Grę skończyłem po ok 70godz. Robiłem wszystkie questy, przejmowałem budynki, czyściłem mapki z mobów, pod koniec gry zostawiłem chyba maks 5 jednostek, które miały b. wysoki poziom, więc dopiero przed finałową walką bym się z nimi zmierzył. Gra wymaga kilku poprawek, balansu-poziomu trudności, jak i kilka rzeczy by się zdało, które by ułatwiły grę(poprawiły). Kupiłem grę w dzień premiery i nie żałuję wydanej kasy, bardzo dobra gra, szczególnie że grywalna i nie ma z nią problemów jak z innymi grami :P

Fabuła może nie rzuca na kolana, ale jest ok, walki potrafią się ciągnąć/dłużyć, pod koniec gry było czuć lekki grind i znużenie. Optymalizacja b. dobra, nie było z grą problemów, żadnych crashy, spadków fpsów.
Może i to nie jest Disciples taki jaki był poprzednik i każdy z nas liczył, ale gra według mnie inspiruje do bycia Kings Bounty 2, tak to widzę.

Zacznę od tego, że podoba mi się model wydawniczy tej gry. Zamiast umieszczać tytuł w Early Accessie i kazać płacić graczom pełną cenę za produkt, który "ewentualnie w przyszłości" może wyewoluować do dobrej gry, twórcy wyłożyli karty na stół i udostępnili darmowe demo, które zawiera ok. 10 % zawartości tytułu (ponoć plus minus 8h rozgrywki). Mnie gra kupiła po 2,5h, a podchodziłem bez żadnych oczekiwań i wątpliwości, jako że nie grałem w żadne wcześniejsze części Disciples.
Czym jest zatem Disciples:Liberation? Najłatwiej mi opisać tę grę jako połączenie King's Bounty z Heroesami w nieco mroczniejszej scenerii. Mapki zwiedzamy sobie naszym bohaterem jak w Heores VI widząc jedynie konika i powoli odkrywające się połacie terenu. Eksplorujemy, prowadzimy dialogi z napotkanymi postaciami i jeśli trzeba to walczymy. A walka odbywa się w systemie turowym na oddzielnych planszach, z wykorzystaniem punktów akcji, specjalnych umiejętności jednostek oraz cech terenu - jest trochę kombinowania z flankowaniem i odpowiednim pozycjonowaniem jednostek, więc aspekt militarny to silny atut całego D:L.
Mamy również rozbudowę naszej bazy, którą stanowi mityczne miasto Yllian, gdzie możemy pogadać z kompanami, rekrutować i ulepszać jednostki oraz poznawać zaklęcia, a także bonusowo pozwiedzać lochy tego miasta. A skoro o kompanach mowa, to możemy mieć maksymalnie dwóch u boku, mają specjalne umiejętności i osobną pulę questów. Nasze decyzje podejmowane w trakcie gry mogą spowodować nawet ich dezercję, więc trzeba uważać, na co się decydujemy (o dużej roli wyborów w tej grze piszę niżej). To, że zbieramy ogromne ilości sprzętu, drzewko rozwoju głównej bohaterki jest bardzo rozbudowane i sporej liczbie zaklęć nawet nie wspomnę, bo to standardy gatunku :)
To, co wyróżnia Disciples to solidne doszlifowanie każdego aspektu gry. Jak na razie nic nie zgrzyta i wydaje się, że tak już zostanie, choć daję pewien kredyt zaufania Disciples, gdyż za mną dopiero pierwszy akt w grze. Dużo frajdy poza taktycznymi starciami, daje także system progresji, gdzie po każdej walce jest pole do ulepszenia czegoś w ekwipunku swoim lub sojuszników, nauczenia nowych zaklęć czy sprawdzenia nowych jednostek. Wszystko się świetnie zazębia i pozwala przypuszczać, że ten stan się utrzyma do końca gry, która powinna trwać długo, bo fabuła jest mroczna i odpowiednio zagmatwana, z obietnicą, że zwiedzimy wiele krain w świecie gry, spotkamy mrowie postaci, z których część do nas dołączy, zrekrutujemy mnóstwo jednostek (są ich 4 tiery, ja na razie mam tylko kilka z pierwszego z nich), stoczymy rzesze bitew i zbierzemy całe tony sprzętu (wymaksowanie pierwszej mapy Plains of Widows, którą można potraktować jako prolog zajęło mi 4h, choć gdybym nie grał wcześniej w demo to pewnie można by doliczyć godzinę więcej).
Warto docenić też rolę decyzji podejmowanych w grze. Jest ich mnóstwo i realnie wpływają na przebieg zarówno głównej, jak i pobocznych historii, a także na relacje z towarzyszami i frakcjami w grze. Już w prologu wielokrotnie głowiłem się nad tym jaką linię dialogową wybrać. Po dość jednotorowym King's Bounty II była to miła odmiana.
Żeby nie było tak słodko to widzę dwa problemy, które można potraktować jako wady i lojalnie przed nimi ostrzegam. Po pierwsze gra jest na razie zbyt łatwa i ten problem jest poruszany w dyskusji na jej stronie na Steamie. Mam nadzieję, że twórcy coś z tym zrobią. Odradzam kupowanie edycji Digital Deluxe, bo dodatki z niej uczynią prolog, który już jest łatwy zbyt trywialnym, a przez to nudnym. Walki w nim poza pojedynczymi wyjątkami nie sprawiają żadnych problemów i nie straciłem w nich żadnej(!) jednostki. Druga kwestia, to brak polskiej wersji językowej. Przy naprawdę sporej ilości tekstu może to stanowić niedogodność dla wielu graczy. Ale i tak warto dać D:L szansę.

Gierka całkiem ciekawa, jednak jest to coś całkiem innego niż disciples 2, w które miałem okazję grać w dzieciństwie. Gra idzie bardziej w kierunku RPG, miejscami przypomina trochę baldurs gate. Gierka fajna, jednak jak ktoś liczy na rozgrywkę w stylu poprzednich części to się zawiedzie.

Here's a bullet point style review to talk about the good things and bad things of Disciples: Liberation.

DISCIPLES 2 - This is NOT a follow up to Disciples 2. Yes, that's disappointing because many of us adored that game. HOWEVER, this is still a good entry into the Disciples catalog, even if it doesn't mimic the second game. If you can put that to the side, you might like what you find here.

GRAPHICS - This game is gorgeous. Every environment was clearly crafted with care. Tons of beautiful little details in the environments. The models of each unit look great - you can really zoom in on them and appreciate how well done they are. Likewise, zooming in and watching the animations of combat is really satisfying as well.

SOUND/VOICE ACTING - The original theme is great. This game doesn't have a ton of tracks, but what's here is well done. I did wish there was some variation in combat music because it got pretty old after a while. Sound quality overall was excellent, lots of satisfying audio through combat, spells and environment ambience. The voice actors here were all clearly very talented. Some of the direction of that voice acting was occasionally strange (e.g. a well established and clever demon sounded like a little old lady which I thought was odd) but despite that, the voice acting is quality. Ejamar was a particular favorite, his random maniacal cackles were a delight every time and the way the voice actor delivered every line was just *chef's kiss*

DIALOGUE - Dialogue was mostly great. However, one of my biggest issues with this game is the side dialogue among your party members. You might enter a new area or pass by a notable landmark and your party will have something to say about it. These conversations are NOT voice acted, but shown through text. That text pops up in the lower left hand corner of the screen and is small enough to be easily missed. By the time I'd notice my character was having a conversation, I'd have missed part of it and there was no way to repeat it. It's just flavor, but if they went to the trouble to put it in the game, I wish they'd make it harder to miss.

DIFFICULTY - I've seen this particular complaint pop up a lot in negative reviews and a lot of people think the game is too easy. I am guessing that likely these reviews were made while in the first act of the game because frankly the first act is fairly easy. It does get more difficult. By the third act of the game, I lost a lot of units in battles.

STORY/LORE - The lore is RICH. There's a lot here, it's interesting! The problem is that there's an awful lot of it and there's no lorebook. There needs to be something to reference, because it was easy to get lost in it a bit. A lorebook would have served this game well.
The story of this game felt disjointed. Between the first 25% of the game and the last 10%, I was fairly confused about what my real purpose was from a story standpoint. I do think they tied it together in the end so that it was much more cohesive, I just feel something was missed here with the storytelling. And time is VERY vague. At some point in the game I realized that what I had been playing was meant to represent years passing. And I didn't get that sense AT ALL from the storytelling. I have read that subsequent playthroughs will offer more story.

GAMEPLAY/REPETITION - Gameplay feels good. If you've ever played any of the Might and Magic games or other Disciples titles, you'll know what to expect. Combat flows well and I like that between battles you traverse the map and gather resources, etc. It's a solid gameplay loop.
The problem comes in with the main complaint I keep reading - the repetition of the battles. There are far too many trash mobs/battles in this game. My playthrough landed me at about 77 hrs of played time and that was using the conquer function whenever I could (when it worked, more on that later). Frankly, that's too long for a game of this nature in my opinion. Even moreso because this game was designed to be played more than once. Without spoilers, this game was 100% intended to be a multiple playthrough game. And though I mostly enjoyed my time with this game, after 77 hrs I don't really feel like playing it again. I've read that subsequent playthroughs are a lot faster though can't verify that myself. Looking at how many people beat the game on Steam (the end game achievement currently sitting at a mere 15% of players), it looks like a lot of people might agree that this is too long. I think eliminating more of the random battles might be a good way to cut down on some of the time on this.
The other complaint I've seen is that there aren't many units in this game and on that I disagree. There are four factions, each of them with four tiers of units and each tier with multiple units. There are plenty of different units to battle or use. There are more than 50 units in this game though, so truly the variety is a non issue.

ROMANCE/COMPANIONS - I love romance storylines in my games. So when I saw this would include romance, I was so excited. I absolutely love getting to know my companions in games. Uncovering who they are and what their history is. Romance aside, this has good character building. Every companion here was interesting and fun to learn about. I've said it before, Ejamar was fantastic. I see a lot of love for him in the community and for good reason. Also Illmeren really grew on me. I think at first she seemed quite stereotypical but I love where her character development took her.
Specifically the romance? Very underwhelming. It really boils down to 1 scene. There's a little tribute at the end of the game for your romance but aside from 1 significant moment in the game the romance is barely present. In fact, after meeting the romance option I took and immediately expressing "interest" to this character, the next time I spoke with my companions it was hinted at quite strongly that he was interested in another companion. And then romance never came up again until later in the game when you have a nice scene alone with your companion of choice. And that scene was good, really well done, brings you some more insight into that character. And when it's over, it's like it never happened. Your companion never addresses you like you have a special relationship or anything. That was disappointing. In this way, the romance felt very tacked on.

BUGS/CONQUER FUNCTION - I encountered very few bugs in this game. I had a bug 1 time where I was stuck on the victory screen. I also had a bug a few times where the top unit turn order bar was out of sync with who was actually having a turn. It happened maybe 3 times and ultimately had no bearing on my gameplay. The one BIG problem I encountered I don't think was a bug, but rather a function of it's design and that's the conquer ability.
In the game, there is a button to "conquer" a fight without doing the actual fight. The idea behind it is when you were well out of the level of that group of enemies, you could just defeat them instead of doing the fight. I love this idea, because as mentioned above, there are too many trash mobs in this game. The problem is that by the 3rd act, the conquer function only seemed to work effectively about 25% of the time. Plenty of times I should have been able to skip a non story related battle and it just wouldn't let me. I went back to an older map to look for something I missed and had to battle groups of enemies that were 25+ levels lower than me! Why? I think this function should be more consistent. It's a great idea and I love it's inclusion in the game.

TLDR - Disciples Liberation can be a fun, well done entry into the genre. It's not Disciples 2 Redux, but what's here is solid enough to stand on it's own. It runs too long and battles can be a bit tedious, especially towards the end of the game. Despite that, it's still one I'd recommend for gamers who like the turn based battle games and interesting companion characters.

If you're a die hard fan of Disciples 1 & 2 and hated 3rd for what they've done, than I doubt you'll enjoy this one.
If you enjoyed Disciples 3 on the other hand than you should like this one aswell.
If you're new to the series don't worry, all important story bits are explained, no prior knowledge is required to enjoy the story.

Świetny gameplay. Mechaniki satysfakcjonująco dopracowane. Z marszu przeszedłem ją jeszcze raz w Liberation mode.

Początkowe walki dają naprawdę dużo satysfakcji. Efekt "pługu śnieżnego" deweloperzy odsunęli naprawdę na sam koniec gry gdzie jest więcej walk z bossami.

Co do klimatu. Nie jest już taki mroczny jak w Disciples 1 i 2 (Resurrection i pochodne, przemilczam ;) ), ale w miarę wszystko trzyma się kupy ale widać, że starano się nie popadać w patos. Akceptowalne.

4/5, 7/10, co tam kto woli.

Gra jest jeszcze, realnie, na etapie późnej bety, ze starych czasów(sprzed ery ubisoftu).

Pomimo tego, czekam na dodatki, bo widać talent deweloperów.

Mamy kolejny tytuł utrzymany w klimacie taktycznych walk, bitew, a także elementów RPG. Jak wyszło?

Na wstępie pragnę zaznaczyć, iż NIE jestem obeznany z marką Disciples, zatem moja opinie odnosi się tylko do tego tytułu, który recenzuję.
Zaczynamy z prostą misją, kolejny kontrakt - nadto marny, musimy to zrobić, bo nic innego do wykonania nie mamy. Lądujemy w Dungeonie, gdzie bawimy się troszkę w stylu Diablo jeśli chodzi o eksplorację, co prawda nie rozbijamy skrzynek, beczek, ale biegamy w poszukiwaniu dalszej drogi, są dźwignie otwierające przejścia, są też wrogowie, którzy ruszają na nas tylko jak zostaniemy zauważeni.
Jak wygląda bitwa? Podobnie jak ta z serii Heroes of Might and Magic, ale trochę inaczej, rzekłbym, że nawet ciężej. Każda jednostka/kompan/bohater ma swoje, hmm... Kryształki:
Czerwony - odpowiada za użycie umiejętności;
Niebieski - odpowiada za ruch zgodny ze statystyką postaci;
Żółty - Jest takim "Jokerem", który odpowiada i za ruch i za atak;
Nadto, jeśli pozostanie nam którykolwiek kryształek w turze, a my go nie wykorzystamy, wtedy przy zakończeniu ruchu zyskujemy:
Czerwony - Status Protected do końca tury;
Niebieski - +20 do inicjatywy w kolejnej rundzie;
Żółty - Daje efekt dwóch wyżej wymienionych;
Również w grze tej mamy bonusy do ataku/statystyk nie tylko dzięki magii, ale chociażby jeśli użyjemy Flanki, czyli nasze dwie jednostki będą stały: Jedna przed wrogiem, druga zaś za nim.
Warto wspomnieć, że sama bitwa wymaga myślenia i nazwałbym to nawet takim strategiczno-taktycznym Souls-Like.
Posiadamy naszą kwaterę główną, która z początku jest co prawda ruiną, lecz możemy śmiało ją ulepszyć, wybudować, co za tym idzie? Więcej bonusów, nowe jednostki, a także ich trening, itd. etc. Jednakże aby wznieść nowe budowle musimy pozyskać schematy, które gdzieś tam na Świecie są poukrywane. Żeby zaś rekrutować nowe jednostki trzeba zwiększyć poziom Zamku, a także wybudować poszczególne budowle, a żeby zaś je wybudować potrzebujemy materiałów, te albo znajdujemy pojedynczo leżące na Świecie, albo mamy możliwość zdobycia Kopalń, Tartaków, Kamieniołomów, są one pilnowane jednak przez strażników.
Oprawa audiowizualna jest przyjemna zarówno dla ucha jak i dla oka, nie mamy kolorowych elementów, Świat raczej jest utrzymany w ciemnych barwach.
Jak na grę RPG przystało mamy drzewko umiejętności, które obejmuje Walkę, Magię, a także ścieżkę Nephilim, która dodaje różnego rodzaju benefity, nadto podczas naszej podróży będziemy borykać się z decyzjami moralnymi, czy kogoś zabić, oszczędzić, czy powiedzieć coś w niesmacznym stylu, a może romansować lub zdać się neutralnie na charakter naszej głównej bohaterki. To tak zwane "Wybory mają Znaczenie".

Jeśli macie ochotę zobaczyć premierowy odcinek to zapraszam bardzo serdecznie na kanał YouTube. Każdy sub, każda łapka, komentarz to cenny dla mnie znak, że robię coś właściwie. :)

Twitch.tv/NgeloQuerro

https://youtu.be/izT-SIY8ZOk

Czy to będzie recenzja? NIE
Czy dowiecie się z tej wypowiedzi czy warto kupić? NIE
Będą to moje pierwsze wrażenia po pierwszym posiedzeniu które miało trwać 15 minut a trwało 4 godziny.

W kilku zdaniach:

Grafika jak każdy widzi. Nie jest pstrokato, nie ma tęczowych jednorożców. Czyli co? Jest ok czy nie? Jasne, że ok. O to chodziło.

Muzyka jest? Jest. Jaka jest? Przyjemna, tajemnicza, intrygująca. Jednym słowem pasuje.

Gameplay jest odmienny od tego co myśleliśmy (weterani poprzednich części). Miasto jest jako osobna lokacja gdzie przenosimy się za pomocą portalu, Nie ma podziału na wybór frakcji, to znaczy jest ale inny. Mamy 4 stronnictwa. Ludzi, Demony, Nieumarłych i Elfy. W jednym mieście i sami decydujemy czy chcemy jednych czy drugich. Bohater następnie przemierza lokacje na mapie gdzie eksplorujemy w poszukiwaniu artefaktów, surowców, questów głównych i pobocznych. Nacisk jest bardziej na część RPG a mniej na strategię. Rozmawiamy z napotkanymi postaciami, Mamy różne ścieżki dialogowe. Wybór należy do nas czy skłamiemy, zaatakujemy czy może poflirtujemy. Na mapie znajdujemy przedmioty zasoby. Potyczki to już coś podobnego do Disciples 3 ale o wiele lepsze.

To było by na tyle z pierwszych wrażeń.

Co mi się spodobało:
+ Grafika
+ Muzyka
+ Klimat lokacji i samego miasta stolicy
+ Rozwój postaci w postaci 3 dużych drzewek rozwoju
+ Rozgrywka wciąga (przynajmniej mnie) jak bagno
+ Czuć syndrom jeszcze jednej walki
+ Taktyczna walka
+ Design jednostek i świata jest super

Minusy:
- Jest to coś zupełnie innego niż się spodziewano a więc jeśli fan poprzednich części marudził na część III to i ta część może nie przypaść mu do gustu. Twórcy raczej bardziej na III niż II się wzorowali.
- Czasami postacie niby mówią ale nie ma żadnego podkładu głosowego na zasadzie coś jak by miało być i szybko się urywa.
- Brak polskiej lokalizacji
- Nie ma górskich klanów

Więcej nie stwierdziłem na razie minusów, bugów też nie znalazłem na razie żadnych.

Powiem Wam tak. Mnie się bardzo podoba. Jest to coś jak by King's Bounty ale bardziej poważny, mroczniejszy. Eksplorujemy Bohaterką na koniu, wędrujemy, rozmawiamy, wykonujemy powierzone zadania.
Disciplesowy jest mroczny klimat, walki gdzie nie mamy całych armii a pojedyncze jednostki które zdobywają PD.
Mnie gra kupiła. Jest fantastyczna a przyznam szczerze, że bardzo sceptycznie do niej podchodziłem.

Spędziłem setki godzin w I i II części. Odbiłem się od III i nie powróciłem do niej.
Czy Wam się spodoba Liberation? Ciężko stwierdzić ale warto dać grze szanse. Autorzy zrobili coś nowego, okraszonego częściowo tym co już było w nowej fajnej grafice.


Uważam, że Disciples zaliczył bardzo udany powrót czego nie można powiedzieć o King's Bounty.

Oceny punktowej nie ma bo gry nie przeszedłem a to co widziałem to dopiero maleńki fragment.

Gdzieś przeczytałem recenzję, że marne to Disciples, ale gra bardzo dobra. W pełni się podpisuję. Gdybym miał tą grę opisać jednym słowem byłoby to "ale". Jako, że "ale unieważnia" pierwszą część zdania, miejcie w głowie, że tu tak nie jest i można je sobie przestawiać zależnie od tego, co dla kogo ważniejsze. Trochę łatwa, ale naprawdę grywalna. Działa płynnie, ale ma swoje bugi, więc warto samemu zapisać co jakiś czas. Pomysł z kompanami bardzo ciekawy, a Ejamar rządzi, ale żal drzewek rozwoju. W prawdzie możemy w miarę rozwoju rekrutować silniejsze jednostki, ale jednak to nie to samo. Fabuła naprawdę wciągająca i może zależeć na bohaterach, ale mam kilka zarzutów z punktu fana serii. Jak to krasnoludy, syreny i orki wymarły? Jakim cudem? Czemu to nie jest dokładnie wyjaśnione? No....i... to całe zabijanie bogów. Żeby chociaż było interpretować. Z drugiej strony fajnie, że rozbudowali ten aspekt i dorzucili postaci. Z punktu widzenia kampanii nieźle działała ta neutralna frakcja rekrutująca co się da, ale jednak wolałbym mieć dostęp do klasycznych stolic w innych trybach gry. Właśnie, jest multiplayer online i spoko, ale żal gorących krzeseł no i wraca problem braku wyboru konkretnej frakcji i jeszcze ten sam bohater prowadzi drużynę. Przyznam, że trochę jestem zmęczony motywem nefalemów. Zwłaszcza, że tu nie było podstaw żeby dziecko anioła i demona miało aż taką moc. Pomysły na jednostki były naprawdę ciekawe i frakcje wydają się dość zrównoważone i wystarczająco różne, ale przydałyby się jednostki neutralne i znów wraca problem faktycznego braku frakcji. Cieszą liczne nawiązania do fabuły poprzednich części, ale niektóre elementy,jak np. elfie klany i to bez Ilumielle mocno mi zgrzytają. Mimo wszystko, nadal lepsze od Heroes, może od Disciples 3, ale raczej nie od 2. Takie mocne 4 na 6.

Gra bardzo wciągająca fabularnie, polecam zapoznać się z lore poprzednich części. Nieoczywiste zwroty akcji i bogate w wybory ścieżki rozwoju. Ograne ponad 100h, bardzo polecam!