklizm (nawiązanie do Fallout'ów jak najbardziej widoczne). W grze wcielamy się w psychiatrę Alberta Tokaja, jednego z mieszkańców schronu „Chwała”, który zostaje oddelegowany na niższe poziomy schronu w celu zbadania niewyjaśnionej agresji wśród mieszkańców tegóż poziomu.
Nie będę zdradzać całej fabuły, ale trzyma w napięciu- oprócz bunkra, zwiedzimy także dwa miasta- jedno sztuczne, drugie prawdziwe, ogólnie w grze jest naprawdę dużo ciekawych lokacji- zaśmiecone podwórka, bramy, postapokaliptyczne ruiny centrum handlowego itd.

Gra czerpie garściami (można rzec wręcz zrzyna) pod względem techniki prowadzenia narracji, fabuły itd. szczególnie z dwóch gier- Fallout'a i (pod względem mechaniki) z Dead Space'a- jednak nie jest to żaden znaczący błąd.
Gra wciąga, nie męczy zbyt rozległymi miejscówkami, jej liniowość to w sumie zaleta.

No dobrze, ale jak gra wypada pod samym względem technicznym? Powiem tak- Unreal engine robi swoje – gra nie jest specjalnie brzydka, ani specjalnie ładna, tekstury są w miarę starannie wykonane, efekty graficzne również nie odrzucają od monitora. Muzyka i ścieżka w tej grze również trzyma poziom- szczególnie w ciemnych pomieszczeniach udało się autorom otrzymać atmosferę suspensu i zagrożenia.
Zastrzeżenia mam do wrogów, w szczególności w ostatnich rozdziałach- pojawiają się ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ i niepotrzebne upiory, które tylko powodują wysyp bluzgów, również projekty przeciwników nie są jakieś super specjalne.
W grze nie spotkałem się z jakimiś poważniejszymi glitchami, chociaż często wrogowie po ubiciu trzęsą się bardziej niż łóżko w domu uciech, denerwujący jest również czas reakcji głównego bohatera- w czasie walki ma tendencję do ospałego wykonywania poleceń i atakuje wroga jakby od „nie chcenia” w tempie budowy autostrad w naszum kraju :P
Bardzo jednak spodobały mi się pojawiające na każdym kroku polskie akcenty i smaczki, np. śmietnik ZUS, a nad nim neon „Głos Polski”, czy coffe-shop „Shis- ha”, wymieniać mógłbym długo...
Dodam jeszcze jedno- polscy gracze KONIECZNIE grajcie z polskim dubbingiem, bo dubbing w wersji angielskiej gdy polscy aktorzy dukają po „zagramanicznemu” jest tragiczny i skutecznie zniechęci do gry (tak jak mnie 2 lata temu gdy w CDA byłą pełna wersja ale angielska)

Gra została zjechana całkiem nie słusznie- nie jest to dzieło mogące konkurować z Dead Space'm, czy Falloutami jednak zasługuje na uwagę, w szczególności wśród graczy polskich, lub obeznanych z naszą kulturą- niestety gracz zagraniczny nic nie pojmie z podanych wyżej smaczków (dodam jeszcze jeden- żołnierze wzorowani na husari) i dla takiego gracza spokojnie może zejść o 1.5-2 punkty w dół. Dzieło Nicolas Games to naprawdę dobra robota, nie pozbawiona wad oceniam tą gierkę na 6+/7- :)

Gra jest naprawdę wybitna, genialna fabuła, dobra grafika. Sama mechanika walki moim zdaniem jest bardzo dobra. Polski dubbing oraz napisy na ścianach bardzo zachęcają do grania. I oczywiście skrzydła husarii :).

Ta gra jest tak słaba, że nawet za darmo jej nie polecam - począwszy od faktu, że to jest gra akcji, a bohater porusza się jakby był pokryty klejem i ciężko mu się zabrać za jakąkolwiek czynność, zwłaszcza sprint. Idiotyczne quick time eventy. Idiotyczne zagadki logiczne w momentach, kiedy dodatkowo jest limit czasowy, bo zaraz wszystko wybuchnie. Mnóstwo broni wręcz, ale większości i tak nie warto używać, a sama walka nie jest satysfakcjonująca.

Gdy już przejdzie się jakiś ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ moment gry i nastaje ulga i chwila względnego spokoju (/nudy), to nagle znowu coś, co zdenerwuje. Ja wymiękłem na tym, gdzie bohater sam biegnie, a my strzelamy za plecami na oślep trafiając jednym pociskiem na cały magazynek - można by powiedzieć, że to jest urozmaicanie rozgrywki, ja bym to raczej nazwał kretynizmem.

Chciałem to skończyć, ale moja cierpliwość została wyczerpana; na szczęście patrząc po forum fabuła i tak nie jest rozsądnie wytłumaczona, więc mi nawet nie żal - opowiedzenie rozsądnej historii to pewnie kolejna rzecz, która przerosła twórców.

4/10, fundamentalna mechanika gry jest popsuta; da się grać, są chyba nawet tego jacyś miłośnicy, ale mając do wyboru lepsze pozycje rodzi się pytanie: PO CO? Bo polskie? To nie argument.