Gra jest super, od pierwszego włączenia bawie się świetnie fabuła jest rewelacyjna mechaniki strzelania oraz walki bronią białą również, oprawa Graficzna oraz Audiowizualna jest na najwyższym poziomie.
jeśli chodzi o bugi które swoją sławą przerosły samą gre, to na mojej drodze nie spotkałem praktycznie żadnego problemu który by przeszkodził mi w przejściu gry, oczywiście pojawiają sie jakieś małe błędy, ale są bardziej śmieszą niż przeszkadzają w rozgrywe.
Podsumowując Cyberpunk 2077 nie jest grą idealną, lecz jest w niej cos co zachęca do grania, po najnowszych patchach gra jest całkowicie grywalna Serdecznie polecam każdemu nie zawiedziecie się! :)

FABUŁA
Śpijcie spokojnie, zestawienie bez większych spoilerów!
Cyberpunk 2077 jest cyfrową kontynuacją papierowego RPG autorstwa Mike’a Pondsmitha, który opracował dystopijny świat przyszłości, w którym wszechpotężne korporacje prowadzą wojny na olbrzymią skalę, nie zwracając uwagi na niewinne ofiary swoich potyczek. Lekiem na wszelakie zło stały się cyber-wszczepy i technologiczne modyfikacje ciała. W cały ten burdel korporacyjny niefortunnymi wydarzeniami wplątuje się V, który cudem unika śmierci, podłączając do siebie drzazgę z pewnymi cennymi danym. „Cud” jednak szybko okazuje się być największym koszmarem w życiu bohatera, jako że nośnik zawierał anagram zmarłego przed laty rockandrollowca i aktywisty - Johnnego Silverhanda - który poświęcił swoje życie oraz karierę walce z korpo. Problem nie istniałby, gdyby nie fakt, że anagram zaczyna nadpisywać osobowość V, powoli przejmując całkowitą kontrolę nad jego ciałem. Oboje mają odmienne zdania w każdej kwestii, a jedyne co ich łączy to wspólny cel - zaszkodzić korporacjom na olbrzymią skalę.
Od pierwszych minut zaczyna otaczać nas wyrazisty świat, w którym rządzą pewne reguły, a codziennością jest brud, brutalność i przesyt technologiczny. Zarysowane w ten sposób otoczenie to bardzo ważny element, bo tak naprawdę to Night City jest tutaj głównym bohaterem i planszą, a V gra rolę zwykłego pionka, który potrafi namieszać trochę w rozgrywce. Cały sposób opowiadania historii został skonstruowany naprawdę dobrze, pomijając przy tym kwestie mnóstwa ścieżek i wyborów, jakich możemy się podjąć i z jakich konsekwencjami będziemy się mierzyć. Co prawda początek może przynudzać, jako że gra nie traktuje nas jako nowicjuszy i od początku rzuca w nas hermetycznym dla świata językiem, pełnym trudnych, politycznych i ekonomicznych słów. W tym miejscu zaczynają nam towarzyszyć ciekawe emocje, z jakimi mierzyliśmy się podczas odkrywania sekretu Arthura w „Red Dead Redemption 2”. Ciężko się w kwestii scenariusza przyczepić czegokolwiek, gdyż nawet dialogi między mało znaczącymi postaciami grają bardzo dobrze.

MECHANIKA/ROZGRYWKA
Przed rozpoczęciem właściwej rozgrywki, sporo czasu spędzimy w kreatorze postaci. Co prawda, nie licząc kilku momentów, nie będziemy widzieli naszego bohatera, gdyż gra wymusza kamerę „z oczu” niczym w bestsellerowych FPSach. Tradycyjnie już, jak na sandbox z otwartym światem przystało, główne skrzypce odgrywa wykonywanie misji. I muszę się szczerze przyznać, że szybko popada się tutaj w syndrom „jeszcze jednego zadania”, gdyż każde z nich - zarówno te główne, jak i poboczne - zostały zaprojektowane doskonale, budując sobą świat. Nie ma tutaj żadnych aktywności, które miałby być bezsensownymi zapychaczami czasu!

Cyberpunk 2077 chciał być RPGiem i nim został. Na naszej drodze stanie wielu przeciwników o różnych poziomach trudności, których to pozbycie się pozwala nam zabrać ich cały dobytek - broń, pieniążki i kilka śmieci. Im trudniejszy przeciwnik, tym znaleziska mogą być ciekawsze. Oprócz tego w niektórych miejscach poukrywano skrzyneczki, szafeczki i inne takie, z których również możemy wyciągnąć jakiś sprzęcik. Wrogów pokonujemy między innymi za pomocą potężnego arsenału broni, który oczywiście można modyfikować. Oprócz karabinów, shotgunów, czy pistoletów, jest możliwość pobawienia się nożami, czy kataną, aczkolwiek asortyment jest jeszcze większy. Kwestii aut nie ma co jakoś wielce poruszać - do naszej dyspozycji oddano jedynie najróżniejsze lądowe pojazdy, a sam model jazdy przypomina coś na pograniczu „Watch Dogsów” a „GTA IV”. Autka są delikatnie ociężałe i jednocześnie podsterowne, ale jazda z nimi sprawia sporo frajdy.
Dość skomplikowany na pierwszy rzut oka jest system rozwijania bohatera, bo o ile zdobywanie doświadczenia tradycyjnie jest uzależnione od progresji, tak całe drzewko zdolności, atrybutów, statystyk i atutów… to kilka różnych drzewek. I jakby tego było za mało, w każdym możemy obrać to, jakim stylem będzie podążał V. Jeśli celujemy w rozwałkę, wybieramy perki pod damage - jeśli natomiast chcemy bawić się w skradankę, wybieramy te związane z hakowaniem. Moim zdaniem, jest to wszystko nazbyt złożone. Mało skomplikowana jest za to mechanika hakowania, która ogranicza się do minigierki związanej z wybieraniem tych samych elementów na tarczy, mając ograniczoną ilość slotów na owe elementy.

W przeciwieństwie do drzewek, modyfikowanie organizmu bohatera, jak na cyberpunkowy świat przystało, wypada genialnie. Możemy dodawać V różne wszczepy, od tych związanych z optyką, wyświetlających ilość amunicji, poprzez szczepy modyfikujące walkę, jak chociażby ikoniczne ostrza modliszkowe w przedramionach, siekające przeciwników w błyskawicznym tempie. Znaczy, trzeba brać pod uwagę, że nim zainwestujemy w jakiś lepszy wszczep, trzeba ulepszyć cyberdeck - nasz mały „komputerek pokładowy” - który pozwala tym wszystkim upgrade'om działać.

OPRAWA GRAFICZNA
Grafika naprawdę robi wrażenie, w szczególności kiedy jesteśmy w centrum Night City, gdzie atakują nas neony. Wychwalać w nieskończoność mogę też dbałość o szczegóły w modelach, najbardziej postaci, gdzie rzeczywiście widać różnorodność wszczepów, ulepszeń. Jednak to wszystko ginie gdzieś pod warstwą błędów i gliczy, które nawet po kilku aktualizacjach wciąż licznie występują. Problem z ładowaniem się elementów interfejsu, czy samych modeli to tylko początek, ale tak - nastawcie się, że czasami zamiast przechodnia zobaczycie różową, chodzącą kostkę. Ciała martwych przeciwników czasami żyją własnym, nadprzyrodzonym życiem, zawisając bez niczego w powietrzu - podobnie z wieloma obiektami. Cyberpunk 2077 tonie pod lawiną błędów i tak, wszystko można naprawić, ale łatka najbardziej zbugowanej wyczekiwanej gry zostanie. A do naprawienia tego wszystkiego, twórców czeka jeszcze ogromnie długa droga.

UDŹWIĘKOWIENIE/MUZYKA
Muzyka zwala z nóg! Mieszanka rocka z ciężką elektroniką idealnie pasuje do szybkiego tempa akcji, a w dodatku wpada w ucho, czego bym się po swoim guście muzycznym nie spodziewał. Jestem również pod wielkim wrażeniem dubbingu, głównie tego angielskiego, na którym przegrałem 90% gry, aczkolwiek polski też świetnie działa. Emocje, napięcie, zgrzyty - to wszystko słychać w głosie, aktorzy odwalili świetną robotę. Nie mam nic do efektów dźwiękowych, nie licząc warkotu silników pojazdów, które brzmią jak spalinowe auta. Serio, nie chce mi się wierzyć, że w świecie pełnym elektroniki, dalej zanieczyszcza się planetę spalinami benzyny, gazu czy - o zgrozo - diesla.