- Dynamiczna rozgrywka Single player, jak i multi player.
- Hordy demonów do eksterminowania.
- Co-op w którym można przechodzić grę (np. umawiasz się z kolegą i przechodzicie razem na co-opie
- Ciekawe mapy questowe, na multi i dodatkowe w DLC
- Dobry arsenał broni...


- ...lecz trochę ich mało.
- Multi dla początkujących jest jednak zbyt trudne. (polecam multi dla doświadczonych graczy)
- Odrażająca cena.
- Mało map do multi
- Fabuła mogła być bardziej bogata


Moja końcowa ocena to 7/10

DLC, DLC, DLC, DLC, DLC.
Tak ♥♥♥♥♥, wszędzie jest wsadzone ♥♥♥♥♥♥ DLC. Przeglądając wszystkie tytuły Painkillera dostępne na Steam, zobaczyłem ten, który był wyżej w rankingu niż Overdose. Bez namysłu kupiłem wersję kolekcjonerską i tutaj dostałem pierwszego ♥♥♥♥♥ w gardło. Co takiego zawiera w sobie edycja kolekcjonerska? Soundtrack, Making of, kartę tarota (o niej później), skin do multiplayera i różne gadżety do... wydrukowania. Chyba razem dołączone są jakieś poziomy typu xmas edition, kolejny skok na kasę. Te poziomy niczym się nie różnią oprócz postawionych lizaków albo dodanego jednego, nowego potworka plus dekoracje.

No właśnie, poziomy. Poziomów w grze jest uwaga, 9. Tak ♥♥♥♥♥, podstawowych poziomów jest 9. Wszystkie podjebane z Painkiller Black Edition, a tam sama podstawka + samodzielny dodatek Battle out of Hell zawierało ich aż 35. Gdzie się podziała reszta poziomów? ♥♥♥♥♥ W DLC. Jak w samej podstawce jest poziomów 9 + chyba bonusowy, to żeby mieć chociaż kilka poziomów z podstawki, muszę płacić jak jakiś ♥♥♥♥♥♥ debil. Ile jest poziomów w DLC? 11 + 2 bonusowe. Powiedzcie mi, jak bardzo trzeba być ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥, żeby w DLC było więcej gry niż gry w grze?! Oczywiście do podstawki są dołączone 4 spektakularne walki z bossami, które trwają max dwie minuty. Necrogiant, Alastor, Potwór z Bagien, Żniwiarz. Chwila. Czemu do ♥♥♥♥♥ nędzy Alastor jest drugim, a nie ostatnim bossem? Gdzie się podział strażnik z młotem? Dlaczego Potwór z Bagien nie jest drugi? Dlaczego do Sierocińca (pierwszy poziom z dodatku do zwykłego PK) dorobili bagna? Aż tak chcieliście wsadzić potwora z bagien jako trzeciego bossa? Co do Żniwiarza, jest w ♥♥♥♥ słaby. Do pokonania go możemy używać tylko bardzo niezbalansowanego łowcy dusz, nowej broni stworzonej na potrzeby gry. Jest bardzo niezbalansowana, a z dlc otrzymujemy kartę tarota do niej, podwojenie obrażeń, jeeej ♥♥♥♥♥. Nie można jej zdjąć, a piły stają się najmocniejszą bronią w całej grze. Do tego lpm + ppm i możemy przejąć dużego, wytrzymałego fagasa na naszą stronę. Po walce ze żniwiarzem następuje najbardziej ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ zakończenie w historii wszystkich gier komputerowych;

Daniel budzi się żywy i bezbronny w szpitalu, gdzie dowiaduje się, że ma pomagać Belialowi...
Gameplay. Podstawowa gra była postawiona na Pain Engine, silniku dostosowanym specjalnie do Painkillera, żeby gra wszędzie miała 60 fps. Co jest na Unreal Engine? Trzy razy szybsze bunnyhopy, blokujące się tekstury przy wystrzale z tytułowej broni (Painkiller, taki miotacz ostrza i piła mechaniczna w jednym), potrafię uderzyć w skrzynkę, a ta się zablokować i nie niszczyć. To jedynie pokazuje, że nawet strzelanie, podstawowa rzecz w każdym FPS została tutaj ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥. Każdą cutscenkę trzeba pomijać, ponieważ czytane dialogi są tak czerstwymi głosami, że nie da się tego słuchać. Jedynie Żniwiarz trzymał jakiś poziom, ale to jak porównywać stare frytki do starych frytek z keczupem - te drugie łatwiej wejdą w gardło. Muzyka to chyba jedyna rzecz na którą da się przymknąć oko, ponieważ wśród nowej muzyki (bardzo słabej zresztą) jest kilka kawałków znanych z podstawki, np. rewelacyjny Kompleks Atrium. A cała gra nie trzyma się w ogóle kupy i chronologii. Poziomy są porozrzucane jak chcą, wiele z nich różni się od oryginału.

Co w tej grze poszło nie tak? Wszystko. Gdyby muzyka była zachowana z podstawki, poziomy byłyby wszystkie i chronologiczne, fabuła trzymałaby się kupy - mielibyśmy wtedy 35 chronologicznie podstawionych poziomów, DLC zawierałyby bronie i poziomy z PK:Overdose (to jeszcze można byłoby zrozumieć) i zrezygnowanoby z tych przeklętych cutscenek, byłaby to najlepsza część Painkillera jaka mogłaby powstać, za którą byłbym w stanie zapłacić nawet 30 euro (po promocji, ze wszystkimi DLC). A, zapomniałbym. Większość poziomów da się przejść w mniej niż 10 minut, a bugi są wszędzie. Większość z tych poziomów bonusowych po prostu się blokuje, ale skończę z tym stwierdzaniem faktów. Przejdźmy teraz do ogólnej oceny gry:

Plusy:
- Część utworów z oryginalnej gry
- Nazwa, broń przypisana pod klawisz 1?

Minusy:
- Cała reszta.

Ocena gry: 1/10 (podstawka), 2/10 (edycja kolekcjonerska) i 4.5/10 (gdy posiadasz wszystkie DLC).

Jeśli przez przypadek jesteś posiadaczem wersji kolekcjonerskiej wraz ze wszystkimi DLC, to włącz kody, odblokuj poziom trudności trauma oraz wszystkie poziomy i przechodź je w linii chronologicznej z pierwszego Painkillera. Reszta graczy niech obchodzi te ♥♥♥♥♥ szerokim łukiem. Jako wielki fan serii mam obowiązek zgarnąć po promocji wszystkie DLC, a następnie przejść CHRONOLOGICZNIE wszystkie poziomy na trudności Trauma. Postaram się do zrobić, a wrażenia i kolejność poziomów opiszę w poradniku, który wyjawi się jak najszybciej jest to możliwe.

Po co zainstalowałem tę grę? Z sentymentu do pierwszego Painkillera, przy którym świetnie się bawiłem. Sądziłem, że i tym razem zabawa będzie przednia. Myliłem się.

Niby lepsza grafika, ale nie o to tu chodzi. Po konwersji na inny silnik gra utraciła swój flow - postać rusza się inaczej, nie czuć podnoszonych pickupów, czasem karty nie działają tak jak działały (np. wsysanie dusz na odległość ma głupie opóźnienie a dusze lecą wolniej, co znacznie psuje efekt). Pukawki mają feel zbliżony do poprzedniego, ale tutaj pojawia się poważny zgrzyt: łowca dusz. Rozumiem, że programiści chcieli się popisać inwencją twórczą, ale do zestawu z oryginalnego PK (i BooH) już nie było czego dodać. Poszli w stronę najmniej lubianej przeze mnie broni z dawnego UT (która została wyeliminowana w późniejszych odsłonach) - miotacza dysków. Nie dość, że ta broń jest kosmicznie niezbalansowana, to jeszcze moc przejmowania władzy nad mobami jest po prostu chybionym pomysłem. Przez zwykłe potworki przerzyna się jak przez masło, kosząc je bezlitośnie całymi rzędami jednym strzałem, bossów siepie mocniej niż rakietnica, za to niektóre potwory według skryptu MUSZĄ zejść na dwa strzały, chyba że potraktujesz je wybuchowymi brońmi. I dzieje się tak pomimo, że granat z kołkownicy zadaje zauważalnie mniej obrażeń niż jeden dysk.
To, co zrobili z mapkami zasługuje na boską karę. Może i napracowali się odtwarzając (o tym później) co do joty mapy z oryginału, ale czemu na siłę przelosowali ich kolejność w kampanii?! Ten układ nie robi najmniejszego sensu - skaczą co drugą a nawet trzecią mapę to z podstawki, to z dodatku. Wszystkie bronie znajduje się już na początku, amunicja jest porozrzucana bez sensu. Czy tak trudno było to przemyśleć pod kątem użyteczności broni, trudnością i ilością przeciwników? Samych rzeciwników jest zauważalnie mniej. Co ten śmie(r)ć opowiadał o 7000 dusz musi być ostro przesadzone. Mniej jest też rodzajów potworów. Poszli z tym dalej i wycięli z kampanii sporo bardziej wymyślnych map, na których pojawia się więcej różnorodnych monstrów.

Gdzie jest ośnieżony most? - sie pytam. Czemu nie ma walki z Thorem? Czemu nie ma pokręconych pielęgniarek albo norzyco-rękich pełzaczy w Operze? GDZIE DO JASNEJ CIASNEJ ZNIKNĘŁO WARIATKOWO I PIEKŁO?! Czemu nie ma bazy wojskowej i groty? To jedynie przykłady, które jestem w stanie przywołać z pamięci nie zaglądając do oryginalnej gry. A pamiętam te mapy po tych wszystkich latach. Nadal wiem jak dojść do sekretnych miejsc. Pamiętam jak wczoraj kiedy siedziałem do późnej nocy próbując wykonać idealny skok pomiędzy dachami i pod mostkiem na zamku. Gdzie to się podziało? Przecież te poziomy dawały tyle zabawy i zapadły mi tak głęboko w pamięć! Wybiórcze przerabianie to ewidentne pójście na łatwiznę. Co gorsza! NIEKTÓRE POZIOMY Z PODSTAWKI SĄ DOSTĘPNE JEDYNIE JAKO PŁATNE DLC!

To już parodia! Gra, która w dniu premiery była w naszym kraju do kupienia za, uwaga, 20 (DWADZIEŚCIA!!) złotych, (a później chyba tyle samo za dodatek), tutaj w okrojonej wersji jest na steam dostępna za 19€ + 45,93€ DLC! Dobrze, że dostałem kopię z DC-Action, bo nigdy bym tyle nie wydał.

Grafika nie jest aż taka super. Tekstury niewiele odstają od jakości oryginału. Modelom postaci tu i ówdzie dodano parę shaderów, a w środowisku gry weszło kilka efektów. To niewiele. Nie budzi zachwytu i nie uzasadnia tej ceny.

Czepiając się dalej: jak można było słabą fabułę uczynić jeszcze gorszą? Rozumiem, PK zbyt ambitnej historii nie ma, ale to, co serwują w cut-scenkach prosi, żeby zabić główne postacie miotaczem ognia. Modele Ewy i Daniela są koszmarnie pokraczne nawet w porównaniu do 10 lat starszego oryginału. Główny zły jest tym razem Śmiercią, a pokonany zostaje bez trudu w antyklimatycznej ostatecznej walce rozszarpany przez niezbalansowany damage łowcy dusz. Polskie głosy były nagrywane przez aktorów, którzy musieli wstać lewą nogą i nienawidzieć swojej pracy. Ech... szkoda gadać.

Na fabułę i tak nie zwracałem większej uwagi, ale to, co w painkillerze towarzyszy przez 99% gry to muzyka, i trzymajcie mnie, bo rozszarpię za wywalenie do kosza niektórych kawałków z oryginału. Były świetne! Każda gitarowa melodia miała swoje wyjątkowe riffy i klimat hardcorowej rozwałki. Tutaj od-twórcy raczą nas nudnym i monotonnym, a niekiedy, o zgrozo, apatycznym rzępoleniem trzy po trzy podczas walki. Moja mina rzedła za każdym razem, kiedy zamiast oczekiwanego mocnego kawałka przy pierwszych strzałach na kolejnej mapie słyszałem coś zupełnie nie pasującego.

Jeżeli miałbyś kiedykolwiek sięgać po zubożoną, spartaczoną edycję świtnej gry sprzed lat, nie rób tego. - Odkop płytkę z oryginałem.
Nie grałeś wcześniej a chciałbyś spróbować? - Idź do mediamarktu albo carefoura i wykop z kosza z grami po 9 zł.

♥♥♥♥♥♥♥♥♥ Gra 9/10 :)
https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=1547647438
Plusy:
+ Soul Catcher
+ ♥♥♥♥♥♥♥♥♥ muzyka
+ Multiplayer (Co-op)
+ Szaleńcze tempo akcji
+ Stosunek cena/jakość (16 zł)
+ To wciąż stary, dobry Painkiller
+ Krótkie animacje i wstawki filmowe
+ Najlepsze lokacje i przeciwnicy z oryginału
https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=1635098130
https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=2111635773

Painkiller jest tytułem, a raczej serią gier która powinna być dobrze znana każdemu miłośnikowi gier FPS. Seria zapoczątkowana przez nasze rodzime studio People Can Fly w 2004 roku odniosła duży sukces, a wraz z dodatkiem Battle out Hell, gra zyskiwała pozytywne recenzje.
Niestety, dobra passa skończyła się wraz z nadejściem kolejnej części zatytułowanej jako Overdose. Mimo tego nie zwalałbym winy na tę odsłonę, gdyż można powiedzieć, iż była to ostatnia część Painkillera w porównaniu z resztą. Jednak i tak to była słabsza gra od pierwszej odsłony.

Dalej było coraz gorzej, wyszedł Ressurection z kilkoma mapka, masą błędów, słabszym gameplay'em od reszty. Później był już lepiej udany Redemption, jednakże miał być zwykłym fanowskim modem, a wydawca zadecydował inaczej. Na końcu mamy Reccuring Evil. Dobry PK, ale niestety tak jak reszta był raczej dodatkiem i próbą wyzysku pieniędzy od fanów serii.
Mamy 2012 rok i rodzime studio The Farm 51 wydało remake pierwszego PK, niestety nie do końca kompletnego w stosunku do jedynki i widać, że był robiony z myślą o DLC, a społeczność już niemal wymarła.
Ale po kolei...

Fabuła w grach takich jak PK, Serious Sam i innych grach o podobnym gameplay'u, nigdy nie była ważnym aspektem dla nich. Koniec, końców, kto zwraca uwagę i analizuje dokładnie każdy skrawek fabuły w grach, które mają być dobrym odstresowywaczem i mamy w nich siać totalny rozpierdziel, za pomocą choćby kultowej kołkownicy? No właśnie, ale jesteśmy już tutaj, więc opiszę ją wam w skrócie.

Bohaterem gry jest Daniel Garner, który zginął w wypadku samochodowym, wraz ze swoją żoną Cathrine. Ona trafia do nieba, a on z powodu konfliktu pomiędzy niebem a piekłem trafia do czyśćca. Tam ma możliwość odkupienia swoich win i odzyskania ukochanej.
Nowy PK kontynuuje wątek, a w nim Daniel został oszukany, jednak z pomocą do niego przychodzi śmierć i daje propozycję 7000 dusz za ukochaną. Bohater oczywiście się zgadza

Kto grał w poprzednie części, od razu się odnajdzie. Poza nową bronią (o tym póżniej), trybem kooperacji i odświeżeniem starego tytułu nie znajdziemy żadnych zmian. Nie jest to wada, wręcz przeciwnie. Trafiamy na jakiś poziom i tu zaczynamy siać śmierć i zniszczenie. My sami przeciwko tysiącom demonów, uzbrojeni w choćby kołkownicę z granatnikiem, strzelbę z możliwością zamrażania wrogów, tytułową broń Painkiller czy nowego pożeracza dusz, który wchłania dusze i wystrzeliwuje wirujące ostrza, a w alternatywnym trybie po zebraniu kilku dusz z jej użyciem, możemy opętać wrogów. Z umarłych wrogów, a po kilku sekundach wychodzą dusze, które przywracają nam HP. Gdy zbierzemy ich 66, zmienianiamy się na chwilkę w demona, wrogów widzimy na czerwono, obraz staje się czarno-biały, a my za pomocą jednego trafienia zabijamy każdego wroga i stajemy się nieśmiertelni.
Całość doprawia świetna muzyka metalowa która podkręca i tak już szybkie tempo gry.
Natomiast oprawa audiowizualna prezentuje się przyzwoicie, ale zdarzają się brzydsze tekstury, lub gorsze modele wrogów.
https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=113322994

W każdym poziomie znajdziemy kilka sekretów, relikwii itp., każdy level oferuje możliwość zdobycia karty tarota. Karty tarota można nazwać kodami, gdyż dają nam specjalne moce i np. otrzymujemy mniejsze obrażenia, lub zadajemy ich więcej, zwiększają bazowy poziom HP, dają spowolnienie czasu i itp.
Istnieją złote i srebrne. Złote możemy użyć tylko raz na cały poziom, natomiast srebrne przez cały czas. Aby odblokowaną kartę użyć potrzebujemy monet, a one łatwe są do zdobycia, przez niszczenie obiektów (z większości obiektów zniszczalnych wypadają one).
A co należy zrobić, aby kartę dostać? Otrzymujemy zadanie, np. mamy ukończyć poziom w określonym czasie, zabić wszystkich wrogów, odnaleźć wszystkie relikwie.

Czas gry wynosi od 4, do 7 godzin. Do tego dochodzi tryb multi, osiągnięcia, odblokowanie wszystkich kart tarota, a także sekrety o których wcześniej wspomniałem.
W kampanii mamy 4 rozdziały, zawierające po 3-4 wybrane poziomy z oryginalnego PK.
The Farm 51 nie odświeżyło wszystkiego, a wybrali te najlepsze, czyli lunapark, operę, cmentarz, sierociniec, katedrę, cmentarz.

https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=123225253

Multiplayer jest dosyć standardowy, mamy zwykłe znane tryby takie jak: deathmatch, przejmowanie flag, tryb przetrwania (4 graczy broni się przed hordami demonów, wygrywa osoba z największą liczbą zabitych wrogów) i nowość w porównaniu z oryginalnym PK, czyli tryb kooperacji.
Niestety, chcesz kupić PK do grania w sieci, powinieneś mieć kilku znajomych do grania. Gdy gra wyszła, wówczas przynajmniej u mnie były problemy z serwerami (głównie rozłączanie), ale i tak, pomimo tego ludzie szybko zapomnieli o tej grze. Ostatnio, gdy grę uruchamiałem, to dało się jedynie znaleźć kogoś do trybu współpracy, natomiast do innych trybów już nie.

Wydaje mi się, że gdyby twórcy od razu udostępnili narzędzia modderskie, wówczas gra żyłaby znacznie dłużej. Wydane zostały dopiero po roku, a twórcy wcześniej wydawali DLC z mapami takimi jak Stalingrad, chociaż te poziomy powinny być od razu w cenie z grą. Zamiast zająć się społecznością wydawali DLC z postaciami do multi, nowymi mapkami do trybu single, oraz dla wielu graczy.
O zapomnieniu PK świadczy przykładowo liczba map od społeczności z Workshop. Ledwo 8 mapek, natomiast, o ile się nie mylę, około dwóch pokazuje, iż gra miała duży potencjał modderski (pod recenzją dam linki do nich).
Oprócz płatnych DLC, w grze znajdziemy kilka mapek przygotowanych z okazji Halloween, Mikołaja, Świąt wielkanocnych itp.
Nic wielkiego ale i tak jest to miły gest od twórców.

https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=124773710

Jeżeli interesują was mroczne klimaty, rzeż, dynamiczna rozgrywka, oldskul, interesujące bronie i co najważniejsze dobra zabawa po ciężkim dniu, grę polecam i to bardzo, pomimo niepełnego odświeżenia starego, dobrego klasyka sprzed lat.

Początek był obiecujący. Nowy silnik, częściowo zmieniona oprawa. Jednak szybko okazało się, mimo sentymentu do marki, że będzie to jedynie mało znaczący epizod. Adaptacja zrobiona metodą kopiuj - wklej z całą serią płatnych dodatków , których jakość w relacji z ceną pozostawia wiele do życzenia.
Spodziewałem się czegoś lepszego, bardziej rajcującego i bardziej w duchu oryginału (mimo tego, że PK HD bardzo przypomina pierwowzór, to zabrakło tego ducha w środku). Pograłem, postrzelałem, przeszedłem, zapomniałem.

𝙋𝙇
I co biedny ja mam powiedzieć? Gra nie jest Ani zła Ani mega Dobra. Pięknie wizualnie zostały poprawione plansze i bronie z orginalnego Painkillera Black Edition. I dużo plansz oferują dodatki. Boss końcowy jest fajny, w dlc też ale tak to jest monotonna i nudna i zaczynając przechodzić już połowe zakupionych dlc odechciewa się grać, chyba że gra ktoś w tą część pierwszy raz, może wtedy będzie ten ktoś miał inne wrażenia. Niewiele niestety z fabułą się postarali, zakończenie nie było moim zdaniem złe chociaż no...gre można przejść szybciej niż szkolenia Stachu Jonesa. Jak wspomnialem plusy tej gry to Grafika(dla mnie bardzo piękna, nie jest to dziki gon, ale jest wiele gier z tamtego roku ktore no moim zdaniem takich ładych efektów światła i błyszczenia nie mają), walka bronią, róźnorodność potworów, unikatowe bronie(w żadnej innej grze takich nie ma) chociaż no 70% pozytywów jest ściągnięte z starego painkillera więc no... Co tu dużo mówić. Przekonajcie sie sami. Na promocji kupienie całego kompletu da wam na pewno sporo zabawy jeśli jeszcze nie graliście w tą produkcję :3

𝙀𝙉𝙂
And what am I supposed to say? The game is neither bad nor mega-good. The boards and weapons from the original Painkiller Black Edition have been visually improved. And a lot of boards offer add-ons. The final boss is cool, and so is the dlc, but yes it is monotonous and boring and starting to play with half of the dlc you bought you don't want to play, unless someone is playing this part for the first time, maybe then someone will have different impressions. Unfortunately, they did not do much with the plot, the ending was not bad in my opinion, although ... the game can be completed faster than Stach Jones' training. As I mentioned, the advantages of this game are Graphics (very beautiful for me, it is not a wild hunt, but there are many games from that year which, in my opinion, do not have such nice effects of light and shine), weapon fighting, a variety of monsters, unique weapons (in there are no other games like this) although 70% of the positives are taken from the old painkiller so well ... What can I say. See for yourself. On the promotion, buying the whole set will definitely give you a lot of fun if you haven't played this game yet: 3

Painkiller, to polska odpowiedź na serię Serious Sam, czyli prosta jak konstrukcja cepa strzelanka, gdzie nie trzeba główkować a liczy się jedynie szybki nadgarstek. W przeciwieństwie humorystycznego Sama, tutaj mamy mroczny klimat pełen katakumb, zamczysk, moczar i innych tym podobnych lokacji. Painkiller Hell & Damnation to remake pierwszej części, w której wcielamy się w postać niejakiego Daniela Garnera, który zginął w wypadku samochodowym z żoną. Bohater znalazł się w międzyświecie, gdzie zawarł z samą Śmiercią pakt - zebrać 7000 dusz za odzyskanie swojej połowicy.

Tyle w skrócie fabuła. Muszę przyznać, że lokacje są bardzo urozmaicone, oprócz wspomnianych w poprzednim akapicie mamy psychodeliczny dom dziecka, koloseum czy totalnie pokręcony lunapark. Co do grafiki, bazuje ona na enginie Unreala 3, chociaż przyznam że na grafice odrobinę się zawiodłem. O ile postacie i animacje są poprawne, to niektóre lokację są nieco infantylne, z małą ilością szczegółów, niezbyt dopracowane i mało rozbudowane. Dobrze chociaż, że gra chodzi naprawdę płynnie, ale engine na jakim bazuje zawsze słynął z dobrej optymalizacji. Przyczepiłbym się także do długości gry, można ją zaliczyć w dwa niedługie wieczorki. Jeżeli jednak udało nam się zdobyć wszystkie dodatkowe DLC, których jest dość sporo, rozgrywka się nam mocno wydłuży. No i naturalnie, dla tych co lubią wysokie poziomy trudności, gra odpowiednio zyska na czasie gry.

To co gracze takich rozwałek szczególnie docenią, to imponująca liczba broni. I nie chodzi tutaj o trywialne zestawy typu: pistolet, strzelba, karabin i bazooka, ale rozmaite wymysły takie jak kołkownica na wampiry, bełtownica strzelająca wachlarzem patyków czy wysysacz dusz. Sposobów do eksterminacji wrogów mamy zatem dość. Mnie osobiście spodobała się imponująca liczba ponad 100 osiągnięć, chociaż zdaję sobie sprawę, że zaliczenie wszystkich jest nieomal niemożliwe, część z nich jest doprawdy absurdalna. Nie mówiąc, że część dotyczy trybu multiplayer, a konia z rzędem temu, kto dzisiaj znajdzie chętnych do wspólnego pykania. O muzyce powiem tylko tyle, że miłośnicy twardego rocka czy metalu będą usatysfakcjonowani. Ale to już nieomal tradycja, że w naparzankach tego typu zawsze towarzyszy nam mroczny klimat metalowy.

Gra ma 3 lata, jednak widać upływ czasu. Jeżeli jednak przymkniemy oko na niedoróbki będziemy zadowoleni, szczególnie że rozgrywkę urozmaicamy sobie zdobywając za wyzwania karty, dzięki którym będzie nam łatwiej. Nietypowe i rzadkie rozwiązanie, ostatnio chyba się tym bawiłem w grze 7th Legion. Dla miłośników rozwalanek obowiązkowa pozycja.

To odświeżona wersja oryginalnej gry z tym, że usunięto z niej parę map, przez co grę naprawdę można szybko ukończyć.
Gra jest całkiem spoko, choć przeciwnicy są dość łatwi w eliminacji. (grałem na normalnym poz)
Gra się przyjemnie i to też jest ten typ gry nie straszniej. Pierwszy PK był bardziej mroczny i dawał taki klimat niepokoju.

W grze znów (albo dopiero zależnie kiedy gramy) wcielamy się w Daniela Garnera, który podczas wypadku samochodowego ginie, jednak nie trafia ani do piekła ani do nieba.
Zostaje złożona mu oferta z tych nie do odrzucenia, by przetrzebić piekielne zastępy w tym pokonując też generałów czy samego Lucyfera...
Ową ofertę, składa mu Ponury Żniwiarz jeśli Daniel podoła temu zadaniu, dołączy do swojej żony w zaświatach i zazna spokoju...

Graficznie gra wygląda dobrze ale odświeżona wersja niestety usuwa ten mroczny demoniczny klimat który straszył i napawał niepewnością.

PLUSY+
+Można sobie pozabijać demony.
+Dość sporo różnorodność przeciwników.
+Sporo brani.
+Dynamiczna rozgrywka jak w Serious Sam.
+Odświeżona wersja graficzna i nowe tekstury potworów.
+Kilka nowych map.
+CO-OP

MINUSY-
-Monotonność.
-Przeciwnicy są słabowici.
-Usunięcie kilka fajnych map.
-Brak mrocznego klimatu i takiego strachu podczas grania.
-W ogóle wygląda jak DLC do oryginalnego Painkillera.
-Walki z Boss-ami to tylko zbicie ich paska zdrowia.

Polecam 6/10.

Zacząłem grać w tą grę dlatego że, bardzo długo leżała u mnie na tzw. kupce wstydu, a postanowiłem, że trzeba ową kupkę posprzątać.
Cześć gier ograłem/ogrywam, część usunąłem z konta, bo na co mi 1000 gier, jak i tak w nie, nie zagram, bo mnie nie interesują, a zgarnąłem je jak były za free albo z CD-A dodałem.

Mordobicie na całego zawierasz pakt ze żniwiarzem w zebraniu dusz daję ci broń i nawalasz jak opętany w szkieletory ze cmentarza a póżniej jeszcze lepsze stwory spotykasz na dużych planaszach i ogromne bossy w sumie to tyle fabuły to zawiera mały kawałek kilka scenek i koniec ważniejsza jest zabawa.

Według Mnie :
+
Kooperacja z Ewą!
Muzyka
Bronie
Poziom Trauma

-
Dubbing
Gameplay
Krótka