Deus Ex: Mankind Divided

Gra ukończona w 31h na wysokim poziomie trudności. Starałem się robić wszystkie misje poboczne i jak najwięcej eksplorować wszystkie lokacje. Grałem tak, aby poruszać się cicho, nie wywoływać alarmów, ogłuszać przeciwników, a zabijać w ostateczności lub z przypadku. Kilka rzeczy w fabule mnie zaskoczyło, ale można śmiało powiedzieć, że twórcy planowali trylogię i ostateczne rozwiązania historii były miały zostać opowiedziane w trzeciej części. (oby tylko kiedyś powstała).

+ gameplay, skradanie się, wiele dróg dojścia do celu
+ hakowanie
+ klimat (świat+muzyka robią swoje szczególnie na słuchawkach)
+ misje poboczne
+ główna fabuła daje radę, o ile ma się na uwadze, że to tylko część z trylogii
+ przyzwoity czas gry jak na FPP

- mikrotransakcje w grze single player - nie wiem po cholerę twórcy takie coś dodawali, nie dość, że to bez sensu to mocno osłabiło pozycję gry już na premierę
- optymalizacja, grałem po prawie roku po aktualizacjach, a ciągle dało się wyczuć dropy, to na początku musiało być naprawdę słabo
- długie wczytywanie, szczególnie jazda metrem wkurzała
- drogie DLC, z tego co czytałem to nie opłaca się pod względem cena/jakość, będzie trzeba czekać na jakieś grubsze promo

Gra ogólnie jest dosyć średnio oceniana, lecz mi się grało bardzo przyjemnie, w ogóle się nie nudziłem, a i chętnie się misje poboczne wykonywało dlatego daję nawet naciągnięte 8/10.

Widok niezbyt pozytywnych recenzji nowego Deus Exa przejmuje me serce żalem, bólem i smutkiem. Jest już dawno po premierze, ale piszę tę recenzję, żeby choć trochę uratować reputację tej, dobrej przecież, gry.
Sam gameplay jest znakomity. Usunięto irytujące rozwiązania z poprzedniej części i zastąpiono je dużo rozsądniejszymi. Chociażby - koniec z przenoszeniem kilogramów batoników w ekwipunku, od teraz dysponujemy przenośnymi bateriami. Dzięki temu korzystanie z ulepszeń staje się wygodniejsze, a także można używać ich częściej. Nowe ulepszenia są przydatne i stanowią niezłe rozwinięcie podstawowego arsenału.
Projekt poziomów również zasługuje na uznanie, możliwości i sposobów na dotarcie do celu jest jeszcze więcej, niż w poprzedniej części, a do każdego pomieszczenia prowadzą minumum dwie ścieżki, choć przeważnie jest ich więcej.
Wirtualna Praga, choć ani trochę nie przypomina tej prawdziwej, jest rozbudowaną i przemyślaną lokacją. Misje są w większości przypadków ciekawe, choć niekiedy gra za bardzo prowadzi nas za rękę.
Fabuła, oprócz zakończenia, daje radę. Niekiedy jednak zdarzały się sytuacje, gdy Jensen miał dowody podane na tacy, ale nie mógł skojarzyć faktów, choć poradziłby sobie z tym nawet niezbyt rozgarnięty Seba na marszu przeciwko islamizacji, w przerwie między kolejnymi kęsami kebaba.
Minusem są postacie, główny okrutnik jest sztampowy i nieciekawy, a większość NPCów nie zapada w pamięć. Jedyną postacią, którą polubiłem, jest oczywiście Adam Jensen, choć nigdy o to nie prosił.

Naprawdę żałuję, że Mankind Divided zostało tak słabo przyjęte. Kontynuacja stoi pod znakiem zapytania, a szkoda, bo naprawdę warto dać Jensenowi szansę.

Przeznaczona dla:
☐ Dzieci
☑ Nastolatków
☑ Dorosłych
☐ Wszystkich

☼ Grafika:
☐ Ziemniak
☐ Naprawdę zła
☐ Zła
☐ Ok
☐ Dobra
☐ Piękna
☑ Przepiękna
☐ Arcydzieło

$ Cena:
☐ Kupić od razu z pełną ceną na steam
☑ Poczekać na wyprzedaż
☐ Lepiej kupić w internetowych sklepach
☐ Droga nawet na wyprzedaży
☐ Lepiej zwróć tą grę póki możesz
☐ Po prostu tego nie kupuj

💻 Wymagania:
☐ Ziemniaczany PC
☐ Niskie
☐ Średnie
☐ Dobry komputer
☑ Komputer za 5000
☑ Komputer z NASA

😓 Poziom trudności:
☐ Potrzebujesz tylko dwóch sprawnych rąk
☐ Łatwy
☑ Średni
☐ Trudny
☐ Łatwiejszy jest Dark Souls

⌚ Czas gry:
☐ Krótkie (2-8 godzin)
☐ Pare godzin (8-12 godzin)
☐ Całkiem długie (12-24 godzin)
☑ Bardzo długie (+24 godzin)
☐ Nieskończone

🕮 Fabuła:
☐ Brak
☐ Wciąż lepsza od Zmierzchu
☐ Może być
☐ Dobra
☑ Fantastyczna
☐ Najlepsza

😡 Bugi:
☐ Gra nie powinna zostać nigdy wydana
☐ Bugi niszczą ją
☐ Dużo bugów
☐ Mała ilość ale bugi obecne
☑ Ledwo widoczne
☐ Brak bugów

Bardzo dobrze grało mi się w tą część, lepsza niż poprzednia, ciekawa fabuła, piękna grafika i masa zbieractwa. Polecam!

Człowiek kontra Maszyna.

Czwarta odsłona z pod serii Deus Ex z tytułem Rozłam Ludzkości stworzona przez Eidos Montreal z myślą na platformę PC używająca biblioteki DirectX 12 oraz na konsole ósmej generacji PS4/Xbox One.

Akcja rozgrywa po 2 latach tuż po wydarzeniach z poprzedniej części Buntu Ludzkości,kiedy ulepszeni ludzie z bioszczepami zaatakowali zwykłych mieszkańców,doszło do podzielenia osób bez modyfikacji w poszczególnych osiedlach,dosyć dobrze nam znany Adam Jensen mamy zaszczyt zagrać nim jako ponownie w agenta razem z grupą Task Force 29 powołana walką z terroryzmem i grupą hakerów.

W poprzednich odsłonach mieliśmy wybór pomiędzy zabijaniem lub ominięcie kłopotów tutaj mamy z tym samym do czynienia,wybrałem ścieżkę bez zabijania poznawając sztuczną inteligencję wrogów oraz poznanie terenów co pomoże mnie przejść grę drugi raz,czyli mamy tutaj do czynienia z grą akcji oraz trybem skradania który został znakomicie zrobiony pod gracza abyśmy mogli wybrać co nam się podoba.

Zdolnościami jakie dysponuje nasz bohater są ogromne,dzięki wszczepom możemy hakować wieżyczki,kamery czy użyć maskowania na kilka sekund przejść między wrogami niezauważalnie,to była moja ulubiona zdolność którą używałem często,w dalszym etapie gry dostajemy nowe umiejętności,niestety pasek energii jest krótki co ogranicza nasze umiejętności na chwilę ładując biokomórkę wskoczy nam pełen pasek.

Warto jednak mieć na uwadze,podczas wyborów jakie dokonujemy podczas gry ma to wpływ na zakończenie a w grze jest kilka zakończeń czy oszczędzamy wroga lub ratujemy zakładników,również rozmowy z różnymi osobami wpływa na główny wątek fabularny,same dialogi są rozbudowane a dzięki odpowiednego implantu analizujemy stan psychiczny rozmówcy.

Silnik graficzny Dawn Engine został stworzony ze współpracą AMD jak wspominałem na ósmą generację oraz PC,na tą ostatnią platformę wykorzystano bibliotekę DirectX 12 którą sam miałem okazję sprawdzić,i graficznie wygląda całkiem obiecująco chociaż optymalizacja daje we znaki dopiero na maksymalnych ustawieniach graficznych co wymaga już mocniejszą konfigurację komputera.

Według Mnie :
9/10

+
Grafika
Fabuła
DirectX 12
Nowa Gra Plus
Kilka Zakończeń

-
Problemy z Płynnością
Długie Loadingi

Sequel z masą usprawnień, który cierpi na ogromny problem z przeciętną historią.

Od incydentu na Panchei minęło kilka lat, świat wygląda zupełnie inaczej niż u zarania rewolucji technologicznej. Osoby z wszczepami są teraz na celowniku władz i opinii publicznej. Jensen pracuje dla specjalnej jednostki operacyjnej powstałej w ramach Interpolu i usiłuje rozwiązać zagadkę tajemniczych ataków terrorystycznych, które na nową rozkręcają spiralę przemocy - z jednej strony mamy tu oczywiście odrutowanych i walczące o ich prawa organizacje, z drugiej strony coraz bardziej nieufnie podchodzące do ulepszonych rządy i resztę społeczeństwa.

Zbieg okoliczności rzuca nas do Pragi, gdzie spędzimy większość czasu gry, choć odwiedzimy także kilka innych miejsc - przygodę rozpoczniemy tak naprawdę w Dubaju, a zakończymy w Londynie. Lokacje są bardzo dopracowane, duże i bardzo przyjemnie zwiedza je się niezależnie od tego, jaki styl gry preferujemy. Praga podzielona jest na dwie części, pomiędzy którymi podróżujemy za pomocą metra. Obie są spore i myszkowanie po ich zakamarkach sprawia sporo frajdy. Już po chwili orientujemy się, że większość budynków to nie tylko ładnie wyglądające zapychacze przestrzeni, ale możemy próbować dostać się do nich, szukając ukrytych przedmiotów i zbierając informacje o świecie, w którym żyje Jensen.

Bardzo odpowiadał mi taki nienachalny sposób wciągania gracza w historię świata gry. Z odczytywanych maili i przeglądanych gazet wyczytujemy rosnącą paranoję, która prowadzi do tworzenia gett dla osób ulepszonych, prowadzi do podzielenia rodzin, rozłamów dawnych przyjaźni, niszczenia karier pracowników, których jeszcze niedawno uważano za osoby niezastąpione. Niestety, główny wątek fabularny rozczarował - zbyt wiele tu oczywistości, grania na czarno-białych schematach. Szarość poprzednich części Deus Exa (z Human Revolution włącznie) wyparowała z tego świata, pozostawiając tylko kilka interesujących smaczków.

Jeżeli chodzi o gameplay, to DE:MD kapitalnie rozwija to, co znamy z poprzedniej części. Ilość dostępnych gadżetów wzrosła, a zyskały na tym nasze możliwości związane ze skradaniem się, ale nie tylko. Kuloodporna tarcza Tytan zamienia nas w żywy czołg na polu bitwy, a wystrzeliwane z rąk nanoostrza będą siały popłoch wśród większych grup wrogów, gdy tylko dorobimy się dodatku, który sprawia, że wybuchają po trafieniu w cel. Trudno mieć jakieś większe pretensje do tego aspektu gry - przeniesiono wszystko to, co już raz zdało egzamin i dodano sporo elementów, które sprawiają, że weterani Human Revolution i poprzednich, klasycznych już części serii Deus Ex, także poczują się zainteresowani.

Fabularne dlc także przynoszą sporo frajdy - Kryminalna Przeszłość to coś w sam raz dla miłośników osiągnięcia Factory Zero z Brakującego Ogniwa - dlc do Human Revolution. Także tutaj zostajemy pozbawieni na samym początku możliwości korzystania z wszczepów i chociaż możemy starać się je odblokować, to o wiele większą frajdę przynosi gra według narzuconych nam zasad - znów trzeba uważać na każdym kroku, nie da się już skorygować błędu szybkim przejściem włączeniem kamuflażu.

Kiedy kończyłem grę i podsumowywałem sobie wszystkie jej aspekty, najbardziej zawiedzony byłem brakiem interesującej historii. Ten świat aż prosił się o ciekawszego głównego przeciwnika, więcej tropów prowadzących do twórców spisku skierowanego przeciwko ulepszonym oraz niebanalne, dobrze poprowadzone postacie drugiego planu. Oryginalny Koller, boss czeskiego półświatka i radykał Marchenko do złudzenia przypominający chwilami adwersarza Geralta z drugiej części wiedźmińskiej growej trylogii to trochę zbyt mała, jak na tak rozbudowany tytuł. Z drugiej strony - przez większą część gry bawiłem się naprawdę przednio. Otwierająca grę sekwencja w Dubaju, "napad" na bank, rozpracowywanie praskiej mafii i finał w Londynie dostarczyły mi masę frajdy, nawet jeżeli fabularnie całość chwilami mocno kulała. Słowem - próbować koniecznie!

Bałem się Mankind Divided. Dałem się wkręcić w machinę promocyjną gry, a kiedy się trochę z niej otrząsnąłem doszedłem do wniosku, że i tak nie mogę sobie tej gry odpuścić, jednak pojawiły się obawy, że gra mnie zawiedzie. Całe szczęście tak się nie stało!
Deus Ex Mankind Divided to przede wszystkim kontynuacja Human Revolution. Nie ma tu nawet żadnej rewolucji w mechanice, każdy kto zapamiętał mechanikę z poprzedniczki jako drewnianą w tej części raczej zdania nie zmieni. Gra również może się wydawać mniejsza niż poprzedniczka, jednak nic bardziej mylnego, Praga jest wystarczająco duża, żeby upchnąć wszystko co potrzebują twórcy, a jednocześnie dość skompresowana, żeby przechodzenie między punktami nie było usilnie nużące.
Od strony fabularnej jest dosyć specyficznie, bo gra próbuje trzymać w napięciu, ale cały czas daje nam wskazówki co zaraz się wydarzy. Mi się to podobało, momenty, w których byłem pewny, że zaraz coś się wydarzy i tak było były dla mnie ultra satysfakcjonujące. Do tego gra zawiera trochę misji pobocznych, które również rozwijają pewne sprawy związane z fabułą. Całościowo historia opowiedziana w Mankind Divided jest moim zdaniem przynajmniej równie świetna co ta z Human Revolution, a może nawet i lepsza.
Muszę również pochwalić oprawę audio tej gry. Głosy postaci są naprawdę dobrze nagrane i zmontowane, aż chce się słuchać tych dialogów (wersja polska jest chyba obecnie jedyną lokalizacją tylko kinową), szkoda więc, że czasami są one źle zsynchronizowane z ruchami ust postaci. Za to absolutnym majstersztykiem jest soundtrack. Otoczka jaką tworzy wokół gry jest niesamowita, idealnie oddająca klimat produkcji, a także dający się słuchać kompletnie bez niej. Takie przypadki zdarzają się teoretycznie dosyć często, a przynajmniej z roku na rok coraz częściej. Każdy kto grał w Human Revolution i pokochał tamte utwory powinien zagłębić się również w muzykę z Mankind Divided.
Pośród wszystkich zalet, jest też parę wad, o których cieżko nie wspomnieć. Napisałem już o drobnych problemach z synchronizacją dialogów, jednak to nie jest największy problem rozmów. Najbardziej boli to, że postacie podczas rozmów są kompletnie statyczne, ja wiem, że nie każda rozmowa odbywa się w biegu, ale chyba mało kto rozmawia i stoi niczym słup w miejscu. Kolejną kwestią jest jakość portu PeCetowego. Nie jest to sytuacja tak tragiczna jak Assassin's Creed Unity czy Batman Arkham Knight, ale brakuje do ideału. Mimo posiadania dosyć mocnego laptopa (Intel Core i7-4750HQ, 8GB DDR3 1600MHz, GTX 980M 4GB, SSD SanDisk Ultra II 240GB) i spędzeniu prawie godziny w konfiguracji gry nie udało mi się znaleźć idealnego kompromisu między wyglądem gry, a jej wydajnością. Być może ma to związek z tym, że oczekiwałem więcej po moim sprzęcie.
Gra także nie powala jakością grafiki. Całość wygląda jakby była remasterem gry z poprzedniej generacji, a nie coś tworzone od podstaw na współczesny sprzęt. Być może ma to związek z faktem, że gra powstawała względnie długo, ale nie chcę tu spekulować, a jedynie oceniam efekt końcowy.
Czy warto więc zagrać w Mankind Divided? Jeśli nie wynika to z moim poprzednich słów, to w tym miejscu piszę, że TAK! To gra cudowna, będąca naprawdę godną kontynuacją. Wady o których napisałem giną gdzieś w locie, bo nie są najważniejszymi elementami gry jaką jest Deus Ex Mankind Divided. Oczywiście po każdej grze mogę oczekiwać dobrej optymalizacji na PC, ale tak długo dopóki gra sama w sobie jest tak genialna, to jestem w stanie przeboleć. Polecam więc każdemu, kto grał w Human Revolution, bo nowy Deus Ex to kontynuacja pełną gębą, którą można postawić przynajmniej na równi z poprzednikiem.

Szkoda tylko, że zakończenie zdaje się wołać "Kup Pan season passa". :P

Bardzo klimatyczna i wciągająca seria. Rozpoczęłam swoją przygodę z Deusem od poprzedniczki tej części - Human Revolution - na początku średnio mnie przekonywała, jednak po kilku godzinach gry, zaczęła wciągać coraz bardziej i bardziej. Ostatecznie wciągnęła na tyle, że uniwersum Deus Ex niesamowicie mnie pochłonęło, i pomimo, że tematyka cyberpunku w żaden sposób mnie wcześniej nie interesowała, zagłębiam się z ogromną chęcią poznania dodatkowych informacji i faktów na tematy zarówno wydarzeń, jak i postaci biorących udział w całej historii - w głównej mierze Adama Jensena, z którym zżyłam się dość mocno po tych kilkudziesięciu godzinach gry w trybie fabularnym.
Jeśli chodzi o gameplay Mankind Divided, nie różni się zbyt szczególnie od tego z Human Revolution, jednak HUD i menu minimalnie zostały zmienione, co po przeskoku bezpośrednio z poprzedniej do kolejnej części, spowodowało małe zamieszanie i przyzwyczajanie się na nowo do pewnych rzeczy. Fabuła MD zdecydowanie była zbyt krótka, ale gra dawała możliwość podejmowania, zarówno trudniejszych, jak i łatwiejszych decyzji, które niosły za sobą konsekwencje w dalszej części rozgrywki. Ogromna mapa Pragi jest godna poświęcenia dużych ilości czasu, by w pełni ją zwiedzić i poznać masę zakamarków, oraz trafić po drodze na kilka interesujących misji pobocznych. Moim zdaniem fabuła Deus Ex z udziałem Jensena ma gigantyczny potencjał, by stworzyć na jej podstawie serię filmów pełnometrażowych (biorąc pod uwagę wydarzenia, które już miały miejsce, oraz te, które będą mieć miejsce w przyszłości). Historia w Mankind Divided urwała się w naprawdę beznadziejnym momencie, pozostawiając za sobą mnóstwo pytań bez odpowiedzi. Jednak pewne momenty fabularne wywoływały we mnie mnóstwo emocji - od irytacji na niektóre z postaci, poprzez gniew, skończywszy na płaczu.
Jeśli chodzi o oprawę graficzną, twórcy gry solidnie się przyłożyli. Otwarty i szczegółowy świat, dopracowane elementy nie tylko otoczenia, ale i modeli postaci sprawiają, że rozgrywka staje się jeszcze przyjemniejsza. Jednym z elementów, który rzucił mi się w oczy podczas dialogów postaci jest mimika twarzy, która została świetnie zaprojektowana i pozwalała wczuć się bardziej w dany moment, czy też wypowiedzi bohaterów.
Co do ścieżki dźwiękowej, jednego z ważniejszych elementów rozgrywki - szczerze powiedziawszy, nie zrobiła na mnie większego wrażenia, zarówno OST z Human Revolution, jak i Mankind Divided. Owszem, muzyka została dobrze dopasowana do sytuacji i gdy akcja rozgrywki rozkręcała się, w uszach rozbrzmiewały mocniejsze dźwięki, gdy się uspokoiła i wracała do zwykłego tempa, melodia stawała się spokojniejsza. Jedynym utworem, który wpadł mi w ucho, był utwór autorstwa Mishy "Bulb" Mansoora, który znalazł się w zakończeniu napisów końcowych, ale wiadomo, że muzyka to głównej mierze kwestia gustów.
W sprawach optymalizacji gry, nie mogę wypowiedzieć się zbyt wiele, z racji, że gram na dość słabym sprzęcie i minimalnych ustawieniach wyciągając zaledwie 30 fpsów. Często też zdarzały się ścinki i spadki klatek do zera na kilka sekund, szczególnie podczas biegu po mieście i niefortunnie padającego deszczu. Nagłe efekty również powodowały dropy fpsów, co w głównej mierze zmuszało mnie do unikania jakiejkolwiek otwartej walki, polegania na skradaniu się i cichym eliminowaniu przeciwników. Zdarzyło mi się również trafić na kilka bugów podczas gry, głównie w misjach pobocznych, co uniemożliwiało mi zdobycie osiągnięć, niestety nie mam pojęcia czym owe bugi mogły być spowodowane. Niemniej jednak gra jest grywalna nawet na starszym i słabszym sprzęcie, a weterani tego typu gier śmiało poradziliby sobie ze strzelaniem pomimo 30 fpsów.
DLC jakie pojawiają się w grze wydają się być dość interesujące - są częściowym uzupełnieniem fabuły i dokładają kilka przyjemnych godzin rozgrywki. Jednak ich cena jest nieco zbyt wysoka. Minusem jest również to, że pakiety punktów Praxis, amunicja, czy też bronie, które dodatkowo pojawiają się w schowku po zakupie Przepustki, są do wykorzystania tylko jednorazowo. Jednak plusem jest możliwość zdobycia dodatkowych punktów Praxis do wykorzystania poprzez mobilną wersję Deus Ex GO - niestety również jednorazowego użytku, dlatego trzeba korzystać z nich rozsądnie. Tryb Breach w samej grze wydawał się mniej skomplikowany i znacznie bardziej przyjazny niż ten, który pojawia się jako osobny tytuł, ale ciekawym urozmaiceniem jest wyszukiwanie pakietów do Breach'a jak i również samych Trójkodów w głównej fabularnej rozgrywce. Podoba mi się także system osiągnięć Steam, bo trzeba się nieźle namęczyć, by niektóre z odznaczeń dla tej gry wykonać.
Podsumowując, gra naprawdę jest godna uwagi, pochłania mnóstwo czasu i jest bardzo przyjemna, zatem warto kupić i zagrać - rozrywka i emocje gwarantowane.

I TOTALLY ASKED FOR THIS!

Akcja Rozłamu Ludzkości rozgrywa się dwa lata po wydarzeniach z Ludzkiej Rewolucji. Tym razem zadaniem Adama jest znalezienie kreta oraz rozpracowanie grupy terrorystycznej odpowiedzialnej za zamach bombowy w Pradze. Trudno napisać cokolwiek więcej o fabule, bez zdradzania szczegółów, wystarczy wiedzieć że jest bardzo dobrze napisana i poprowadzona. Rozłam Ludzkości stawia oczywiście na skradanie i moim skromnym zdaniem jest ono o niebo lepiej zrobione niż w poprzedniej części. Nie musimy już zbierać mnóstwa niepotrzebnych rzeczy, ponieważ sami możemy wytworzyć baterie potrzebne do wykorzystywania części umiejętności lub interaktywnych obiektów. Mapy są kapitalnie skonstruowane i pozwalają na kilka sposobów dostać się do celu. Oczywiście można wszystkich zamordować na wejściu, no ale umówmy się - nie o to chodzi w skradankach. Umiejętności naszego protagonisty również uległy lekkim modyfikacjom, większość z nich to dobrze znane z poprzedniczki skille, jednak od początku mamy dostęp do eksperymentalnych wszczepów, które zapewniają potężną przewagę w boju. Oprawa audiowizualna stoi oczywiście na bardzo wysokim poziomie, zwłaszcza pierwsza misja w Dubaju robi ogromne wrażenie. Gra godna polecenia dla każdej osoby nie tylko lubiącej skradanki, ale również klimaty cyberpunka, wielkich korporacji i transhumanizmu.

Gra sama z siebie ma potencjał, natomiast w tej chwili odradzam jej zakup. Pierwsze 30% jest ok, ale potem czuć, ba - gra wrzeszczy z ekranu: "terminy goniły, obcięliśmy połowę fabuły". Całość jest niedokończona, wątki poobcinane, przeskakuje się z lokacji na lokację "bo tak". Gra po prostu gna do końca. Gdyby autorzy dali nam pozakańczane wątki poboczne i jakoś sensownie rozbudowany wątek główny i najlepiej bez informowania gracza co się stanie na końcu w połowie gry - byłoby dobrze.

Co gorsza - nawet na minimalnych ustwieniach gra haczy jak głupia, co chwilę blokując bohatera w dziwnych miejscach i pozycjach. ♥♥♥♥♥♥♥♥♥ sprawa jak się za kimś skradasz i nagle masz parę sekund przerwy. Na dodatek tekstury potrafią się krzaczyć i nagle pół ekranu jest zniekształcone albo płaskie - tekstury znikają.

Zmarnowane dwadzieścia parę dolarów. Grę kupiłem w przecenie 50%, ale gdyby wiedział jak będzie wyglądać - wstrzymałbym się jeszcze z rok, zanim jej cena nie spadnie. Warta jest co najwyżej połowę tego - 10$.