Painkiller Hell & Damnation hikayesi nedir?
Başlangıçta mutlu mesut yaşayan Catherine ve kahramanımız bir gün araba kazasında hayatını kaybederler. Kahramanımız kaza sonrasında bir tür boşlukta ( muhtemelen Araf tarzı bir mekan ) kalarak yaşamını devam ettirmektedir. Cennet cehennem arasındaki bu boşlukta Catherine' i arayan kahramanımız artık bıkmış ve hiçbirşeye ulaşamadığı için umutsuzluğa kapılmıştır. Tam o sırada şeytanla karşılaşır. Şeytan ona bir teklifi olduğunu söyler. Kahramanımız bunu önemsemez çünkü artık onu hayata bağlayan birşey kalmamıştır. Şeytanı önemsemez. Fakat şeytanın kahramanımıza ihtiyacı vardır. Bunun üzerine Catherine'i geri getirebileceğini ve eski günlere dönebileceğini söyler şeytan. Kahramanımız Catherine'in artık yok olduğunu düşünerek onu umursamaz. Ama şeytan ısrarcıdır. Ona Araf'ın en güçlü silahlarından birini verir. '' Bu silahla benim istediklerimi getirirsen bende senin isteklerini yerine getiririm. '' der. Kahramanımız bunun üzerine kendine bir amaç olarak belirlediği bu yolda yürümeye başlar.

Painkiller Hell & Damnation oyun içeriği ve oynanış bakımından nasıl?
Oyun FPS isterseniz Co-op gibi oynayabiliyorsunuz. Serious Sam benzeri oyunları seviyorsanız beğeneceğiniz bir oyun. Aslında mantık şu bir alanda başlayıp yönlendirmeler doğrultusunda harita üzerinde Şeytan'ın bizden toplamamızı istediklerini topluyoruz. Tabi bunu yaptığımız mekanlar genellikle iskelet abilerimiz cadı ablalarımız ve semtin ayanları olmak üzere çoğu tehditin bulunduğu yerler. Biz orda elimize geçeni ceplerken bundan rahatsız olanlar bize Allah ne verdiyse saldırıyor. Bizimde elimiz armut toplamıyor tabi. Şeytandan aldığımız silahla alayına girişiyoruz. Mantık genelde böyle. Öncelikle mekanı geziyor. Daha sonra temizliyor. Daha sonra ihtiyacımız olanı alıp başka mekanlara gidiyor ve böylelikle Catherine'i bulmaya ve Şeytan'ın isteklerini yapmaya devam ediyoruz.

Painkiller Hell & Damnation müzikleri görselliği hikayesi nasıl?
Müziklerden başlayarak devam edicem. Öncelikle ilk bir yere girdiğimiz de sessiz bir şekilde etrafı araştırırken ''Her yerden bişey çıkabilir müziği'' son ses çalıyor. Daha sonra ilk karşılaştığımız iskelet abimizle beraber Metal-Rock-Dıptısdıptıs ne derseniz artık tarzı müziklerin karması olan ''Ya savaş ya öl müziği'' çalıyor. Bi süre sonra sıkıcı olmaya başlayan bu müziklerine ben 10 üzerinden 6 veriyorum. Görsellik dersek yıl 2012 biliyorsunuz elimizdeki imkanlar belli oyun belli. Böyle '' çok güzel müthiş be '' de değil. '' Bune aq minecraft mı oynuyoruz ? '' da değil. Yanı ortalama bir görselliğe sahip mekanlar genelde karanlık ve heryerde mezarlık bulunuyor. Ama herzaman koşturabilecek zıplaya zıplaya kaçabilecek mekanların içerisindeyiz. Hİkayesinden bahsettim incelemenin başında bana kalırsa vasat (orta seviye) bir hikayesi var hani çok saçma değil çok müthiş ağzım açık oynuyorum gibi bi durumda yaşatmıyor asıl amacımız ortalığı yakıp yıkmak olduğu için hikaye biraz arka planda kalmış diye düşünüyorum.

Painkiller Hell & Damnation parasına değer mi, almalı mıyım?
Açıkcası oyunu ben hediye olarak aldım. Normal zamanda bu oyuna 10 liradan fazlada verilmez düşüncem bu. Yani bu fiyata daha iyi secenekler var ama bu türüde denemek isterseniz veya Serious Sam seviyorsanız alın derim. Ama ben hikaye ararım farklılık ararım sürekli aynı şeyi yapmam diyorsanız almayın derim çünkü bi yerden sonra herşeyi tekrar ediyoruz oyunda.

Son olarak incelememi okuduğunuz için teşekkür ederim. Oyunun ekran görüntüleri profilimde mevcut fikir sahibi olmak veya Catherine'in yüzünü görmek isterseniz bakabilirsiniz. İyi günler ve iyi oyunlar dilerim.

Fakir Doom u

Küçük kardeşlere ve misafir çocuklarına oynatılacak güzel bir oyun.

Painkiller...

İlk bilgisayarımı topladığım zamanların oyunu... O yüzden onun gönlümdeki yeri bir başkadır ve her seferinde oynamak istediğimde o anları yeniden yaşıyormuş gibi hissederim ve ilk günkü heyecanla oynarım. Boşuna dememişler ilkler unutulmaz diye, ben de bu saf fps oyununa gönlümü kaptıran biri olarak yıllar sonrasına bıraktığım bu incelemeyi daha fazla geciktirmeden yazmak istedim. O yüzden, evet aslına bakarsanız bu, güzel bir oyunun yıllar sonra yazılan gecikmiş bir incelemesidir.

Painkiller, oyuna başlarken karizmatik bir adam olan Daniel Garner adındaki kahramanımızı kontrolümüze sunuyor. Ya kız arkadaşının doğum günü ya da bir şeylerin yıl dönümüdür ve Daniel, sevgilisine güzel bir sürpriz yapma telaşı içerisindedir. Bu telaş içerisinde oldukça yağmurlu bir akşamda araca atlarlar ve karakterimiz son süratle gideceği yere ulaşmaya çalışır. Sevgilisinin güzelliğinden kendi gözlerini ayıramayınca talihsiz bir kaza yaşarlar ve gözünü açtığında bir katedralin içinde kendisinden daha karizmatik olan bir adamın saçma sapan şeyler söylediğine tanıklık etmeye başlar. Daniel nerededir, kız arkadaşı nereye kaybolmuştur? Tüm bu sorular kafasını kurcalayadursun, eninde sonunda bir kaza yaptığını hatırlar ve kendisine bir şey anlatmaya çalışan arkadaşın kendisi için arafta kaldığını ve burdan kurtulup sevgilisine yeniden ulaşmak istiyorsa dört şeytani generalin icabına bakması gerektiğini ifade eder. Daniel, sevgilisini yeniden görmek istiyorsa bu hergelenin söylediklerini yerine getirmek zorundadır ve boyun eğerek noter huzurunda onunla bu anlaşmayı imzalarlar. İşte bu noktada sazı elinize alıyor ve Cüneyt Arkın profiline bürünebiliyorsunuz. Siz isterseniz Kadir İnanır da olabilirsiniz. Seçim sizin tabii...

Painkiller, başında da söylediğim gibi vur, kır, parçala bu maçı kazan modunda bir yapım olarak raflardaki yerini yıllarca süslemiştir. Bir süre sonra hikaye umrunuzda olmadan önünüzdeki yolu kim tıkmaya çalışıyorsa onun icabına bakarak devam etmeye çalışıyorsunuz. Birbirinden güzel farklı mekan tasarımları, düşman ve silahlardaki çeşitlilik, seslerin ürkütücü yapısı ile müziklerin adamı gaza getirmesi bir araya gelince pek de hikayeye odaklı yaşamasam da olur diyerek deşarj olmanızı sağlayan bir oyun ortaya koymaktadır. Oynadıktan sonra bedeninize sakinleştirici verilmiş gibi rahat hissediyorsunuz. Bu da sürekli üzerine gelen dünya kadar düşman olunca ne kadar çeşitlilik olursa olsun bunlar damperli kamyonla sülalece gelmiş ya da sürekli aynı şeyleri mi yapıyoruz nedir düşüncesini göz ardı etmemizi sağlıyor.

Painkiller: Black Edition, Painkiller ve Painkiller: Battle out of Hell oyunlarını bize sunarak bol bol eğlenceli saatler vaat eden bir yapım olarak kendisini ispatlamayı ve adından söz ettirmeyi fazlasıyla başarıyor. Stresli bir gün mü geçiriyorsunuz: bir doz painkiller almanız yeterli olacaktır. Söylemedi demeyin, sonuçta eski topraktır: onu hafife almayın derim.

Dipnot: Painkiller'a inceleme yazamadığım için (Steam sağ olsun güzel bir bug var ve düzeltememiş) incelememi buraya ekleme mecburiyetince kaldım. Hell & Damnation da hemen hemen ilk oyunla benzer bir hikayeye sahip olmaktadır, tek farkı artık sevgilisine ulaşamayacağını düşünen bir adam vardır ve şeytanın teki onu ikna edip, yeniden yola koyulmasını ister ve onu yeniden görebileceği yönünde olmadık yeminler ederek Daniel'ı ikna eder. Mekanlar ilk oyunların (Painkiller ve Painkiller Battle out of Hell) grafiksel olarak geliştirilmiş halidir. Bunun haricinden önünüze çıkan düşmanları her zamanki gibi tokatlayabilirsiniz. Bu oyun da tavsiyem olmakla birlikte oldie but goldie diye tabir ettiğimiz ilkleri oynamadan buna başlamamanız tavsiye edilir.

ELİNE DÖNEN BIÇAKLI BİŞEY VERİYO ÜSTÜNE 15 KİŞİ KOŞUYO HEPSİNİ DOĞRUYON AQ EFSANE BİŞEY

yaw o dönen kasap şeysi için oynarım

Painkiller Hell & Damnation gerçekten güzel oyun ben sadece oyun kartlarını almak için indirmiştim fakat oyunu oynayınca sevdim oyun Serious Sam tarzı oyun yaratıklar, ruhlar falan var o tarz oyunları sevenler oynayabilirler.Oyunu kartları aldıktan sonra bırakacaktım fakat oyun gerçekten güzel oyun bu yüzden devam ettim ve daha oynayacağım.Oyunda öldürdüğünüz ruhlardan yeşil bi top gibi birşey çıkıyor onları mutlaka alın o size 1 can ekliyor.Şu büyük ruhun size verdiği silahı kullanın kurukafalı olan onu sağ tıkladınız mı yeşil birşey atıyor o düşmanları etkisiz halde bırakıyor tabi bir süre tutmanız lazım ben hep öyle yapıyorum böylece öldüklerinde yeşil şeyleri toplamaya gerek kalmıyor.Ve öyle öldürdükten sonra silahtaki gözler yeşil yanıyor öyle yaparken bu sefer ateş tuşuna basıyorsunuz 2 3 adam sizin tarafınıza geçiyor ve düşmanları yok ediyorlar tabi ölmedikleri sürece.Herkese tavsiye ederim.

Painkiller Hell & Damnation nedir ?
2004 yılında çıkmış Painkiller Black Edition'ın remaster edilmiş halidir.
Black Edition'dan kısaca farkları:
-yeni silahlar
-yenilenen arayüz
-sadeleştirilmiş tarot kartları
-müthiş tasarlanmış haritalar
-yeni haritalar(dlc lerle beraber baya baya fazla)
-ulaşılması zor secretlerin yerleri değiştirilmiş, daha insancıl olmuş
-grafikler baya iyileştirilmiş
-bir ton içerik
-başarımlar
-co-op modu (normalde sevmem ama bu oyuna iyi gider)
-solo survival

Oyunun hikayesi:
Başlangıçta mutlu mesut yaşayan Catherine ve kahramanımız bir gün araba kazasında hayatını kaybederler. Kahramanımız kaza sonrasında bir tür boşlukta ( muhtemelen Araf tarzı bir mekan ) kalarak yaşamını devam ettirmektedir. Cennet cehennem arasındaki bu boşlukta Catherine' i arayan kahramanımız artık bıkmış ve hiçbirşeye ulaşamadığı için umutsuzluğa kapılmıştır. Tam o sırada şeytanla karşılaşır. Şeytan ona bir teklifi olduğunu söyler. Kahramanımız bunu önemsemez çünkü artık onu hayata bağlayan birşey kalmamıştır. Şeytanı önemsemez. Fakat şeytanın kahramanımıza ihtiyacı vardır. Bunun üzerine Catherine'i geri getirebileceğini ve eski günlere dönebileceğini söyler şeytan. Kahramanımız Catherine'in artık yok olduğunu düşünerek onu umursamaz. Ama şeytan ısrarcıdır. Ona Araf'ın en güçlü silahlarından birini verir. '' Bu silahla benim istediklerimi getirirsen bende senin isteklerini yerine getiririm. '' der. Kahramanımız bunun üzerine kendine bir amaç olarak belirlediği bu yolda yürümeye başlar.

Eksiler:
-Remaster olduğu için neredeyse ilk oyunun aynısı normal olarak :D.
-Steam versiyonunda internetsiz girerseniz oyundan atıyor.

TAM STRES ATMALIK

'2004-2005'e gidip şöyle güzelce maziyi yaşayalım.' der misiniz? Cevap evet ise beklemeyin, alın. Eklemeler ve çıkarmalar olmuş; ilk oyuna cover gibi olmuş. İyi olmuş, güzel olmuş. Eksik bölümleri de dlc'ler ile tamamlamışlar.