Lone survivor to psychologiczny horror z elementami przygodówki (jest tu sporo zbieractwa) i survivalowym sznytem (głód i brak snu mają wpływ na samopoczucie postaci). Pomimo oszczędnej, acz pięknej oprawy - a może dzięki niej - gra portafi przerazić bardziej niż niejeden wysokobudżetowy tytuł. Spora część zabawy rozgrywa się poza ekranem, w wyobraźni gracza, a inspiracje Silent Hillem są więcej niż wyczuwalne. Należy również nie zapomnieć o delikatnym, lecz znakomitym soundtrackiem, który nadaje grze niezwykły klimat.

Dotknięty amnezją bohater budzi się w mrocznym świecie, w którym nic nie jest takie jakim się wydaje. Wraz z nim doświadczamy przedziwnych wizji, ale też walczymy z tym, co czai się w ciemnościach.
To oniryczna, przerażająca podróż, w którą warto się wybrać.

ZALETY:
+ gęsty, ponury klimat
+ autentycznie porafi przerazić i robi to w naprawdę mądry sposób
+ sporo niezłych patentów (koniecznośc jedzenia, snu etc.)
+ genialna oprawa audiowizualna
MINUSY:
- nie da się zmienić klawiszologii, a jej podgląd jest dostępny tylko w jednym pokoju
- brak kart kolekcjonerskich

Jeżeli nie grasz w gry dla grafiki a dla klimatu i całkiem interesującej fabuły to Lone Survivor: The Director's Cut jest dla Ciebie.Super gra.Czekam na spolszczenie

Lone Survivor is a 2D psychological survival-horror game that pulls a lot from David Lynch and the Silent Hill series. I originally played it back when it came out from the developer's website, and have played through it a few times since also on Steam and on the PS3.

You play as a nameless character who is stationed in an apartment in a ruined city. Each day is a struggle, with limited supplies and draining willpower. Our character decides that he doesn't want to die alone, and sets off to find someone else to give meaning to his minimal existence. As he ventures out, he does meet other characters, but they all seem rather odd. Are they real, or a figment of his imagination? Is everything as it seems, or just an illusion?

The game has atmosphere in spades. While the graphics are low-res and pixely, the game has a fundamental understanding of the effect minimalism can have on games; like the original Silent Hill or Resident Evil, your mind fills in the blanks of details. Everything is just detailed enough to make out what everything is, but minimalistic enough that your imagination fills in the blanks. The game also utilizes some nice lighting and fog effects to help add to the atmosphere.

The audio is fantastic, with moody and stylistic music, wonderful sound design, and while unsettling, adds so much to the experience.

The game doesn't have jump-scares, but rather mood to unsettle and oppress you. Some will find this decision to make the game ultimately not very scary, but it remains tense and unnerving through tough obstacles and strange moments.

The game is a bit cryptic, which might turn some off from the title. Something that most may not see coming is that our character has human needs for things like sleep, food, and rest of mind. If you don't take good care of your character, it effects him. And to take good care of him means to search around for things that may help, such as gas for his stove to cook things or a game system and batteries to use to play it with. You collect food and supplies from the environment, and from utilizing these elements you can help tend to your characters needs. Or you can not, and just do the minimum effort to get by.

But choice in gameplay matters here. The game has about six different endings (one of them is a slight alteration of another ending though), with four available on the fist playthrough. Which ending you head towards is not determined by simple A or B choices, but by how you play the game. And most everything effects it. How often do you eat? How often do you sleep? Do you use the transfer mirrors to return home? Do you indulge in side-quest? Do fun but meaningless things to help your sanity? Do you help or hurt this guy? Do you kill or avoid enemies? All these choices add to an unseen score (that they finally show you after the credits) which determine which ending path you're going on. Well, that is except one ending, where you need to do a secret side-quest to obtain it.

There are a few points the game drags on a bit, particularly of note in the basement segment where your map is near useless and maneuvering can become rather confusing. After completing the game for the first time, you'll probably have more questions than answers. To really get the full experience of Lone Survivor means to play the game more than once, in fact certain areas, side-quests, and endings aren't even available until the second playthrough. This kind of commitment will turn some off from the game. And for some the survival element will feel superficial, as the game essentially will give you anything you need if you don't mind gaining 'ending points' to go on a certain bad ending path.

But it's also probably one of the truest Silent Hill games to release since Silent Hill stopped really being SH, and is one of the best 2D horror games to exist. To really dig into the game requires hard work to keep your sanity up and your spirits high, and rewards those that dig into the game's systems and figure it all out.

Lone Survivor is atmospheric, and in my opinion, one of the best 2D horror games in terms of atmosphere, and one of my personal favorites. It has sim-like mechanics not all will care to manage, but those that delve into it will be rewarded with interesting story twists, revelations, and new areas. It needs to be replayed to be fully experienced, but likely will attract a niche audience with its surrealism and mysterious storyline. For those less interested in the strange, there is a pretty solid old-school styled survival-horror game here. It may not have all the bells and whistles, but it's an ominous adventure while it lasts.

Świetny horror. Grając w te gre czułem strach,niepokój i lęk. Grafika: jest uboga ale właśnia ona zmusza nas do użycia wyobraźni 5/10, Dzwięk: Świetna muzyka oraz dzwięki 10/10, Rozgrywka: Parę zagadek, bardzo powolna i toporna walka, jednak gra się w to bardzo dobrze 7/10, Fabuła: Świetna 10/10, Klimat: dwa słowa: Silent Hill 10/10, Strach: jedna z najstraszniejszych gier (a napewno lepsza od Outlasta) 8/10. Ogólnie gra dostaje 9/10 jeden z najlepszych horrorów w jakie grałem.

Bardzo dobry Survival Horror łączący ze sobą elementy zręcznościowe i przygodowe. Jeśli lubicie zakręcone klimaty w stylu Silent Hill to coś w sam raz dla was. Ciekawie opowiedziana historia, klimatyczna muzyka, system tworzenia przedmiotów, zadania poboczne i kilka różnych zakończeń do odblokowania sprawi, że spędzicie z tą pozycją wiele godzin.

Tytuł wart każdej złotówki. Polecam z czystym sumieniem.

It's one of these titles, that makes you rethink all your life choices, can't recommend this one enough, just play it.

Twórca nazywa tę grę psychologicznym horrorem przetrwania, a ja? Arcydziełem. W grze wcielamy się w bohatera, który musi za wszelką cene wydostać się z miasta opanowanego przez potwory. Klimat jest budowany poprzez nadzwyczajne dialogi, muzykę oraz styl graficzny. Arcydzieło wypełnione tajemniczością stanowczo polecam każdemu, nawet jeśli nie miał jeszcze do czynienia z takimi typami gier.

Jeśli ktoś jest wkręcony w klimat Silent Hill'a to polecam tytuł w 100%, widać inspiracje "Cichym wzgórzem", genialne ambienty a klimat tak gęsty że można ciąć go nożem

Twórca chciał zrobić ambitny projekt, ale niestety przerosło go to. Poza specyficznym i unikalnym stylem graficznym, gra wiele więcej nie oferuje. System survivalu jest bardzo prosty. Jesz - śpisz - idziesz zwiedzać i odkrywać lokację. I tak w kółko. Poza tym fabularnie gra leży. Mało co jest wyjaśnione przez notatki lub to co mówi postać, którą kierujemy. Gra w ogóle nie powoduje jakiegokolwiek strachu. Klimat teoretycznie jest, ale na mnie nie zrobił wrażenia. Porównywanie tego "dzieła" przez niektórych do serii Silent Hill jest dalece wysuniętym wnioskiem. Jedynie co gra robi, to stara się naśladować na podstawie pewnych mechanik króla gatunku, ale myśląc o niej holistycznie, dostajemy zbędny pożeracz czasu. Z mocnych stron, to przede wszystkim poziom trudności. Trzeba uważać na ilość racji żywniościowych i wszelakich rzeczy, które mogą nam się przydać w późniejszych etapach. Dźwięk również stoi na wysokim poziomie, ale nie powodował we mnie jakiegokolwiek strachu, czy poczucia zagrożenia.

Yes, so much recommending.

Great story

Pretty scary, even when you know whats coming

NO FREAKING JUMPSCARES

Survival like crazy.

I'd love this for linux. PLEASE. Also maybe an infinite mode? If it's possible, that'd be really cool. You know what, screw that make a sequel and make it better than the first game.